Άδικος πόλεμος!

Ο πόλεμος κατά του λαού της Λιβύης, με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία των αμάχων και τη δημοκρατία, είναι ένας πόλεμος 100% άδικος, ιμπεριαλιστικός. Οχι γιατί στρέφεται ενάντια στον Καντάφι, που είναι το πρόσχημα για το νέο ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Ο πόλεμος αντικειμενικά, συνειδητά, στρέφεται κατά του λαού της Λιβύης. Είναι πόλεμος για τα πετρέλαια. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη θα εξαπολύσουν πόλεμο για να ανατρέψουν μια δική τους κυβέρνηση.
Ο Καντάφι ήταν με τους ιμπεριαλιστές. Στο όνομα του «σοσιαλισμού», ο Καντάφι τσάκισε τις κομμουνιστικές ιδέες. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Λιβύη δεν μπόρεσε να υπάρξει Κομμουνιστικό Κόμμα. Είμαστε εξίσου αντίθετοι με τον Καντάφι, όπως με τον Σαρκοζί, τον Ομπάμα, τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Το ΚΚΕ είναι κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Να μην παρασυρθεί ο λαός από τη λογική ότι όποιος είναι ενάντια στον πόλεμο είναι υπέρ του Καντάφι, γιατί τσάκιζε το λαό που ήθελε να τον ανατρέψει και χρειαζόταν επέμβαση για τη σωτηρία του.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ


        Το ΚΚΕ καταγγέλλει την στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, που εξαπέλυσε ο διεθνής ιμπεριαλισμός, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, έχοντας στην πρώτη γραμμή τον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό, τους μακελάρηδες Γαλλία – Βρετανία, με τη στήριξη των ΗΠΑ. Αυτή είναι η ΕΕ της «δημοκρατίας και της ελευθερίας», αυτός είναι ο «ελεύθερος κόσμος»!
        Αποτελεί επαίσχυντη υποκρισία το πρόσχημα των ιμπεριαλιστών, μαζί τους και του Γ. Παπανδρέου, ότι το ενδιαφέρον τους είναι «ανθρωπιστικό», καθώς αυτοί φανερά ή κρυφά συνεργάζονται και συναλλάσσονται με τις αυταρχικές, αντιλαϊκές κυβερνήσεις στην Αφρική, τη Μ. Ανατολή και αλλού. Δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση. Το ενδιαφέρον τους αφορά στα πετρέλαια και στο φυσικό αέριο της Λιβύης και όχι στο λαό της, που θέλουν να εκμεταλλευτούν, παίρνοντας τώρα το μέρος της αντιπολίτευσης, ενώ μέχρι χθες στήριζαν όλοι τους τον Καντάφι, μαζί και ο Γ. Παπανδρέου.
        Ο λαός της Λιβύης είναι ο μόνος αρμόδιος να λύσει ο ίδιος τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει. Δεν έχει ανάγκη από λύκους για να τον φυλάνε.
        Ο ελληνικός λαός έχει χρέος να σταθεί αλληλέγγυος στο λαό της Λιβύης. Αυτοί που επιτίθενται στη Λιβύη είναι οι ίδιοι που έχουν φορτώσει τους εργαζόμενους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, είναι οι ίδιοι που τον εκμεταλλεύονται με τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τους μισθούς πείνας.
        Να κλείσουν αμέσως οι αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές βάσεις στη Σούδα και το Άκτιο. Να αποχωρήσουν τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα και πλοία από τη Λιβύη.



ΑΘΗΝΑ 19/3/2011                           ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Καμιά συναίνεση


