Εκδήλωση της Τ.Ε. Γρεβενών του ΚΚΕ για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Τετάρτη, 16 Δεκεμβρίου και ώρα 7.00μ.μ. στο δημαρχείο Γρεβενών

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 16 Δεκεμβρίου και ώρα 7.00μ.μ. στο δημαρχείο Γρεβενών η εκδήλωση της Τ.Ε. Γρεβενών του ΚΚΕ για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Στην εκδήλωση που υπήρχε έκθεση υλικού από Γρεβενιώτες της εξορίας, μίλησε η Γραμματέας της Τ.Ε. σ. Παναγιώτα Ντάγκα. Δείτε παρακάτω την ομιλία της:
"Μου ανατέθηκε ένα βαρύ καθήκον να μιλήσω για ένα θέμα που σε μας τους νεότερους μόνο δέος μπορεί να προκαλεί, γιατί αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να ‘ναι κι από αίμα  όπως γράφει ο Γιάννης Ρίτσος στο καπνισμένο τσουκάλι  που γράφτηκε στη εξορία Λήμνο
Δέος προκαλεί γιατί είναι αδύνατον να περιγραφεί και να αποδοθεί στο μεγαλείο της η ζωή στην εξορία και τη φυλακή σε μια περίοδο που γίνονταν εκτελέσεις , αδιανόητα και φρικτά βασανιστήρια, φυλακίσεις ισόβια δεσμά, αλλεπάλληλες εκτοπίσεις,  στο Μακρονήσι στη Γυάρο κολαστήρια. Ο κίνδυνος να υποβαθμιστούν γεγονότα και καταστάσεις είναι υπαρκτός, σκοπός τέτοιων  εκδηλώσεων είναι να αποτελέσουν αφορμή κυρίως στη νεολαία να διαβάσει τα βιβλία που έχουν εκδοθεί από τη σύγχρονη εποχή σχετικά με το θέμα, βιβλία που δείχνουν το μεγαλείο της κομμουνιστικής αντοχής, το  λογοτεχνικό και ποιητικό έργο,  εμπνευσμένο από τις θυσίες των κομμουνιστών.
Στις σκληρές συνθήκες που διαμόρφωσε η αιματηρή κρατική καταστολή- ακόμα και στα χρόνια που κυριαρχούσαν οι δίκες, οι εκτελέσεις, οι εκτοπισμοί και τα βασανιστήρια χιλιάδων κομμουνιστών, κομμουνιστριών και άλλων ΕΑΜΙΤΩΝ στα μπουντρούμια της ασφάλειας και στα ξερονήσια- συνεχιζόταν ο σκληρός ταξικός αγώνας, εκδηλωνόταν το μεγαλείο της θυσίας και της πίστης στην τελική νίκη του λαού.
Κι όμως την πραγματική ελευθερία τη γνώρισαν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες ως φυλακισμένοι και εξόριστοι, μελλοθάνατοι, βαρυποινίτες. Γιατί αισθάνονταν ελεύθεροι από το φόβο ακόμα και του θανάτου, επέλεγαν συνειδητά να καταθέσουν τη δική τους συμβολή για να κατακτήσει την ελευθερία η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός από την εγχώρια και ξένη ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση.
Συνήθως όταν μιλάμε για τις φυλακές και τις εξορίες ο νους πάει στη μεταξική δικτατορία, την περίοδο 46-49 και λίγα χρόνια μετά , την απριλιανή χούντα.  Φυλακές και εξορίες έχουμε από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του κόμματος  τη δεκαετία 20-30 σε συνθήκες  αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, πολιτικής ανεξαρτησίας του αστικού κράτους.  Το 1921 έγινε απεργία στο Βόλο με την καθοδήγηση του ΣΕΚΕ για το σάπιο σιτάρι που έφερναν. Η αστυνομία συνέλαβε 300 εργάτες και τους Μπεναρόγια και Αποστολίδη στελέχη του ΣΕΚΕ και τους κράτησαν προφυλακισμένους για 2 χρόνια.
Πριν και μετά το 1950 η αστική τάξη έδειξε καθαρά ότι, προκειμένου να σώσει την εξουσία της, μπορούσε να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή της, Τα αστικά κόμματα και το κοινοβούλιο, που συνολικά εξαπέλυσαν ολομέτωπη επίθεση διαπράττοντας φρικαλέα εγκλήματα κατά του ΚΚΕ και των συμμάχων του (ΑΚΕ κα) κατά της εργατικής τάξης και των αγωνιστικών λαϊκών δυνάμεων.
Στα χρόνια 1946- 1951 δικάστηκαν από έκτακτα στρατοδικεία 49.560 άτομα( 44.945 άντρες και 4.705 γυναίκες). Στο εσωτερικό της χώρας δεκάδες χιλιάδες βρίσκονταν στις εξορίες και τις φυλακές. Η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ(7-3-1951) έκανε λόγο για 40.000 φυλακισμένους και εξόριστους. Ανάμεσα στους πολιτικούς κρατούμενους υπήρχαν και ανήλικα παιδιά που μεγάλωναν στις φυλακές και στα στρατόπεδα με τις μάνες τους. Ανάμεσα σ΄ αυτούς βρίσκονταν και εκατοντάδες Γρεβενιώτες αγωνιστές και αγωνίστριες. Πολυπληθέστερες ήταν οι φυλακές Αβέρωφ στην Αθήνα, της οδού Κάστορος (Βούρλα) στον Πειραιά όπου έγινε η θρυλική απόδραση. Σ’ αυτή συμμετείχε ο Γιάννης ο Κωσταντής, (βίντεο), του Ιτζεδίν, Επταπυργίου, της Κέρκυρας, των Τρικάλων, της Αίγινας, της Πάτρας, της Τρίπολης, της Καλαμάτας, της Κεφαλλονιάς και άλλες ενώ ως τόποι εξορίας λειτουργούσαν ο Αϊ- Στράτης, το Μακρονήσι, η Ικαρία, η Χίος, η Γυάρος.
Τόποι βασανισμού ήταν και οι παιδουπόλεις που ίδρυσε και καθοδήγησε η βασίλισσα Φρειδερίκη. Επρόκειτο για τα λεγόμενα ιδρύματα στην πραγματικότητα παιδικά γκέτο, στα οποία είχαν κλείσει περίπου 30.000 παιδιά δήθεν για να τα προστατεύσουν.
Σκοπός του αστικού κράτους ήταν να εξοντώσει τον κρατούμενο τόσο βιολογικά όσο και ηθικά πολιτικά. Οι φυλακές και οι εξορίες αποτελούσαν πραγματικά τόπους μαρτυρίου. Στενότητα χώρου διαμονής, σάπια τρόφιμα και συσσίτιο πείνας, στερήσεις επισκεπτηρίου και αλληλογραφίας, ακατάλληλο πόσιμο νερό και περιορισμένης ποσότητας, εκβιασμοί, απειλές, κλείσιμο στα πειθαρχεία, ξύλο, καψόνια, απομόνωση. Όλα αυτά αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητας των κρατουμένων.
Κι όμως και σε αυτές τις τόσο αντίξοες συνθήκες, χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες, φυλακισμένο και εξόριστοι, μπόρεσαν να κρατήσουν ψηλά το αγωνιστικό τους φρόνημα οργανώνοντας τη ζωή  τους. (γράμμα)
Οι νέοι, οι  κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες που επέδειξαν τέτοιες αντοχές και αρετές ήταν απόλυτα συνηθισμένοι άνθρωποι. Η αφοσίωση στο επαναστατικό εργατικό κίνημα ήταν που μετέτρεψε συνηθισμένους ανθρώπους σε ασυνήθιστους .
Δεν υπάρχει ένας ενιαίος τύπος, οι κομμουνιστές δεν είναι τυποποιημένοι έχουν πολύ λίγο κοινά βιώματα, αντιλήψεις, ταυτόχρονα ο καθένας και η καθεμιά έχουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, δεν είναι υπεράνθρωποι αλλά άνθρωποι και με αδυναμίες που καλλιεργεί η καπιταλιστική κοινωνία.   
Η ζωή των αγωνιστών στις φυλακές ήταν οργανωμένη σε «Ομάδες Συμβίωσης Πολιτικών Κρατουμένων». Η αντιμετώπιση  των αναγκών και των προβλημάτων υποτασσόταν στα συμφέροντα του συνόλου. Η καθολική συμμετοχή με βάση τους κανόνες συμβίωσης, ήταν η δύναμή τους.
Έτσι περιορίστηκε η δυνατότητα στον αντίπαλο να εκμεταλλευτεί τις δυσκολίες και τις ατομικές αδυναμίες για να επιβάλει με «σωφρονιστικούς»  κανονισμούς και δικά του όργανα το καθεστώς που ήθελε, ρυθμίζοντας όπως επεδίωκε, σχέσεις, στάση και συμπεριφορές. Αυτό δεν το κατόρθωσε ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές.
Οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες πήραν στα χέρια τους την οργάνωση της ζωή τους, έδιναν τη μάχη συλλογικά με ενιαία εκπροσώπηση, τα δικά τους όργανα, τους δικούς τους κανόνες και τρόπο ζωής.
Έτσι δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις να σπάσει σε μεγάλο βαθμό η απομόνωση, να ανοίξουν δρόμοι επικοινωνίας με την καθοδήγηση του κόμματος και τις παράνομες κομματικές οργανώσεις, με άλλες οργανώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά και να αξιοποιηθούν όποια περιθώρια υπήρχαν στο νόμιμο τύπο.
Στο πλαίσιο της οργανωμένης ζωής διαμορφώνονταν οι προϋποθέσεις που στήριζαν τα δικαιώματά τους στη ζωή και καλλιεργούσαν τις αξίες για τις οποίες αγωνίζονταν. Στις φυλακές και τις εξορίες λειτουργούσαν κομματικές ομάδες που ενημέρωναν τους πολιτικούς κρατούμενους για τν πολιτική του ΚΚΕ, συζητούσαν τις αποφάσεις και πάλευαν για τη βελτίωση της ζωής των κρατουμένων, για τη συνεχή ανύψωση του αγωνιστικού φρονήματος. Γίνονταν μαθήματα ιδεολογικά και άλλα επιμορφωτικά.
Οι φυλακές και οι εξορίες μετατράπηκαν σε σχολεία. Πολλοί αγωνιστές και αγωνίστριες που μπήκαν στη φυλακή αναλφάβητοι, βγήκαν έχοντας αποκτήσει πολλά εφόδια, ακόμα και για επαγγελματική απασχόληση μελετούσαν κλασικά έργα της ελληνικής λογοτεχνίας  και ποίησης, ανέβαζαν παραστάσεις άλλοι έμαθαν να εκφράζονται με τον πηλό, το ξύλο (σκάκι), το πινέλο ζωγραφικής. Άλλοι κρατούσαν προσωπικό ημερολόγιο και μάλιστα γράφοντας το έδειξαν λογοτεχνική ταλέντο. Δεν ήταν καθόλου εύκολα όλα αυτά καθώς για πολλά χρόνια η πολιτιστική, μορφωτική, πολιτική, εκπαιδευτική δραστηριότητα γίνονταν μυστικά. Οι κομμουνιστές την ασκήμια του στενού κελιού ή της σκηνής στην εξορία τις μετέτρεπαν σε ένα φωτεινό χώρο. Μέρος της μορφωτικής δραστηριότητας αποτελούσε η θεατρική παιδεία. ( φωτογραφία από την ειρήνη)
Στην εξορία και στη φυλακή ήσουν υποχρεωμένος να ζεις μέσα σε ένα πλέγμα ιδιόμορφων προσωπικών σχέσεων σε σύγκριση με αυτές που επικρατούσαν στην κοινωνία αλλά και στον κοινωνικό και οικογενειακό περίγυρο που είχε ζήσει ο κρατούμενος.
Στις φύλακες και τις εξορίες βρέθηκαν δίπλα  δίπλα  στην ίδια μοίρα μέλη του κόμματος και εξωκομματικοί κομμουνιστές, έδειξαν πρωτοφανή παλικαριά, δεν ξεχώριζες πιο ήταν το πεπειραμένο, μπαρουτοκαπνισμένο στέλεχος και ποιος φρέσκος κομμουνιστής χωρίς προηγούμενη πείρα. Βρέθηκαν δίπλα δίπλα μέλη του κόμματος, της ΟΚΝΕ και μετά της ΕΠΟΝ. Μαζί ήταν αγράμματοι, μισοαναλφάβητοι αλλά και επιστήμονες, διανοούμενοι καλλιτέχνες. Έγκυες και μικρομάνες,  μανάδες που δεν ήξεραν τι θα απογίνουν τα παιδιά τους. Άλλοι κρατούμενοι προέρχονταν από οικογένειες αγωνιστών, είχαν την ηθική στήριξη, επισκεπτήριο όταν επιτρέπονταν, κάποιο δέμα με λίγα τρόφιμα και ρούχα. Άλλοι όμως προέρχονταν από οικογένειες που στέκονταν μακριά από το εργατικό κίνημα ή ήταν εχθρικές ή ήταν οικογένειες πάμφτωχες που δεν μπορούσαν να στείλουν ούτε ένα βοήθημα ούτε ένα δέμα. Υπήρχαν δηλαδή κρατούμενοι που για χρόνια ολόκληρα δεν έπαιρναν ούτε ένα δέμα, γράμμα ή επισκεπτήριο. (παππούς Δεσκάτη)
Κάποιοι μάλιστα πολιτικοί κρατούμενοι όταν βγήκαν από τη φυλακή δεν βρήκαν τις οικογένειες τους. Ανάμεσα στους πολιτικούς κρατούμενους ήταν και συγγενείς τους που φυλακίστηκαν για λόγους εκδίκησης. Δεν ήταν λιγότερο μαχητικές η τα τέτοιας προέλευσης μανάδες και γιαγιάδες που τιμωρήθηκαν γιατί δεν αποκήρυξαν τα παιδιά τους, τους γείτονες και άλλους συγγενείς.
Στις φυλακές και τις εξορίες ήταν και μικρά παιδιά που τα πήραν μαζί με τις μητέρες, παιδιά που γεννήθηκαν στη φυλακή και την εξορία από ήδη έγκυες γυναίκες. Υπήρξαν και γεννήσεις παιδιών που προήλθαν από τους βιασμούς νέων γυναικών από τη χωροφυλακή. Για το γεγονός αυτό έγιναν ειδικές και συγκεκριμένες καταγγελίες από τον ΟΗΕ.  
Τα μωρά ήταν η χαρά της ζωής, το πρόσθετο κίνητρο για να μην υποχωρήσεις να μείνεις πιστός στο όραμά του , να παλέψεις για ένα καλύτερο κόσμο σοσιαλιστικό πάν’ απ΄ όλα. Το χειρότερο όμως ήταν ό εκβιασμός ότι τα ανήλικα παιδιά των κομμουνιστών που οι συγγενείς δεν ήθελαν ή φοβούνταν ν΄ αναλάβουν την κηδεμονία τους θα τα έστελναν στο γνωστό αναμορφωτήριο της βασίλισσας Φρειδερίκης στη Λέρο.       Παραδείγματα
Στις φυλακές και τις εξορίες συνεχίζονταν έστω με ιδιόμορφο τρόπο και η κομματική ζωή. Δεν χάνονταν η κομματική ιδιότητα εκτός αν υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος . είναι φυσικό η κομματική ζωή  στις φυλακές και τις εξορίες να δέχεται και τον άμεσο επηρεασμό της κατάστασης και της πορείας του κόμματος που ήταν ήδη παράνομο. Όφειλαν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες με όλα τα προσωπικά και συλλογικά βάσανα που είχαν  να συζητήσουν και να πάρουν θέση στην εσωκομματική διαπάλη που απασχολούσε το κόμμα ιδιαίτερα μετά το ’49 η οποία αφορούσε ζητήματα στρατηγικής, προγράμματος, το χαρακτήρα του κόμματος και τις αρχές λειτουργίας. Αν υπογραμμίζεται αυτό είναι γιατί οι όροι ήταν ασυνήθιστα πιο δύσκολοι, σε σύγκριση με την ιδεολογική διαπάλη σε κανονικές συνθήκες όταν μάλιστα οφείλεις οι  διαφωνίες να μη γίνουν όπλο παρέμβασης και αξιοποίησης από τις αρχές της φυλακής και γενικότερα του ταξικού αντιπάλου.

Στις φυλακές και τις εξορίες έμπαινε ένα δίλημμα ή αποκηρύσσεις τον κομμουνισμό, τη Σοβιετική Ένωση, ή Πεθαίνεις ή περνάς σημαντικό μέρος της ζωής σου φυλακισμένος και εκτοπισμένος. Δεν ήταν μόνο οι φυλακίσεις και εκτελέσεις σε περίοδο πολέμου, του απελευθερωτικού αγώνα ή του εμφυλίου αλλά σκεφτείτε πως ήταν η φυλακή και η εξορία σε μια πιο σχετικά, σχετικά ομαλή περίοδο που οι άλλοι ζούσαν ελεύθεροι, πήγαιναν στη δουλειά τους, το μεσημέρι και το βράδυ κάθονταν με την οικογένεια γύρω από το τραπέζι και πάει λέγοντας. Οι άνθρωποι του μόχθου υπέφεραν μεν αλλά ζούσαν στον ελεύθερο αέρα όσο ελεύθερος είναι ο αέρας για μας όταν δίπλα σου και λίγο πιο μακριά υπήρχαν κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι.
Η προσπάθεια του αστικού κράτους να αποσπάσει «δηλώσεις μετανοίας» εξυπηρετούσε πολλαπλούς σκοπούς. Να πείσει ότι κανένας αγώνας όσο ηρωικός κι αν είναι , δεν μπορεί να κάμψει την αστική κυριαρχία, ότι είναι αγώνας μάταιος. Να φθείρει το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές ότι λένε μεγάλα λόγια, ενώ στις δυσκολίες αναδιπλώνονται και βάζουν τον εαυτό τους πάνω από το κοινό σκοπό. Στόχευε δηλαδή στην απαξίωση του κομμουνιστή και της κομμουνίστριας επομένως, και αν πείσει τους εργαζόμενους ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποταχθούν.   Πέρα από τις πιέσεις και τα βασανιστήρια υπήρχαν και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί από την οικογένεια το περιβάλλον (γράμμα Όλγας, Σπυρόπουλος)
Χιλιάδες μέλη του κόμματος και του ΕΑΜ αρνήθηκαν να αποκηρύξουν το ΚΚΕ και τα ιδανικά του, δίνοντας τη ζωή τους ή παραμένοντας έγκλειστοι μέχρι και είκοσι χρόνια. Νίκησαν το θάνατο. Υπήρξαν  και πολλοί  που λύγισαν προς στιγμήν και αμέσως  ανακάλεσαν.
Παράλληλα με την ηρωική στάση χιλιάδων αγωνιστών, πολλοί άλλοι υπέγραψαν «δήλωση μετανοίας» μην αντέχοντας τις μεγάλες δυσκολίες. Αγωνιστές που συμμετείχαν με αυτοθυσία στις εξάρσεις της μαζικής λαϊκής πάλης, τώρα σε συνθήκες ήττας , δεν άντεξαν στα παρατεταμένα μαρτύρια, στις οικογενειακές και βιοποριστικές πιέσεις. Ορισμένοι, ελάχιστη μειοψηφία, συνεργαστήκαν με τον ταξικό εχθρό.
Υπήρξαν και αγωνιστές που δεν ανακάλεσαν τη δήλωση, όμως παρέμειναν επί χρόνια στη μεγάλη πλειοψηφία τους υποστηρικτές της ΕΔΑ και του ΚΚΕ. Ορισμένοι από αυτούς έδειξαν με τη στάση τους ότι μπορούσαν να επανέλθουν στο κόμμα όπως και έγινε.
Είναι γεγονός ότι στη σχολική ιστορία μαθαίνουμε έστω και θολά, αποπροσανατολιστικά για τον ηρωισμό των Ελλήνων απέναντι στο στρατό κατοχής, τον άγνωστο στρατιώτη που θυσιάστηκε για την ελευθερία, τίποτα δε διδάσκεται για τον ηρωισμό της ταξικής πάλης, τις εκατόμβες θυσιών των κομμουνιστών και κομμουνιστριών για μεγάλα και καθημερινά πράγματα:  για το μεροκάματο, για την υγεία και την παιδεία για τα  δημοκρατικά δικαιώματα , φυλακίστηκαν γιατί ήθελαν σιτάρι κανονικό και όχι σάπιο (Βόλος)
Ορισμένοι, που κατατάσσουν τον εαυτό τους στην αριστερά, υποστηρίζουν ότι αποτελούν παρελθόν οι ηρωικές πράξεις, γιατί τάχα η σύγχρονη αστική δημοκρατία δεν επιτρέπει ακραίες καταστάσεις. Είναι ψέμα. Δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, όσο αφορά την ευθύνη του κομμουνιστή απέναντι στην εργατική τάξη. Η ουσία της προσφοράς, της ανυποχώρητης αφοσίωσης, της διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης δεν αλλάζει. Ούτε η αστική τάξη άλλαξε, ούτε θα αλλάξει, ούτε την εξουσία της θα την παραχωρήσει εθελοντικά, ούτε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος εξαφανίζεται μόνος του, εθελοντικά. Η αστική δημοκρατία, σε κάθε μορφή της, με κοινοβούλιο ή χωρίς κοινοβούλιο, είναι στην πραγματικότητα δικτατορία του κεφαλαίου, γεννά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την κατοχή, την υπερχρέωση, την πρόκληση εμφυλίου πολέμου, γενοκτονίες, προβοκάτσιες.
Το να πάρεις το όπλο και να πολεμήσεις ή να κάνεις παράνομη δουλειά στην κατοχή ή σε άλλες περιόδους δεν απαιτούσε να έχεις παρακολουθήσει μαθήματα μαρξιστικής φιλοσοφίας και πολιτικής οικονομίας, όμως για να μείνεις σταθερός στον αγώνα ως κομμουνιστής σε μια μακρά περίοδο μ’ όλες τις καμπές που υπήρχαν στο ίσιωμα, στις ανηφόρες και τις κατηφόρες για να είσαι κομμουνιστής παντός καιρού απαιτείται και ιδεολογικοπολιτική γνώση τουλάχιστον από ένα  ορισμένο επίπεδο και πάνω και ατομική πείρα και γνώση της συλλογικής πείρας είτε σε ειρηνική είτε σε μη ειρηνική περίοδο.
Ηρωικές πράξεις  έγιναν μόνο από τους κομμουνιστές; Θα ρωτήσει κάποιος Ηρωική πράξη μπορεί να κάνει και έχει κάνει και αυτός που δεν είναι κομμουνιστής σε μια στιγμή έξαρσης της πάλης ρίχνεται στην πρώτη γραμμή χωρίς από τα πριν να έχει προετοιμαστεί ή ακόμα και να υποπτευθεί τον κίνδυνο που έχει να αντιμετωπίσει. Υπάρχει μια διαφορά αυτού του ηρωισμού από τον ηρωισμό του κομμουνιστή. Ο κομμουνιστής τραβάει το δρόμο του ξέροντας πολύ καλά από τα πριν ότι μπορεί ν’ απολυθεί από τη δουλειά του, να μην μπορεί να ξαναβρεί δουλειά, να τραυματιστεί, να βασανιστεί, να χάσει ακόμα και τη ζωή του.
Οι κομμουνιστές οφείλουν να ξεκινάνε πρώτοι τον αγώνα, κι όταν δεν είναι έτοιμος ο ελληνικός λαός να τους μιμηθεί να τους ακολουθήσει. Ο κομμουνιστής όταν ρίχνεται στη μάχη δε ρίχνεται με αφετηρία το προσωπικό του συμφέρον ή με άξονα τη στενή προσωπική του εμπειρία αλλά το γενικό συμφέρον της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Η στάση του κομμουνιστή δεν απορρέει από μια ουδέτερη, υπερταξική ηθική, είναι ταξική στάση με αιτία. Η αιτία βρίσκεται στο ότι έχει συνειδητοποιήσει την ανάγκη να παλεύει όχι μόνο για τα άμεσα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων αλλά και για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, του  καπιταλισμού.
Ο κομμουνιστής οφείλει να έχει υπομονή όταν τα ταξικά του αδέλφια δε βλέπουν τα δικά τους συμφέροντα και γυρίζουν την πλάτη τους στον αγώνα. Να μη χάνει την εμπιστοσύνη του στην εργατική τάξη αλλά και να μην της χαϊδεύει τα’ αυτιά. Κανένας βέβαια δε γεννιέται ούτε κομμουνιστής ούτε ήρωας ούτε γεννιέται δειλός και φοβισμένος γίνεσαι στην πορεία. Ένα είναι βέβαιο ότι κάθε άνθρωπος που ανήκει στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχει τεράστια περιθώρια αντοχής τα οποία δεν τα υποψιάζεται καν. κι αυτά τα περιθώρια αντοχής είναι που θα του δώσουν τη δυνατότητα να ξεπεράσει κάθε φόβο και προκατάληψη, ακόμα και το φόβο του θανάτου. Θα τα αποκτήσει όταν θα έχει κατακτήσει πολιτική ταξική συνείδηση όπως λέει το σύνθημα «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά»
Στην πραγματικότητα δεν είναι η έλλειψη φόβου που καθορίζει τη στάση του κομμουνιστή αλλά η ιδεολογική του θωράκιση, η ιδεολογική του σταθερότητα, που αλληλοδιαπλέκεται με την άμεση  προσωπική του πείρα που είναι κατακτημένη στη συλλογική ταξική πάλη. Έτσι μπορεί κανείς να νικήσει, να παραμερίσει κάθε φόβο και αίσθημα αυτοσυντήρησης  που είναι ανθρώπινο. Αυτά παραμερίζονται πιο εύκολα όταν έχει αποκτήσει αυτή τη συνειδητή αντοχή.



Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι.
Οι σύγχρονες συνθήκες μπορεί να μη μοιάζουν με αυτές που ιστορικά έδωσαν πράξεις ηρωισμού των κομμουνιστών , όπως πχ. Τα βασανιστήρια για να προδώσουν τους συντρόφους τους ή να υπογράψουν δήλωση και στάθηκαν όρθιοι ακόμη και στο εκτελεστικό απόσπασμα. Αλλά κάθε εποχή έχει το δικό της ηρωισμό. Η ταξική πάλη δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με αγκάθια που τον περπατάς αναγκαστικά ξυπόλητος. Και έτσι θα ‘ναι ως την τελική νίκη της κοινωνικής απελευθέρωσης από την ταξική εκμετάλλευση.
Ας σκεφτούμε; Τι είναι τελικά η προσφορά στο επαναστατικό κίνημα; Η λέξη από μόνη της, δεν αναδεικνύει την άλλη πλευρά, η ουσία της οποίας βρίσκεται στο γεγονός ότι πολλά παίρνει ο καθένας μας από το ΚΚΕ. Παίρνει την ανάπτυξη της προσωπικότητας, που τροφοδοτείται από το όραμα μιας άλλη κοινωνίας και τη συλλογική δράση για την πραγματοποίηση του. Αλλά γεμίζει και από την ικανοποίηση της κομμουνιστικής δράσης, που ανοίγει το δρόμο για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης .σε αυτόν το δρόμο κατακτάμε και την προσωπική μας ευτυχία.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε , οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΚΚΕ, βρίσκονται μπροστά σε προκλήσεις που απαιτούν ένταση των προσπαθειών για την ολόπλευρη ανάπτυξη του κόμματος και του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Το καθήκον του κομμουνιστικού κόμματος είναι να προετοιμάζει τον υποκειμενικό παράγοντα της επανάστασης, δηλαδή να δρα για τη συγκέντρωση  των δυνάμεων της επανάστασης σε συνθήκες μη επαναστατικές. Είναι ένα αφάνταστο πιο σύνθετο καθήκον απ’ ότι στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η αντεπανάσταση  η προσωρινή ήττα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος έχει πολλαπλασιάσει τις δυσκολίες απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που μοιάζει ανίκητος, αλλά δεν είναι. Σήμερα η προοπτική του σοσιαλισμού- κομμουνισμού, και λόγω της αντεπανάστασης δεν είναι ορατή.
Έχουμε επίσης καθημερινά μπροστά μας νέες δυσκολίες, σύγχρονα προβλήματα, που προέκυψαν μετά από την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και την απότομη επιδείνωση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων, που σπρώχνει σε μια τάση ατομικής προσαρμογής σε αυτές τις συνθήκες.
Χρειάζεται να σπάμε τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, τη λογική της ανάθεσης σε κόμματα του κατεστημένου να κυβερνήσουν για να λύσουν τα λαϊκά προβλήματα, σε συνθήκες μείωσης των απαιτήσεων για την ικανοποίηση των αναγκών των εργατικών, λαϊκών οικογενειών, που δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες τραβήγματος μαζών στην ταξική πάλη. Σήμερα οι κομμουνιστές βρίσκονται αντιμέτωποι μ’ ένα πέλαγος απογοήτευσης πλατιών λαϊκών στρωμάτων και ιδεολογικής σύγχυσης, που μεγαλώνει αφάνταστα τις δυσκολίες στη δράση. Παράλια υπάρχουν όλες οι δυσκολίες που  γεννιούνται από την καπιταλιστική κρίση, όπως η ανεργία, η ακρίβεια, η φτώχεια, η εξαθλίωση, το μέλλον των παιδιών και πολλά άλλα.
Όλα αυτά απαιτούν μια πολύ πιο σύνθετη ιδεολογικοπολιτική δουλειά με μεγάλη επιμονή και υπομονή, αφού έχουμε συνθήκες υποχώρησης. Επίσης η δράση δε φέρνει πάντα  άμεσα ορατά αποτελέσματα.
Σήμερα διανύουμε μια περίοδο που δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εγκυμονεί πολύ σοβαρές εξελίξεις. Η εξέλιξη της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, η ασθμαίνουσα πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας στη χώρα μας και παγκόσμια, η όξυνση των ανταγωνισμών στο κυνήγι του κέρδους, σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, η πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου, που είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, αποτελούν την εύφλεκτη ύλη που συσσωρεύεται, την περίοδο που διανύουμε και ιδιαίτερα στην περιοχή μας.
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι σε τέτοιες περιόδους κρίσεων, ιμπεριαλιστικών πολέμων, αστάθειας του πολιτικού συστήματος, απότομης επιδείνωσης της ζωής των εργαζομένων, μπορούν να δημιουργηθούν συνθήκες γρήγορης αφύπνισης των λαϊκών μαζών, όχι φυσικά αυτόματα, αλλά και ως αποτέλεσμα της δράσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, και ιδιαίτερα της πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος, όλη την προηγούμενη περίοδο, όπου τα πράγματα δείχνουν να κινούνται αργά και βασανιστικά και όπου οι θυσίες και οι κόποι αυτής της πρωτοπορίας μπορούν να φαντάζουν και μάταιοι στα μάτια ορισμένων.
Σήμερα, λοιπόν, η καθημερινή δράση, ο καθημερινός αγώνας που αναπτύσσεται στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων του λαού μας, πρέπει να συμβάλει στη συγκέντρωση δυνάμεων, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, να κατευθύνεται στην κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, στην κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Σε αυτό το δρόμο, το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί και να καθυστερεί, να βάζει εμπόδια, να διεκδικεί βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Και αυτή τη δύναμη, δεν την έχει ακόμη δοκιμάσει ο λαός.
Πάνω απ' όλα, όμως, αυτή η συγκέντρωση δυνάμεων, η οικοδόμηση σήμερα μιας πλατιάς κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας με αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, μπορεί να αποτελέσει τον καθοριστικό παράγοντα, ο οποίος, σε συνθήκες αποσταθεροποίησης της καπιταλιστικής εξουσίας -που φυσικά δεν μπορούμε να προβλέψουμε πού, σε ποια χώρα και πότε θα εκδηλωθεί, όμως είμαστε σίγουροι ότι θα εκδηλωθεί- μπορεί να ανατρέψει το σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης και να οδηγήσει στο κέρδισμα της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας με την προοπτική του σοσιαλισμού, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
Σήμερα υπάρχουν ‘όλες οι υλικές  προϋποθέσεις στην Ελλάδα που μπορούν να διασφαλίσουν ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, τον ελπιδοφόρο δρόμο της σοσιαλιστικής οικονομίας. Αυτή είναι η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, που απαντά και στο σήμερα και στο αύριο του λαού και της χώρας.
Να κλείσουμε με τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ.
«την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες
θα βγούμε νικητές  κι ας είναι
οι θυσίες μας βαριές»

Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα τιμούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στα Μνημόνια και την Αντιλαϊκή πολιτική

Τρίτη 17 Νοεμβρίου, συγκέντρωση στην Κεντρική Πλατεία Γρεβενών, 6μ.μ.
42 χρόνια από το Νοέμβρη του 73 το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα τιμούν την εξέγερση του πολυτεχνείου δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στα Μνημόνια και την Αντιλαϊκή πολιτική, κόντρα στις λυκοσυμμαχίες του θανάτου, για να μπορούν οι λαοί να ζουν στον τόπο τους, και να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟική, φασιστική δικτατορία, οι στόχοι, τα οράματα και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για γενικότερες ανατροπές αποτελούν και σήμερα οδηγό για τους δικούς μας αγώνες. Ο ηρωικός εκείνος ξεσηκωμός των εργαζομένων και της νεολαίας αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη, δείχνει το δρόμο για τη συλλογική, μαζική, οργάνωση και δράση σήμερα ενάντια στη νέα επίθεση του Κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, κόντρα στο Νέο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεγάλοι λαϊκοί-εργατικοί αγώνες αποτελούν πηγή δύναμης, πείρας, αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας για τον λαό και τη νεολαία.
Ειδικά σήμερα, που επιχειρείται στο όνομα της «Αριστερής» Κυβέρνησης, η υποταγή των εργαζομένων στις απαιτήσεις του Κεφαλαίου για ζωή και δουλειά χωρίς κοινωνική ασφάλιση, χωρίς παροχές υγείας και πρόνοιας, με μισθούς πείνας, χρειάζεται πιο μαχητικά να δοθεί ταξική απάντηση από τους εργάτες και τη νεολαία.