Περίσσεψαν τις προηγούμενες μέρες τα εκβιαστικά διλήμματα προς το λαό και οι παραινέσεις στους συμμάχους της κυβέρνησης να αναλάβουν ακόμα πιο ενεργητικό ρόλο στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως αυτή εκφράζεται μέσα και από το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Μετά την προχτεσινή συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με τους πολιτικούς αρχηγούς, ο αστικός Τύπος επιχείρησε να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας, ότι η πλειοψηφία των κομμάτων βρήκε «κοινό τόπο» στις προτάσεις για ευρωομόλογο, επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους προς την τρόικα και μείωση των επιτοκίων. Στην πραγματικότητα, δε χρειάζονταν οι συναντήσεις για να επιβεβαιωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., καθώς και τα κόμματα της Ντ. Μπακογιάννη και του Φ. Κουβέλη συμφωνούν με τη στρατηγική γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης.
Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει, επίσης, για το γεγονός ότι και οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στην ίδια ρότα με αυτές της κυβέρνησης και των συμμάχων της, αφού ανάγει το δημόσιο χρέος σε «εθνική υπόθεση» και πασχίζει για τη διαχείρισή του. Αναδιαπραγμάτευση ζητά. Τι κρύβουν όλοι από το λαό; Οτι τα ζητήματα που συζητάει η αυριανή Σύνοδος της Ευρωζώνης και η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στα τέλη Μάρτη, είναι το πώς θα αντιμετωπίσουν, στο πλαίσιο των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών τους, αλλά και της ανισομετρίας, τις συνέπειες για το κεφάλαιο από την αναγκαία καταστροφή ενός μέρους του, που επιβάλλει το (πρόσκαιρο) ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Ποιος θα χάσει λιγότερο. Η συζήτηση δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Οι όποιες προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι στόχο έχουν να προστατεύσουν όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά την ντόπια πλουτοκρατία από τις απώλειες που θα σημάνει η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου που προωθείται στην ΕΕ για χώρες όπως η Ελλάδα, με υψηλά ελλείμματα και δημόσιο χρέος.
Ανεξάρτητα από τους όρους αποπληρωμής του δανείου και την έκδοση ή όχι ευρωομολόγου, ο λαός θα συνεχίσει να το πληρώνει με ληστρικά επιτόκια. Επιπλέον, κανένα από τα μόνιμα και προαποφασισμένα μέτρα που πάρθηκαν στο όνομα του χρέους δεν πρόκειται να παρθεί πίσω, αφού ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα. Ούτε τα χρήματα που θα εξοικονομήσει το καπιταλιστικό κράτος θα κατευθυνθούν σε αυξήσεις στους μισθούς, καλύτερες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας. Αντίθετα, θα γίνουν επιδοτήσεις και προνόμια για την ντόπια πλουτοκρατία. Αυτός είναι ο καημός όσων πασχίζουν να διαχειριστούν το χρέος με τρόπο που δε θίγει την εξουσία των μονοπωλίων. Επιπρόσθετα, οι όποιες ρυθμίσεις στην αποπληρωμή των δανείων θα συνοδευτούν με ένα νέο πρόγραμμα αντιλαϊκών ανατροπών, που θα βυθίσουν το λαό πιο βαθιά στη φτώχεια.
Από αυτήν την άποψη, ισχύει στο ακέραιο η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι τα παζάρια στην Ευρώπη και την Ελλάδα μεταξύ των κομμάτων του κεφαλαίου και των παραφυάδων τους είναι για το ποιο σχοινί θα χρησιμοποιήσουν στο κρέμασμα του λαού. Οποιαδήποτε εμπλοκή του ΚΚΕ σε μια τέτοια συζήτηση θα ισοδυναμούσε με αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος.
Τώρα, πρέπει να γίνει το αποφασιστικό βήμα στην οργάνωση της πάλης του λαού ενάντια στα χειρότερα που έρχονται, στην προοπτική της ανατροπής της στρατηγικής που τα επιβάλλει. Καμιά συναίνεση, συμπόρευση και δυνάμωμα του ΚΚΕ, γερά ποδάρια της λαϊκής συμμαχίας παντού, πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Ξεπάγιασε


Η «φιλευσπλαχνία» τους είναι τόσο αηδιαστική όσο και η απανθρωπιά τους.
Η είδηση του θανάτου ενός ανθρώπου από το κρύο, εν έτει 2011, μέσα στην καρδιά της πρωτεύουσας του Πολιτισμού, στην Αθήνα, ενός αστέγου που στην κυριολεξία ξεπάγιασε, έθεσε σε θαυμαστή λειτουργία τους δακρυικούς αδένες τους. Βροχή τα κροκοδείλια δάκρυα.
Ολοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι, που τώρα εκφράζουν την πικρία τους για την «τραγωδία», είναι προφανές: «Επεσαν από τα σύννεφα»...
Αλλά μην τους κατηγορείτε. Δεν φταίνε. Ούτε παριστάνουν τους «ευαίσθητους - ανήξερους». Απλώς, έτυχε να μην περνούν από φανάρια. Αυτοί δεν κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια. Δεν κοιτάζουν στα πάρκα.
Πού να ξέρουν, λοιπόν, ότι μόνο στην Αθήνα πάνω από 8.000 άνθρωποι είναι άστεγοι. Πού να ξέρουν ότι σε όλη την Ελλάδα οι άστεγοι υπολογίζονται όχι λιγότεροι από 20.000. Πού να ξέρουν για το συνωστισμό στις ουρές των συσσιτίων.
Ας τους πληροφορήσουμε λοιπόν:
Στη χώρα του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη, στη χώρα που οι Στρος Καν και οι Γιούνκερ εύχονται «καλό κουράγιο» στον ελληνικό λαό, μόνο μέσα σε μια διετία και μόνο από το Ιδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθήνας,
ο αριθμός των ανθρώπων που τρέφεται με συσσίτιο αυξήθηκε πάνω από 300%!
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και δημοσιευμένα («Ριζοσπάστης», 4/9/2010):
Στο πρόγραμμα σίτισης του πρώτου δήμου της χώρας,
το α' εξάμηνο του 2008 μοιράζονταν 1.200 μερίδες φαγητό.
Το 2009 έφτασαν τις 2.500.
Το α' εξάμηνο του 2010 από το πρόγραμμα έφτασαν να σιτίζονται 4.000 άτομα!
Ας τους πληροφορήσουμε, επίσης, ότι:
Μόνο στην Αθήνα, πάνω από 7.000 είναι οι άνθρωποι που εξοικονομούν τα αναγκαία σε ρουχισμό και υπόδηση από τα παζάρια φιλανθρωπίας που στήνονται δύο με πέντε φορές το χρόνο.
Και κάτι ακόμα:
Μέσα στο συγκεκριμένο διάστημα, ο αριθμός των Ελλήνων που καταφεύγουν στις ουρές των συσσιτίων αυξήθηκε κατά 400%! Σήμερα, οι 9 στους 10 ανθρώπους, που κάθε μέρα αναζητούν την τροφή τους στα συσσίτια που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων, δεν είναι μετανάστες. Είναι Ελληνες.
Ναι. Η φτώχεια, η εξαθλίωση και ο θάνατος (ο θάνατος!) λόγω ένδειας δεν γνωρίζουν χρώμα, φυλή ή νομιμοποιητικά έγγραφα.