Ειδικά σήμερα που ΝΑΤΟ και ΕΕ, από τη μια βομβαρδίζουν λαούς και χώρες και από την άλλη έχουν μετατρέψει το Αιγαίο σε υγρό τάφο για εκατοντάδες παιδιά, πρέπει να δυναμώσει το κίνημα σύγκρουσης και απειθαρχίας με την ΕΕ και τις συνθήκες τις (Σένγκεν, Δουβλίνου) που όσους πρόσφυγες δεν σκυλοπνίξουν, τους προορίζουν για τζάμπα εργατικά χέρια στις πολυεθνικές τους. Αυτή η πολιτική είναι που εκτρέφει τον φασισμό και τον ρατσισμό, την Χρυσή Αυγή. Αυτή η πολιτική είναι που εξέθρεψε και στήριξε την Χούντα.
Η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες και τους νέους όπως τότε, έτσι και σήμερα μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των αναγκαίων αγώνων που θα βάλουν τέρμα στην κυριαρχία των μονοπωλίων.
Δυναμώνουμε την καθημερινή μας δράση με οδηγό τους μεγάλους αγώνες του λαού μας. Με Συμπαραστάτες τους ήρωες της τάξης μας. Τους εργάτες και τους νέους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, συνεχίζουμε τους αγώνες τους. Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του «Πολυτεχνείου».

                                              Η Γραμματεία ΠΑΜΕ Γρεβενών

Απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στα Γρεβενά 12/11/2015


Πραγματοποιήθηκε το πρωί της Πέμπτης 12 Νοεμβρίου η συγκέντρωση και η  πορεία  διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ αλλά και των μαθητών...στα Γρεβενά στα πλαίσια της γενικής πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας.
Ο χαιρετισμός του εκπροσώπου του 2ου λυκείου Γρεβενών στη σημερινή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ

Κεντρική Ομιλία του ΠΑΜΕ
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, εργαζόμενοι, άνεργοι νέοι και νέες.
Χαιρετίζουμε τα πάνω από 600 σωματεία συλλόγους, μαζικούς φορείς γυναικών  και νεολαίας, τους συνταξιούχους που αυτή τη στιγμή διαδηλώνουν σε πάνω από 60 πόλεις σε όλη την Ελλάδα.
Χαιρετίζουμε τους  εργαζόμενους, τους αγωνιστές που από το πρωί δίνουν το στίγμα του αγώνα.
Χαιρετίζουμε την απόφαση της συντονιστικής επιτροπής των μπλόκων των αγροτών για κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική του ξεκληρίσματος και την ΚΑΠ της ΕΕ. Χαιρετίζουμε τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων για συμμετοχή στης κινητοποιήσεις και καλούμε κάθε φοιτητικό και σπουδαστικό σύλλογο, καλούμε τους μαθητές να μετατρέψουν τα 5μελή και 15μελή σε όργανα αγώνα και αντίστασης. Τέλος καλούμε τους άνεργους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Έχουν πλέον πολύτιμη πείρα από την καθημερινή αναζήτηση δουλειάς για ένα κομμάτι ψωμί, την αγωνία για την επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους, την κοροϊδία των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ με την απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά. Δεν είναι, δεν θα έπρεπε να είναι αυτή η ζωή τον 21ο αιώνα. Μπορούμε και αλλιώς. Έλα μαζί μας στον οργανωμένο αγώνα. Να παλέψουμε για μέτρα ανακούφισης και ταυτόχρονα για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ΜΗΝ υπάρχει ανεργία.
Η σημερινή μας συγκέντρωση, οι συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, είναι ένα σημαντικό βήμα κλιμάκωσης του αγώνα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Κάνουμε καθαρή την απόφασή μας. Καλούμε τα σωματεία, όλους τους τίμιους συνδικαλιστές, τους εργαζόμενους. Όλους όσους δεν συμβιβάζονται με την βαρβαρότητα και το μαύρο μέλλον που φτιάχνουν για μας και τα παιδιά μας. Όλους όσους δεν ανέχονται τον κυβερνητικό και εργοδοτικό έλεγχο στα συνδικάτα που επιδιώκει να επιβάλει σιωπή νεκροταφείου, ή το πολύ να γίνει μια διαμαρτυρία για τα μάτια του κόσμου να πουν φτάνει πια. Δεν έχει μέλλον η υπομονή στην απληρωσιά, στην αναδουλειά, στο πότε θα βάλει λουκέτο σε μεγάλες σύγχρονες μονάδες η καπιταλιστική εργοδοσία που φεύγει αναζητώντας μεγαλύτερο κέρδος και εδώ αφήνει κουφάρια και άνεργες οικογένειες. Τα σχολεία, τα νοσοκομεία και οι δομές υγείας, τα σούπερ μάρκετ και τα πολυκαταστήματα, όλοι οι χώροι δουλειάς  να δώσουν την δική τους απάντηση.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον υπουργοί της κυβέρνησης, που θα έδιωχναν την τρόικα από την Ελλάδα, στριμώχνονται υπομονετικά στην ουρά, έξω από τα δωμάτια κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας, μέχρι να έρθει το δικό τους ραντεβού με τα αστικά επιτελεία, τα στελέχη της ΕΚΤ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Επιλέχθηκαν για τη βρώμικη δουλειά, αυτή που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Κεφάλαιο – ΕΕ – Κυβέρνηση προχωρούν σε ένα τεράστιο προμελετημένο έγκλημα. Διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση, μετατρέπουν την ασφάλιση σε προνόμιο λίγων, όσων έχουν να πληρώσουν το πανάκριβο εμπόρευμα. Μας ρίχνουν στα νύχια των αρπαχτικών των ασφαλιστικών εταιρειών και των μεγαλεμπόρων της υγείας που ακονίζουν τα νύχια τους περιμένοντας την ψήφιση των μέτρων. Πετσοκόβουν πάλι τις συντάξεις, τις μετατρέπουν σε συντάξεις πείνας και καταργούν το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση για τις νεότερες γενιές. Καταδικάζουν φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και αγρότες στη δουλειά ως τα βαθιά γεράματα με συντάξεις φιλοδωρήματα! Θα τα δεχτούμε παθητικά; Θα συμβιβαστούμε;
Όχι! Κάθε μέρα, κάθε ώρα στο δρόμο!
Όλα τα σωματεία, οι ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, οι σύλλογοι γυναικών που τα μέτρα τις καταδικάζουν, τα αγωνιστικά μπλόκα των αγροτών μπορούμε και πρέπει να ξεσηκώσουμε τον εργαζόμενο λαό! Τώρα είναι η ώρα του αγώνα απέναντι στο μαύρο μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να παλέψουμε για το μέλλον που πραγματικά αξίζει στα παιδιά μας. Και σε αυτό τον αγώνα πρέπει να είμαστε μαζί. Λένε ψέματα ότι οι αγώνες δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα αυτοί που το λένε ομολογούν ότι 40 χρόνια προσπαθούν να περάσουν αυτά τα μέτρα, που είναι απαίτηση του κεφαλαίου και δεν τα κατάφεραν. Τι τους εμπόδισε; Ο ανυποχώρητος ταξικός αγώνας της εργατικής τάξης.