Πρωτοβουλία Γυναικών Γρεβενών Ανακοίνωση-Κάλεσμα

          Με αφορμή την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, η Γραμματεία Γρεβενών του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (Π.Α.ΜΕ.) και η Πρωτοβουλία Γυναικών Γρεβενών που δρα στα πλαίσια της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (Ο.Γ.Ε.) οργανώνουν τις παρακάτω εκδηλώσεις :


          Την Τρίτη 8/3/2011 επισκέψεις σε χώρους δουλειάς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και συζήτηση με τους εργαζόμενους για τη συμβολή της γυναίκας στο κίνημα και τους στόχους πάλης για το γυναικείο και μαζικό ταξικό κίνημα.
               
          Την Πέμπτη 10/3/2011 και ώρα 6 μ.μ. συλλαλητήριο στην πλατεία Λαχαναγοράς Γρεβενών στα πλαίσια Πανελλαδικής κινητοποίησης.
               
          Την Δευτέρα 14/3/2011 και ώρα 7 μ.μ. πλατιά ανοιχτή σύσκεψη στην αίθουσα συνελεύσεων του Εργατικού Κέντρου Γρεβενών.

          Η Γραμματεία Γρεβενών του Π.Α.ΜΕ. και η Πρωτοβουλία Γυναικών Γρεβενών της Ο.Γ.Ε. καλούν τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, τις άνεργες και τους άνεργους, τις αγρότισσες και τους αγρότες, τις νέες και τους νέους, τους μικροεπαγγελματίες και όλο το λαό να πάρουν μαζικά μέρος στις παραπάνω εκδηλώσεις.


Η  Γραμματεία  Γρεβενών  του  Π.Α.ΜΕ.
.
Η  Πρωτοβουλία  Γυναικών  Γρεβενών  της  Ο.Γ.Ε.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΩΝ



Η κυβέρνηση προχωρά στην κατάργηση των Διδασκαλείων στα πλαίσια της γενικότερης αντιλαϊκής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και του "νέου" σχολείου της αγοράς, που είναι κατεύθυνση της Ε.Ε., αποτελεί μέρος τους προγράμματός της και στηρίζεται από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, που θέλει το δάσκαλο υποβαθμισμένο, τα παιδιά αμόρφωτα και τις επιχειρήσεις να θησαυρίζουν. Γι’ αυτό έχει μετατρέψει την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε φτηνές καταρτίσεις, που χρηματοδοτούνται κύρια από προγράμματα ΕΣΠΑ, πραγματοποιούνται από φορείς ιδιωτικού δικαίου και έχουν προσανατολισμό την αποδοχή αστικής παιδαγωγικής, της ταξικής διαφοροποίησης, της αποσπασματικότητας, του υποκειμενισμού, του αντικομμουνισμού.
Το "νέο" σχολείο της αγοράς και ο στόχος του για την παραγωγή φθηνού εργατικού δυναμικού απαιτεί έναν εκπαιδευτικό που θα μορφώνεται και θα επιμορφώνεται λειψά και κυρίως προς την κατεύθυνση της στήριξης του καπιταλιστικού συστήματος, τον θέλει ενεργητικό παπαγαλάκι της αγοράς. Γι' αυτό και το επίπεδο της παρεχόμενης μόρφωσης στο Παιδαγωγικά Τμήματα είναι διανθισμένο με πλήθος μεταφυσικών αντιλήψεων που ακυρώνουν την επιστημονική γνώση και κυρίως προσανατολισμένο σε όλες εκείνες τις "καινοτομίες" που έχουν ως κριτήριο τους την συμβολή στην κερδοφορία των επιχειρήσεων.
Παράλληλα η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών τα τελευταία χρόνια υπήρξε φθίνουσα και τώρα πια, πέρα από τα Διδασκαλεία, εναπόκειται σε χαμηλού επιπέδου σύντομα προγράμματα κατάρτισης, που στοχεύουν στην αποδοχή του ευρωμονόδρομου και του "νέου" σχολείου της αγοράς. Ο εκπαιδευτικός καλείται να παρακολουθήσει τα προγράμματα αυτά παράλληλα με τη δουλειά του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προσωπική και οικογενειακή του κατάσταση, χωρίς καν την κάλυψη στοιχειωδών εξόδων μετακίνησής του.
Το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, χρόνια τώρα, με βάση τη θέση του για δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή και ενιαίο 12χρονο βασικό υποχρεωτικό σχολείο για όλα τα παιδιά, έχει επεξεργαστεί μια συνολική πρόταση για τη μόρφωση κι επιμόρφωση των εκπαιδευτικών μέσα από ενιαίες Παιδαγωγικές Σχολές που θα παράγουν και θα ανατροφοδοτούν επιστημονικά το σύνολο του εκπαιδευτικού προσωπικού της προσχολικής αγωγής και του ενιαίου 12χρονου σχολείου.
Μόνο ένα τέτοιο σχολείο κι ένας τέτοιος εκπαιδευτικός μπορεί να καλύψει σήμερα τις αυξημένες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών της λαϊκής οικογένειας. Ένα τέτοιο σχολείο μπορεί να «ανθήσει» στα πλαίσια μιας κοινωνίας που οργανώνεται με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Σε αυτά τα πλαίσια, τα Διδασκαλεία μπορούν να παίξουν ρόλο στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, με άμεσες αλλαγές όπως: κατάργηση των εξετάσεων, να πηγαίνουν όλοι οι εκπαιδευτικοί κάθε 5 με 7 χρόνια, αλλαγή του αναλυτικού προγράμματος.
Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ και στο ζήτημα των Διδασκαλείων έβαλε πλάτη στην κυβερνητική πολιτική και με την πλήρη απραξία του και αρνήθηκε την εδώ και καιρό πρόταση του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών να οργανώσει την πάλη των συναδέλφων. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια είχε αποδεχτεί την υποβάθμιση της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, την ιδιωτικοποίησή της και φυσικά δέχεται το "νέο" σχολείο της αγοράς που υποβαθμίζει συνολικά εκπαιδευτικούς και μαθητές. Προσπεράστε τους!
Αγωνιζόμαστε για:
ü      Το πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα.
ü      Κατάργηση του πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας και του θεσμού του μέντορα. Κατάργηση του ΑΣΕΠ. Συνολική κατάργηση του 3848/2010.
ü      Εναντιωνόμαστε άμεσα σε κάθε μορφή σεμιναρίων ή προγραμμάτων (μεταπτυχιακών και μη, ΚΕΚ) που δίνουν πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας. Απαιτούμε όλη η απαραίτητη γνώση να είναι εντός του πτυχίου. Σε αυτή την κατεύθυνση άλλωστε διεκδικούμε πρακτική άσκηση στο σχολείο, ενταγμένη οργανικά στο πρόγραμμα σπουδών.
ü      Δημιουργία ενιαίων παιδαγωγικών πανεπιστημιακών σχολών (ΕΠΠΣ) για την εκπαίδευση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με πλήρη απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα, που θα δίνουν πλήρη παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια σε τμήματα αντίστοιχα με την ειδικότητα. Σήμερα αυτή η επιμόρφωση να γίνεται αποκλειστικά στα αντίστοιχα Πανεπιστημιακά Τμήματα.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ- ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ

          Το Σχέδιο του Καλλικράτη δεν εφαρμόζεται μόνο στην Τοπική Διοίκηση αλλά και σε άλλους κοινωνικούς τομείς όπως είναι η υγεία – πρόνοια ή παιδεία κλπ. Η οικονομική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη και η εφαρμογή του επικαιροποιημένου Μνημονίου επιδεινώνει την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της παιδείας.
          Η κυβέρνηση δίνει χρήματα για να υλοποιηθούν οι αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση μέσω του ΕΣΠΑ και την ίδια στιγμή μειώνει κατά 21,9% τις δαπάνες για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι, τα σχολεία μένουν χωρίς κιμωλίες, καθαριότητα, θέρμανση,  φωτοτυπικό χαρτί, με απλήρωτους και ελαστικά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς.
          Στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση υπάρχει μείωση προβλεπόμενων δαπανών σε σχέση με τις πραγματοποιηθείσες δαπάνες του 2010 κατά τουλάχιστον 50% (από 191 εκατ. ευρώ σε 96 εκατ.). Αυτές οι δαπάνες αφορούν τις λειτουργίες των σχολείων που ήδη πέρασαν από «φωτιά και σίδερο» το 2010 και η κατάσταση θα γίνει εκρηκτική στη λειτουργία, τις υποδομές, με άμεση την επιβάρυνση των γονιών. Το κονδύλι για τις αποδοχές των εκπαιδευτικών εμφανίζεται μειωμένο σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση κατά 697 εκατομμύρια ευρώ, ποσοστιαία μείωση περίπου κατά 24%.
          Στα πλαίσια αυτά προχωράει και η διαδικασία-«διαβούλευσης» (4 ημέρες κράτησε)  για τις συγχωνεύσεις σχολείων οι οποίες θα αποφασίζονται από την Περιφερειακή Διεύθυνση όπως προβλέπει η νέα διοικητική δομή της εκπαίδευσης. Σύμφωνα δε με πληροφορίες, η κατεύθυνση είναι να συγχωνευτεί το 30% των σχολείων στο Λεκανοπέδιο Αττικής και το 25% στην υπόλοιπη Ελλάδα.
          Η απόφαση αυτή θα έχει δραματικές συνέπειες, στην ήδη υποβαθμισμένη μόρφωση των παιδιών του Λαού μας. Ταυτόχρονα, ανοίγει περαιτέρω ο δρόμος για απολύσεις εκπαιδευτικών με πρόσχημα πάντα πως όταν δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, μονιμότητα δεν υφίσταται.
          Τη στιγμή που σύμφωνα με στοιχεία της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (Α.Σ.Γ.Μ.Ε.) χρειάζονται 500 νέα σχολικά κτίρια για να τελειώσει η διπλοβάρδια, που μόνο το 15% των σχολείων έχουν υποδομές για παιδιά με κινητικές δυσκολίες, που σ’ όλη την Ελλάδα υπάρχουν οικόπεδα χαρακτηρισμένα ιδιοκτησίας ΟΣΚ αλλά δεν χτίζονται, είναι πρόκληση να κλείνουν σχολεία με το πρόσχημα των «αντοχών της οικονομίας». Αν οι κυβερνήσεις θέλανε να κάνουνε οικονομία δεν θα χαρίζανε τον τομέα ανέγερσης σχολείων στις επιχειρήσεις (ΣΔΙΤ) που για ένα 12θέσιο σχολείο το κόστος εκτινάσσεται στα 4 εκατομμύρια ευρώ ενώ με τον ΟΣΚ χρειάζονται 1,6 εκατομμύρια ευρώ!
          Προφανώς και ο σχεδιασμός για συγχωνεύσεις έχει στοιχεία οικονομικού νοικοκυρέματος, εξοικονόμησης χρημάτων προκειμένου να δοθούν στους μεγαλοεπιχειρηματίες ή στην εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας. Έχει στοιχεία «οικονομίας δυνάμεων» για να αποφευχθούν δυσλειτουργίες και αργά βήματα στην προώθηση του «νέου σχολείου».
          Είναι και αυτά πλευρές του βίαιου ταρακουνήματος που σηματοδοτεί η προσαρμογή του αστικού σχολείου στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση που θα υλοποιηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα και θα οδηγήσουν στο «σχολείο-επιχείρηση» με τους διευθυντές σε ρόλο «μάνατζερ» και τους εκπαιδευτικούς σε ρόλο κυνηγού χορηγών και επενδυτών. Εκ των πραγμάτων θα οδηγηθούμε στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και στην παραπέρα υποβάθμιση της εκπαίδευσης και το σταδιακό αποκλεισμό των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων από την μόρφωση και την εκπαιδευτική διαδικασία.  
          Πραγματικά, η κυβέρνηση χτυπάει τη ρίζα του προβλήματος όταν επικαλείται και αναφέρεται σε παιδαγωγικούς λόγους. Το ολοήμερο σχολείο το οποίο θα μπορεί να υλοποιηθεί καλύτερα σε μεγάλα σχολεία, δεν είναι θέμα «κοινωνικής πολιτικής», ούτε χώρος πάρκινγκ για τους μαθητές. Είναι πρόβα τζενεράλε για τη γενίκευση του σχολείου των δεξιοτήτων, της διαφοροποίησης, της αγοράς. Ταυτόχρονα, σε ένα τέτοιο σχολείο μπορούν να «ανθίσουν» οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και κυρίως να παρέμβουν πιο αποτελεσματικά οι εταιρείες οι οποίες θα εκμεταλλευτούν και τη συγκεντρωμένη μαθητική μάζα που - κακά τα ψέματα - αποτελεί πολύ καλή πελατεία.
          Στα σχέδια της κυβέρνησης είναι η ανάδειξη του σχολείου σε βασικού παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης για την τοπική κοινωνία, σε φορέα παροχής δια βίου μάθησης στον οποίο θα εμπλέκονται οι επιχειρήσεις! Αυτός ο ρόλος αποδίδεται στο σχολείο και μέσα από τους νόμους για τη δια βίου μάθηση και την πιστοποίηση. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι επίσημοι φορείς του κεφαλαίου ζητούν να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται το ζήτημα, ότι τα σχολεία πρέπει να γίνουν παραδείγματα συνάντησης της κοινωνίας με τις επιχειρήσεις, βέβαια πάντα με το αζημίωτο.
          Εξαιτίας των οικονομικών μέτρων και της εφαρμοζόμενης πολιτικής στον τομέα της παιδείας το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα φαινόμενα εγκατάλειψης του σχολείου από μαθητές φτωχών οικογενειών, το σταμάτημα των φροντιστηρίων και η εγκατάλειψη των ονείρων των νέων ανθρώπων και των οικογενειών τους για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
          Η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο όταν η αρμοδιότητα της λειτουργίας των σχολείων περάσει εξολοκλήρου στους Δήμους οι οποίοι με τα περιορισμένα οικονομικά τους θα κληθούν να αναλάβουν ακόμη μια αρμοδιότητα την οποία πρέπει να ασκεί αποκλειστικά και δωρεάν η κεντρική διοίκηση (π.χ. Η μεταφορά των μαθητών στα σχολεία που θα συγχωνευτούν). Ακόμη οι υποδομές στα σχολεία που προτείνονται δεν επαρκούν. Τα περισσότερα σχολεία της πόλης είναι κορεσμένα και έχουν ελλείψεις σε βοηθητικούς χώρους που είναι απαραίτητοι στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι καιρικές συνθήκες στο νομό μας είναι τέτοιες που δυσκολεύουν τη μετακίνηση, η ταλαιπωρία τόσο μικρών παιδιών θα είναι μεγάλη. Η μαθητική επίδοση δεν εξαρτάται από τον τύπο σχολείου αλλά από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες μεγαλώνουν οι μικροί μαθητές. Εδώ να σημειώσουμε ότι οι σύλλογοι γονέων αντιδρούν σ’ αυτή την εξέλιξη. Επίσης υπάρχει απόφαση του συλλόγου δασκάλων και νηπιαγωγών για καμία συγχώνευση και κατάργηση σχολικής μονάδας.     