Αυτή πρέπει να είναι και η δική μας απάντηση. Η σημερινή απεργία  να γίνει η αφετηρία νέων τέτοιων αγώνων που θα προετοιμάζει την αντεπίθεση των εργαζομένων, του λαού. Να μην τους δίνουμε άλλο το δικαίωμα να υποστηρίζουν ότι ο λαός συμφωνεί με τη σφαγή του. Έχουμε πλέον πείρα. Η αναμονή και η λογική του «μικρότερου κακού» οδηγεί σε αυτή την κατάσταση που ζούμε σήμερα. Ομολογούν και οι ίδιοι ότι αυτά που έχουν ανακοινωθεί μέχρι σήμερα είναι μόνο ένα μικρό μέρος των μέτρων που ετοιμάζονται να εφαρμόσουν. Η αποχή από τους αγώνες, είναι ορεκτικό για το κεφάλαιο. Η ανάγκη του για ακόμα περισσότερα κέρδη, για ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα δεν σταματάει από μόνη της. Πρέπει εμείς να βάλουμε φρένο στις ορέξεις των μονοπωλίων και την εφαρμογή των απαιτήσεων του από το πολιτικό τους προσωπικό. Χρησιμοποιούσαν την τακτική διαίρει και βασίλευε για να μας βάλουν στην άκρη, να μας οδηγήσουν στο καναπέ.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και οι υπουργοί της χρησιμοποιούν τα ίδια ψέματα, για να δημιουργήσουν κοινωνικούς αυτοματισμούς και να περάσουν τις αλλαγές στο ασφαλιστικό που χρόνια τώρα δεν κατάφερε να επιβάλει το κεφάλαιο με καμία άλλη κυβέρνηση, για να στρέψουν τον πατέρα ενάντια στο παιδί του και το παιδί ενάντια στον παππού του. Η καραμέλα των συντάξεων των 3000 ευρώ έλιωσε και δεν γλυκαίνει πλέον. Τα ίδια τα επίσημα στοιχεία τους αποδεικνύουν τα ψέματα τους. το 56% παίρνει σύνταξη ως 800 ευρώ δηλ. περίπου 1.5 εκατομ συνταξιούχοι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που με τους νόμους Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά, Λοβέρδου και με τον τελευταίο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, χάρισαν τα αποθεματικά των ταμείων στο χρηματιστήριο, τα κούρεψαν, χάρισαν εκατομμύρια εισφορών στην εργοδοσία και κάθε μα κάθε φορά υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι «σώζουν το ασφαλιστικό». Ε, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΣΩΣΙΜΟ. Κανένας δεν πρέπει να ξεγελαστεί από τη βρώμικη κυβερνητική προπαγάνδα, γιατί αποδείχτηκε και στην πράξη δεν αφήνεται τίποτα όρθιο την ίδια ώρα που δίνεται τεράστιες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο. Τους χαρίζουν χρέη εκατομμυρίων όπως στα μεγαθήρια των μεταφορικών εταιρειών, τους σβήνουν πρόστιμα, τους απαλλάσσουν από φόρους, τους επιδοτούν με ζεστό χρήμα που βγήκε από τις δικές μας αιματηρές θυσίες. Είναι προκλητικοί. Βρήκαν νέο τέχνασμα τώρα για το διαχωρισμό του λαού, για την διαίρεσή του! Μιλούν οι θεομπαίχτες για ισοδύναμα, χωρίς ντροπή. Λένε στο λαό διάλεξε μόνος σου το σχοινί που θα σε κρεμάσουν ή διάλεξε ποιος κλάδος θα πληγεί για να γλιτώσεις για λίγο εσύ!
Όλη η κυβέρνηση είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία.
Μαζεύουν όλο τον πλούτο από τον λαό για να τον παραδώσουν στο κεφάλαιο. Για την περιβόητη ανάπτυξη. Δεν έχουμε κανένα όφελος από αυτή την ανάπτυξη! Δεν θα καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι. Δεν θα έρθει πίσω η κοινωνική ασφάλιση, δεν θα αυξηθούν οι μισθοί, δεν θα ανοίξουν τα δημόσια νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας που κλείνουν. Η ανάπτυξή τους απαιτεί συντρίμμια εργατικών δικαιωμάτων, καταστροφή, πάμφθηνη δουλειά και καταστολή των αγώνων, το εργατικό κίνημα δεμένο, φιμωμένο. Καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες για το «φως στην άκρη του τούνελ», ότι «οι θυσίες θα πιάσουν τόπο», λες και δεν τα έχουμε ξανακούσει. Καμία αναμονή. Η ανάπτυξή τους θα πατήσει πάνω στα αποκαΐδια των δικαιωμάτων μας.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Ο δικός μας δρόμος βρίσκεται στη οργάνωση. Στη ρήξη με την ΕΕ και τον δρόμο των μονοπωλίων.
Δεν γίνεται οι εργαζόμενοι να δουν άσπρη μέρα στη γραμμή της υποταγής, της μοιρολατρίας. Χωρίς σύγκρουση με τις αιτίες που γεννάνε τα προβλήματα του λαού. Τα προβλήματα μας οξύνονται γιατί τα μεγάλα συμφέροντα, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες  κυριαρχούν. Αυτοί ληστεύουν τον ιδρώτα μας.
Η Ευρωπαϊκή ένωση, που είναι το κοινό τους σπίτι, φτιάχτηκε για να διασφαλίζει τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα δικά μας.
Οι κύριοι της κυβέρνησης που παριστάνουν τους αγωνιστές, τους προστάτες των εργαζομένων, των συνταξιούχων , των λαϊκών στρωμάτων μας καλούν να ζήσουμε στην βαρβαρότητα για να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα των λίγων . Να αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
 Λύση υπάρχει και θα την δώσουμε με τον αγώνα μας. Με την ενίσχυση της προοπτικής που έχουμε ανάγκη για την  ικανοποίηση  των  αναγκών  μας,  κουμαντάροντας τον πλούτο που παράγουμε  για όφελός μας
Το ΠΑΜΕ όπως έκανε σε όλη την διαδρομή του από την συγκρότηση του μέχρι σήμερα παίρνει την πρωτοβουλία και καλεί σε αγώνα παραμερίζοντας την ηττοπάθεια, τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό, τους ανθρώπους της εργοδοσίας
Σε αυτό το κάλέσμα έχουν θέση όλο οι εργαζόμενοι. Αυτοί που μέχρι χθες,  μπορεί να  στέκονταν με προβληματισμό στις εκτιμήσεις μας. Που νόμιζαν ότι τα προβλήματα μπορεί να λυθούν με μια κυβερνητική αλλαγή. Με μια καλύτερη διαχείριση.
 Τώρα οφείλουν να βγάλουν συμπεράσματα. Να συμπορευτούμε μαζί.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους ΕΒΕ, τους αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες σε κοινό αγώνα, να δυναμώσουμε τη δική μας συμμαχία. Να την κάνουμε πανίσχυρη. Εδώ είναι η ελπίδα.
Περνάμε σε αντεπίθεση για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να υπερασπιστούμε το μέλλον των παιδιών μας. 
Ο λαός πρέπει και μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής και καταλύτης των εξελίξεων.
Να βγει ο λαός στο προσκήνιο, οργανωμένος, αγωνιστής, ενάντια στους εκμεταλλευτές του.
Αγώνας, ρήξη ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή. Ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ και τα δεσμά των μονοπωλίων 
Τώρα είναι η ώρα να δοκιμάσουμε τη δύναμή μας
Κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια τραπεζίτη! Όλοι στο πόδι! Προετοιμασία οργάνωση ετοιμότητα. Όλος ο κλάδος, ο χώρος δουλειάς, όλη η γειτονιά στο πόδι. Τα κριτήρια που βάζουν τους τα επιστρέφουμε. Τα παζάρια τους δεν μας αφορούν. Ξεσηκωμός. Δηλώνουμε καθαρά ότι τα κοράκια που θα έρθουν να πάρουν σπίτι συναδέλφου μας, μεροκαματιάρη, άνεργου γείτονά μας θα μας βρουν εκεί.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ
Γιατί χωρίς εμάς δεν χτίζονται τα κτήρια, δεν λειτουργούν τα σχολεία, τα λεωφορεία, δεν παράγουν τα εργοστάσια, δεν φυτρώνουν τα χωράφια. Γιατί χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά.
Η σημερινή απεργία πρέπει και μπορεί να συνταράξει το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό, την συγκυβέρνηση και τα κόμματα που στηρίζουν αυτή την πολιτική και την ΕΕ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το 3ο μνημόνιο, το πιο βάρβαρο από όλα το ψήφισαν και το στήριξαν μαζί με την κυβέρνηση, η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και τώρα καμώνονται ότι δεν συμφωνούν με τα μέτρα και κάνουν κριτική στην κυβέρνηση για τα ισοδύναμα
Τώρα δοκιμάζουμε την δική μας δύναμη λέμε το δικό μας όχι, κάνουμε την δική μας εργατική λαϊκή αντιπολίτευση. Το ασφαλιστικό που, δεν κατάφεραν να το γκρεμίσουν συθέμελα στα πέντε χρόνια της κρίσης δεν θα τους επιτρέψουμε να το γκρεμίσουν οι «δήθεν αριστεροί» για λογαριασμό του κεφαλαίου. Η δύναμη του λαού είναι ανεξάντλητη. Όλοι μαζί με ανυποχώρητο σκληρό ταξικό αγώνα, με βήματα κλιμάκωσης, με καθημερινές κινητοποιήσεις, μπορούμε και πρέπει να τα καταφέρουμε.
Η σημερινή απεργία είναι η έναρξη πλατιάς εξόρμησης όλων όσων συμμετέχουμε ΓΙΑ ΞΕΣΗΚΩΜΟ έναρξη νέων αγώνων, συγκέντρωσης δυνάμεων για την ανατροπή.
Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά, μνημόνια , ανεργία, φτώχεια και ανέχεια.  