          Απέναντι σε όλα αυτά η Δημοτική Αρχή και το Δ.Σ. δεν μπορούν και δεν πρέπει να μένουν απαθείς. Όταν η καθημερινότητα των δημοτών τους πλήττεται βάναυσα είναι ανάγκη να παίρνουν ξεκάθαρη θέση, να μπαίνουν μπροστά και να διεκδικούν λύσεις για την ανακούφιση των δημοτών τους, να ανοίγουν δρόμους αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
          Για το λόγο αυτό προτείνουμε την υιοθέτηση από το Δ.Σ. του παρακάτω Ψηφίσματος το οποίο στη συνέχεια να αποσταλεί σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς του κράτους και της τοπικής κοινωνίας και να δημοσιευθεί στα ΜΜΕ.
         


Σχέδιο Ψηφίσματος Δημοτικού Συμβουλίου Γρεβενών
Για τα προβλήματα στο χώρο της Παιδείας

          Το Σχέδιο του Καλλικράτη δεν εφαρμόζεται μόνο στην Τοπική Διοίκηση αλλά και σε άλλους τομείς όπως είναι η υγεία – πρόνοια ή παιδεία κλπ. Η οικονομική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη και η εφαρμογή του επικαιροποιημένου Μνημονίου επιδεινώνει την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της παιδείας.
          Η κυβέρνηση δίνει χρήματα για να υλοποιηθούν οι αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση μέσω του ΕΣΠΑ και την ίδια στιγμή μειώνει κατά 21,9% τις δαπάνες για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι, τα σχολεία μένουν χωρίς κιμωλίες, καθαριότητα, θέρμανση,  φωτοτυπικό χαρτί, με απλήρωτους και ελαστικά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς.
          Στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση υπάρχει μείωση προβλεπόμενων δαπανών κατά 50%. Αυτές οι δαπάνες αφορούν τις λειτουργίες των σχολείων που ήδη πέρασαν από «φωτιά και σίδερο» το 2010 και η κατάσταση θα γίνει εκρηκτική στη λειτουργία, τις υποδομές, με άμεση την επιβάρυνση των γονιών. Το κονδύλι για τις αποδοχές των εκπαιδευτικών εμφανίζεται μειωμένο σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση κατά 24%.
          Στα πλαίσια αυτά σχεδιάζεται η συγχώνευση σχολείων που θα αποφασίζεται από την Περιφερειακή Διεύθυνση όπως προβλέπει η νέα διοικητική δομή της εκπαίδευσης. Σύμφωνα δε με πληροφορίες, η κατεύθυνση είναι να συγχωνευτεί το  25% των σχολείων στην περιφέρεια.
          Η απόφαση αυτή θα έχει δραματικές συνέπειες, στην ήδη υποβαθμισμένη μόρφωση των παιδιών του Λαού μας. Ταυτόχρονα, ανοίγει περαιτέρω ο δρόμος για απολύσεις εκπαιδευτικών με πρόσχημα πάντα πως όταν δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, μονιμότητα δεν υφίσταται.
          Προφανώς και ο σχεδιασμός για συγχωνεύσεις έχει στοιχεία οικονομικού νοικοκυρέματος, εξοικονόμησης χρημάτων προκειμένου να δοθούν στους μεγαλοεπιχειρηματίες ή στην εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας. Έχει στοιχεία «οικονομίας δυνάμεων» για να αποφευχθούν δυσλειτουργίες και αργά βήματα στην προώθηση του «νέου σχολείου».
          Είναι και αυτά πλευρές του βίαιου ταρακουνήματος που σηματοδοτεί η προσαρμογή του αστικού σχολείου στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση που θα υλοποιηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα και θα οδηγήσουν στο «σχολείο-επιχείρηση» με τους διευθυντές σε ρόλο «μάνατζερ» και τους εκπαιδευτικούς σε ρόλο κυνηγού χορηγών και επενδυτών. Εκ των πραγμάτων θα οδηγηθούμε στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και στην παραπέρα υποβάθμιση της εκπαίδευσης και το σταδιακό αποκλεισμό των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων από την μόρφωση και την εκπαιδευτική διαδικασία.  
          Εξαιτίας των οικονομικών μέτρων και της εφαρμοζόμενης πολιτικής στον τομέα της παιδείας το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα φαινόμενα εγκατάλειψης του σχολείου από μαθητές φτωχών οικογενειών, το σταμάτημα των φροντιστηρίων και η εγκατάλειψη των ονείρων των νέων ανθρώπων και των οικογενειών τους για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.   
          Απέναντι σε όλα αυτά η Δημοτική Αρχή και το Δ.Σ. δεν μπορούν και δεν πρέπει να μένουν απαθείς. Όταν η καθημερινότητα των δημοτών τους πλήττεται βάναυσα είναι ανάγκη να παίρνουν ξεκάθαρη θέση, να μπαίνουν μπροστά και να διεκδικούν λύσεις για την ανακούφιση των δημοτών τους, να ανοίγουν δρόμους αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

          Να πούμε όχι στα σχέδια της κυβέρνησης για τη συγχώνευση και κατάργηση σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και να απαιτήσουμε από την κεντρική διοίκηση :

·        Να σταματήσει η διαδικασία συγχωνεύσεων-καταργήσεων των σχολικών μονάδων. Να προχωρήσει σύγχρονο πρόγραμμα σχολικής στέγης υπαγόμενο στο κράτος και κατάργηση των ΣΔΙΤ.
·        Να  παραμείνουν τα ολιγοθέσια σχολεία του νομού όπως είναι, να μην καταργηθεί ή συγχωνευτεί κανένα ολιγοθέσιο και πολυθέσιο  σχολείο.
·        Σε ότι αφορά στην  πρόταση για την κατάργηση των Δημοτικών Σχολείων των Αμυγδαλεών, Αγίου Γεωργίου και Βατολάκκου και την ίδρυση ενός 6/θέσιου Δημοτικού Σχολείου στην Κιβωτό μας βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους και δεν πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση,  γιατί:
1. Ο αριθμός των εκπαιδευτικών στο νέο συγχωνευμένο σχολείο θα είναι σχεδόν ίδιος ή και μεγαλύτερος από ότι σήμερα στα τέσσερα σχολεία.
2. Οι λειτουργικές δαπάνες θα είναι επίσης πολύ μεγαλύτερες, γιατί θα προστεθούν και οι δαπάνες της μεταφοράς των μαθητών, τις οποίες θα αναλάβει ο Δήμος.
3. Η λύση αυτή βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους όλους τους γονείς και μαθητές (εκτός ίσως από αυτούς της Κιβωτού).
4. Οι μαθητές δεν θα διδαχτούν καθόλου τα μισά μαθήματα της τάξης τους, ενώ τα άλλα μισά θα τα διδαχτούν για δεύτερη φορά!!!
5. Εκθέτει σε πολλούς κινδύνους τους μαθητές κατά τη μεταφορά τους, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του χειμώνα. Το ψηλότερο σημείο του δρόμου Αμυγδαλιών -  Κιβωτού είναι πάνω από 950 μέτρα και το χειμώνα γίνεται πάρα πολύ επικίνδυνο.
6. Απώλεια χρόνου στην  αναμονή του μεταφορικού μέσου, αλλά και στη μεταφορά. Αλήθεια οι μαθητές της Α΄ τάξης που τελειώνουν νωρίτερα τα μαθήματα, θα περιμένουν μέχρι να τελειώσουν οι συμμαθητές τους των άλλων τάξεων και πού; Τι θα γίνει με το ολοήμερο που τελειώνει στις 16.00; Θα περιμένουν μέχρι τότε;
7. Η απόσταση είναι μεγάλη και ο χρόνος μεταφοράς είναι πολύ μεγαλύτερος από μισή ώρα (δηλαδή πολύ μεγαλύτερα από τα  όρια που ορίζονται).
8. Το νέο συγχωνευμένο σχολείο θα έχει ταχύτατα φθίνουσα πορεία, γιατί  εξαιτίας των παραπάνω αρνητικών παραμέτρων, πολλές οικογένειες θα αναγκαστούν να φύγουν από τα χωριά τους  και να πάνε να κατοικήσουν μόνιμα στα Γρεβενά ή αλλού. (Ήδη ο αριθμός των μαθητών των  σχολείων που προτείνεται να συγχωνευτούν είναι μικρός.)
·         Να  σταματήσουν να παίρνονται μέτρα που οδηγούν στην ερήμωση των χωριών μας. Να παρθούν γενναία μέτρα ανάπτυξης της υπαίθρου και ενίσχυσης των οικογενειών που ζουν σ’ αυτή κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες «φυλάττοντας Θερμοπύλες».
·        Να επιχορηγηθούν με έκτακτο κονδύλι από τον κρατικό προϋπολογισμό όλες οι σχολικές επιτροπές για όλες τις ανάγκες των σχολείων.  Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στους λογαριασμούς και τις δαπάνες των Σχολικών Επιτροπών. Να είναι αποκλειστικά δωρεάν το πετρέλαιο, το ρεύμα, το νερό και το τηλέφωνο στα σχολεία.
·        Να μην επιβαρύνεται η λαϊκή οικογένεια για πληρωμή λειτουργικών εξόδων, τραπεζοκόμων & καθαριότητας, εκπαιδευτικών εκδρομών, βιβλίων, εποπτικών υλικών  κ.λ.π.
·        Να καταβληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα των εκπαιδευτικών.