Δελτίο τύπου "Λαϊκής Συσπείρωσης Γρεβενών"



Συζητήθηκε τη Δευτέρα 28 Σεπτέμβρη στο Δημοτικό Συμβούλιο  το Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου ανάπτυξης του Δήμου Γρεβενών.
Στην τοποθέτηση της Λαϊκής  Συσπείρωσης Γρεβενών  επισημάνθηκε ότι το ερώτημα «χωροταξικός σχεδιασμός για ποιόν» βρίσκεται εκ των πραγμάτων στο κέντρο κάθε συζήτησης για τα ζητήματα το χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, Είναι ζήτημα ξεκάθαρα πολιτικό. Στον καπιταλισμό που ζούμε ο χωροταξικός σχεδιασμό εντάσσεται και υποτάσσεται στους νόμους της αγοράς και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι άρρηκτα δεμένος με την εμπορευματοποίηση της γης, με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται από την ΕΕ.
Στο εκμεταλλευτικό σύστημα, που ζούμε, με δεδομένη την κυριαρχία των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, οι πολιτικές δυνάμεις που τους υπηρετούν επιδιώκουν αναθεώρηση και εξειδίκευση του Χωροταξικού Σχεδιασμού και για την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και κατ’ επέκταση του Δήμου Γρεβενών με βάση τα νέα δεδομένα που προκύπτουν:
Από την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης και τα συνεχιζόμενα αντιλαϊκά μέτρα για τη μεταφορά των συνεπειών της στις πλάτες των λαών.
Από το προχώρημα των αναδιαρθρώσεων στο εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε για να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους και φυσικά την υψηλή κερδοφορία των κεφαλαίων τους.
Από τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για περισσότερη και καλύτερη πρόσβαση στις πρώτες ύλες, την ενέργεια, το φτηνό εργατικό δυναμικό, τις αγορές, τα κέρδη και την πολιτική επιρροή.
Από την καθιέρωση όσων δομών περιφερειακής και τοπικής διοίκησης προβλέπει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ σαν εργαλείων εξυπηρέτησης του πολιτικού σχεδιασμού και των επιδιώξεών τους. Σαν όργανα επιβολής της ταξικής, αντεργατικής - αντιλαϊκής τους πολιτικής.
Σε αυτή ακριβώς τη βάση, επιδιώκουν να διαμορφώσουν ένα, κατά το δυνατόν ολοκληρωμένο, σχέδιο ανά περιφέρεια, που θα είναι προσαρμοσμένο και θα συμβαδίζει με τους σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων και της ολιγαρχίας του πλούτου.
Ορισμένα από τα χαρακτηριστικά αυτού του σχεδίου που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι :
Η παράδοση των υδάτινων πόρων, του ορυκτού πλούτου, των ιαματικών πηγών, των δασών,  και όσων εκτάσεων γης προσφέρονται για γεωργική, κτηνοτροφική ή ειδική τουριστική  αξιοποίηση στην εκμετάλλευση των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και στην εισήγηση.
Η παραχώρηση του δικαιώματος κατασκευής χρήσιμων έργων στο μεγάλο κεφάλαιο που θα κερδίσει τεράστια ποσά από την αξιοποίησή τους, πολλά χρόνια, μέσω ειδικών συμβάσεων παραχώρησης, από την πώληση υπηρεσιών ή την είσπραξη των διοδίων (Εγνατία, Ε65).
Η ιεράρχηση σαν αναγκαίων και επιλέξιμων των όποιων έργων με βάση τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς των μονοπωλίων και  της ολιγαρχίας του πλούτου. Χαρακτηριστική είναι η άρνηση ανάληψης ευθυνών για αρδευτικά έργα και άλλα έργα υποδομής που θα αύξαναν τη γεωργική παραγωγή. Για έργα που θα διευκόλυναν την κτηνοτροφία. Η απουσία ουσιαστικών σχεδίων αντιπλημμυρικής – αντιπυρικής προστασίας. Δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στην εισήγηση για τον έλεγχο αντισεισμικότητας των δημόσιων κτιρίων για έργα αντισεισμικής θωράκισης σε ένα δήμο με σεισμική δραστηριότητα.
Η διευκόλυνση της διείσδυσης της επιχειρηματικής δράσης σε κάθε τομέα δημοτικής ή δημόσιας δραστηριότητας. Η υποστήριξη των κάθε μορφής ιδιωτικοποιήσεων στο όνομα της, τάχα, μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας του ιδιωτικού τομέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΣΔΙΤ για τη διαχείριση των απορριμμάτων στη Δυτική Μακεδονία  με συνέπεια και την ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας.
Η αναγνώριση σαν κύριων φορέων υλοποίησης ευρωπαϊκών προγραμμάτων ιδιωτικών φορέων, επιχειρήσεων και μη κυβερνητικών οργανώσεων. 
Η αναγνώριση της δυνατότητας πραγματοποίησης μελετών κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, από την ιδιωτική πρωτοβουλία, με παράλληλη υποβάθμιση του ρόλου της δημόσιας διοίκησης και των δημοσίων υπαλλήλων που οδηγούνται σε συρρίκνωση.
Η ενεργός στήριξη ελαστικών μορφών απασχόλησης και εργασίας χωρίς ασφαλιστικά και άλλα σημαντικά εργατικά δικαιώματα. Σχεδόν όλες οι προσλήψεις αφορούν πεντάμηνα, δίμηνα, μπλοκάκι, ονομάζονται εργολάβοι οι καθαρίστριες των σχολείων.
Ξεκάθαρα προκύπτει πως όλος ο συγκεκριμένος σχεδιασμός ιεραρχεί πρώτα τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και φυσικά υπολογίζει πρώτα και κύρια τις δικές της επιλογές της.
Αντίθετα, στις δράσεις και τα έργα, που αναφέρει, ασχολείται προσχηματικά με τα μεγάλα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της ανέχειας, του υψηλού κόστους ζωής, του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων που πέφτει. Χωρίς να ασχολείται με τις πραγματικές τους αιτίες και την ουσιαστική  αντιμετώπισή τους.
Μιλάει βέβαια για ένα δίκτυο κοινωνικής προστασίας για ελάχιστους, τους πιο εξαθλιωμένους, αλλά το προορίζει μόνο να παρέχει στη λογική της φιλανθρωπίας ελάχιστα πράγματα, πολύ πίσω από τις υπάρχουσες ανάγκες.
Προσχηματικά, επίσης, απασχολείται και με την παραγωγική δραστηριότητα των μικρών αγροτών και κτηνοτρόφων. Στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού που σταθερά, οδηγούμενοι σε τραγικά αδιέξοδα, φθίνουν. Μιλάει για μεταποίηση και ανάπτυξη όταν το νέο φορολογικό πλήττει του μικρούς και μεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους και από την άλλη η συγκέντρωση, μεταποίηση και διανομή των τροφίμων γίνεται από λίγους μονοπωλιακούς ομίλους. 
Σε αντιπαράθεση αυτής της λογικής τίθεται ολοκληρωμένα η δική μας διαφορετική άποψη που υποστηρίζει πως οποιοσδήποτε σχεδιασμός για να έχει φιλολαϊκό χαρακτήρα και προοπτική θα πρέπει:
Να συγκρούεται με τα μονοπώλια και το μεγάλο κεφάλαιο. Να αντιπαρατίθεται αποφασιστικά με τους σχεδιασμούς τους.
Να προβλέπει την αποδέσμευσή μας από τους οργανισμούς εξυπηρέτησης των μονοπωλιακών συμφερόντων, όπως η ΕΕ.
Να αναγνωρίζει την ανάγκη της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και να συμβιβάζεται με τον παραγωγικό συνεταιρισμό της αγροτιάς και όποιων αυτοαπασχολούμενων κρίνεται αναγκαίο για τη διαβίωση του λαού.
Να στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό που θα αποσκοπεί στην κάλυψη όλων των αναγκών του λαού, ιεραρχημένα, σύμφωνα με όσα χρειάζονται και δικαιούνται οι εργαζόμενοι.
Να βάζει στην πρώτη γραμμή την αντιμετώπιση της ανεργίας, της φτώχειας, το δικαίωμα στη δουλειά, τις διατροφικές ανάγκες των εργαζομένων, τη λαϊκή στέγη, την Υγεία, την Πρόνοια και την Παιδεία. Τους νέους ανθρώπους.
Σε αυτή την λογική, παρακολουθούμε πολύ  προσεκτικά τις διαδικασίες που προωθούνται βιαστικά και χωρίς ουσιαστική συζήτηση, για να διευκολύνουν τον αποπροσανατολισμό και την εξαπάτηση του λαού. Για να δοθεί ευρύτερα η εντύπωση πως κάτι γίνεται. Πως κάτι θα γίνει.