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Η Πανελλαδική Γραμματεία των Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ καταγγέλλει τις απολύσεις συμβασιούχων καθαριστριών, που γίνονται το τελευταίο διάστημα στα δημόσια σχολεία.
Η εξέλιξη αυτή δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Ήδη, εδώ και χρόνια οι σχολικές επιτροπές έχουν μετατραπεί  σε υπεργολάβο, που σαν εργοδότης υπογράφει σύμβαση με την καθαρίστρια. Ο ρόλος του εργολάβου ανατέθηκε αρχικά στον ΟΣΚ και στη συνέχεια στο Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας (ΕΙΝ). Η περικοπή των πιστώσεων προς στις σχολικές επιτροπές (έως και 70%) και η εξώθηση σε απολύσεις καθαριστριών συνδέεται αναπόσπαστα με την προώθηση της επιχειρηματικότητας στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, του νέου σχολείου της αγοράς και των χορηγών. Την ίδια στιγμή, η ανάγκη του σχολείου να είναι καθαρό για τα παιδιά πάει περίπατο.
Σε όλους τους χώρους του δημοσίου (π.χ. Νοσοκομεία), μια σειρά αρμοδιότητες έχουν ανατεθεί σε εργολάβους (καθαριότητα, φύλαξη κλπ…). Το ίδιο το κράτος προωθεί τις πιο άθλιες σχέσεις εργασίας, την πιο στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και την ίδια ώρα οι εργολάβοι τύπου OIKOMET θησαυρίζουν (π.χ. στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» σε σύνολο 3000 εργαζομένων οι 450 είναι εργάτες σε εργολάβο). Το αστικό κράτος αναλαμβάνει το ρόλο να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Αντίστοιχες είναι (και θα είναι πιο πολύ στο μέλλον) οι εξελίξεις και στο χώρο των σχολείων. Μια σειρά απαραίτητες λειτουργίες, όπως η εστίαση των παιδιών, η φύλαξη και η καθαριότητα των σχολείων θα παραδοθούν σε εταιρείες. Συγκεκριμένα, 30 χιλιάδες καθαρίστριες, που σήμερα εργάζονται στα σχολεία, θα προσλαμβάνονται από μία εταιρεία (εργολάβος), με ελαστικές σχέσεις εργασίας και με μισθούς Κίνας ή Ινδίας. Για αυτό το λόγο, η κυβέρνηση προχωράει σε συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων και στη δημιουργία πολυδύναμων σχολείων. Επιδιώκει να προσελκύσει πιο αποτελεσματικά χορηγούς, αλλά και να παραδώσει πλευρές της λειτουργίας των σχολείων σε ιδιώτες. Αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική, οι μέρες που αλυσίδες γρήγορου φαγητού τύπου «Everest» θα ταΐζουν τους μαθητές μας και θα αποτελούν τον κύριο οικονομικό αιμοδότη του σχολείου δεν είναι μακρινές.
Καμιά αναμονή, κανένας εφησυχασμός. Καμιά απόλυση συμβασιούχου. Οργανώνουμε σε κάθε σχολείο την πάλη μας, από κοινού καθαρίστριες, φύλακες, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές. Κάνουμε πράξη το σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για έναν».
Ιδιαίτερα καλούμε τους συλλόγους εκπαιδευτικών και τους διευθυντές των σχολείων να αντιδράσουν σε αυτές τις εξελίξεις και να ενημερώνουν άμεσα τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.



Αθήνα, 28/2/2011

Δελτίο τύπου του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

  Είναι εξοργιστική η πρόταση της εισαγγελέως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για αθώωση του Ηλία Μίχου για το έγκλημα του βιασμού και της μα...