Σε αυτή την κατεύθυνση ρίχνουν το βάρος τους ,όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν και η σημερινή με το μανδύα των κυβερνητικών παραγόντων και την ευθύνη της κυβερνητικής πολιτικής.
Απευθυνόμαστε στο λαό και αποκαλύπτουμε την ουσία των συζητήσεων για το Χωροταξικό Σχεδιασμό της Περιφέρειας.
Ζητάμε από όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα να κατανοήσουν τη σημασία της αντίστασης σε αυτές τις πολιτικές επιλογές και να αγωνιστούν μαζί μας για την ανατροπή τους.



Το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στα Γρεβενά για τις βουλευτικές εκλογές στις 20/9/2015


Την Τρίτη 1 Σεπτέμβρη 2015 στην αίθουσα του εργατικού κέντρου Η ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ παρουσίασε τους υποψήφιους που απαρτίζουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ για τις βουλευτικές εκλογές. Επίσης απευθύνθηκε κάλεσμα στους εργαζόμενους για να δυναμώσει του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει ελπίδα. Τα μνημόνια, η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση του λαού για να κερδίζουν οι λίγοι, δεν είναι μονόδρομος, ούτε μπορεί ν' αποτελούν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Η πρόταση του ΚΚΕ για τη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ - ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ - ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ είναι η μοναδική ρεαλιστική κι ελπιδοφόρα πρόταση που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η πραγματοποίηση αυτού του δρόμου εξαρτάται από τη λαϊκή θέληση. Ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, περνά απαραίτητα από τη συσπείρωση με το ΚΚΕ.
 Το ψηφοδέλτιο το απαρτίζουν οι: Χαστάς Θανάσης τοπογράφος μηχανικός, μέλος του γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, Κλεισιάρης Γιάννης βιομηχανικός εργάτης, μέλος της ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ, Γαλάνης Δημήτρης συνταξιούχος εκπαιδευτικός, στέλεχος του ΚΚΕ.
Ομιλία παρουσίαση
Εργατοϋπάλληλοι, άνεργοι, αγρότες, επαγγελματίες, έμποροι, βιοτέχνες, επιστήμονες αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, νέες και νέοι, γυναίκες των λαϊκών νοικοκυριών, όλοι εσείς που φορτώνεστε τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα του τρίτου μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τα οποία παραμένουν σε ισχύ.
Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς που τα τελευταία χρόνια εμπιστευτήκατε διάφορες κυβερνήσεις διαχείρισης, αυτοδύναμες και συνεργασίας, «κεντροδεξιές», «κεντροαριστερές», «αριστερές», και είδατε το ένα μνημόνιο να διαδέχεται το άλλο. Σε αυτές τις εκλογές, μη δώσετε το δικαίωμα, στα κόμματα που έβαλαν την υπογραφή τους σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στη φοροκαταιγίδα, στη μείωση των παροχών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, στις ιδιωτικοποιήσεις, στη χρεοκοπία των φτωχών αγροτών και επαγγελματιών, να πουν ότι με την ψήφο του ο λαός συναινεί στο σφαγιασμό του, ότι τα μνημόνια διαρκείας είναι μονόδρομος. Αλλωστε, για τα άλλα κόμματα, παρ' όλες τις διαφορές τους, στο κυβερνητικό τους πρόγραμμα υπάρχει η τρίχρονη συμφωνία - μνημόνιο με την ΕΕ και τα επόμενα που θα έρθουν.
Απευθυνόμαστε στον αριστερό ριζοσπαστικό κόσμο, σε αγωνιστές, πρωτοπόρους ανθρώπους, που δραστηριοποιούνται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, σ' εσάς που πιστέψατε στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα νιώθετε προδομένοι. Στην πράξη αποδείχτηκε η σημασία της σθεναρής στάσης του ΚΚΕ, να μη συμμετέχει σε κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού.
Απευθυνόμαστε σ' εσάς που τα προηγούμενα χρόνια παλέψατε ενάντια στα μνημόνια, που πιστεύατε ότι τα καταδικάζετε ψηφίζοντας ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα και σήμερα βλέπετε τον ΣΥΡΙΖΑ να φέρνει το χειρότερο τρίτο μνημόνιο. Αυτή είναι η μεγάλη προσφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο σύστημα, στους βιομήχανους, στους τραπεζίτες, στους εφοπλιστές, που εδώ και χρόνια απαιτούσαν την υλοποίηση ακόμη πιο σκληρών μέτρων.
Ψηλά το κεφάλι, πάρτε την τύχη σας στα δικά σας χέρια, γυρίστε την πλάτη στα ψεύτικα διλήμματα - παγίδες που στήνονται!
Είναι καιρός σε αυτές τις εκλογές να μην κάνετε άλλη μια άσφαιρη επιλογή κόμματος που σας υπόσχεται έξοδο από την οικονομική κρίση, παραγωγική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη και ανακατανομή εισοδήματος προς όφελος δήθεν του λαού. Στην πραγματικότητα θέλουν να κυβερνήσουν για λογαριασμό της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, των μονοπωλιακών ομίλων και της εξουσίας τους.
Πριν ακόμα προκηρυχτούν οι εκλογές, όλα τα κόμματα άνοιξαν τα χαρτιά τους. Όλα τα δεδομένα που πρέπει να σταθμίσει ο λαός είναι πλέον πάνω στο τραπέζι. Κι αυτό μεγαλώνει τις ευθύνες του μπροστά στην κάλπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύφθηκε. Είναι κόμμα της αστικής τάξης, με αναβαθμισμένο ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Πολιτική του είναι το μνημόνιο 3, που ψήφισε μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα, το οποίο περιλαμβάνει τα άλλα δύο. Αν αποτελέσει τον κορμό της επόμενης κυβέρνησης θα προωθήσει όσα αντιλαϊκά συμφώνησε με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς και άλλα τόσα που κρύβονται στα «ψιλά γράμματα» του τρίτου μνημονίου.
Η ΝΔ διεκδικεί προεκλογικά το παράσημο της πλέον σίγουρης δύναμης στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για αναξιοπιστία, που βάζει σε κίνδυνο την εφαρμογή του μνημονίου και στη βάση αυτή διεκδικεί να αποτελέσει τον κορμό της επόμενης κυβέρνησης.
Το Ποτάμι διαφημίζεται ως το «10 το καλό» σε οποιαδήποτε συγκυβέρνηση σχηματιστεί μετεκλογικά. Ψήφισε το μνημόνιο και στηρίζει αναφανδόν την εφαρμογή του, για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό και να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη.
Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει επίσης διαθέσιμο να συνδράμει το έργο μιας μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης, που θα εφαρμόσει τις αντιλαϊκές προβλέψεις του μνημονίου.
Η φασιστική Χρυσή Αυγή τρέχει να το εφαρμόσει πριν καν ψηφιστούν οι αντίστοιχοι νόμοι. Στήνει δουλεμπορικά γραφεία για να βρίσκουν εφοπλιστές και εργολάβοι φτηνότερα εργατικά χέρια, επιτίθεται στο κίνημα πριν ακόμα γίνουν νόμος οι νέοι περιορισμοί στη συνδικαλιστική δράση, συμπαρατάσσεται με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στο όραμα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, με προτεραιότητα όμως στην πριμοδότηση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, συγκεκριμένων μάλιστα κλάδων.
Νέα αναχώματα με παλιά υλικά
Μέσα σ' όλους αυτούς υπάρχει και η «Λαϊκή Ενότητα», ο ΣΥΡΙΖΑ 2 του Λαφαζάνη και άλλων υπουργών της απελθούσας κυβέρνησης. Σαν να κατέβηκαν από τον ουρανό, σαν να μην μοιράζονται εφτά μήνες τώρα τη συλλογική ευθύνη μιας συγκυβέρνησης που ψήφισε μνημόνια, σαν να μην είχαν ρόλο και λόγο στην εξαπάτηση του λαού και στην καλλιέργεια κλίματος ανοχής και αναμονής απέναντι στην πολιτική της, εμφανίζονται τώρα σαν «λευκά περιστέρια» να ζητάνε την «αντιμνημονιακή» ψήφο του λαού.
Σερβίρουν ξαναζεσταμένες τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και το 2015 και μοιράζουν ακάλυπτες επιταγές στο λαό, υποσχόμενοι να υπηρετήσουν το συμφέρον του με σκληρή διαπραγμάτευση στην ΕΕ και, αν χρειαστεί, με έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Επαναφέρουν το δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» αυτοί που στήριξαν ενεργητικά ή με τη σιωπή τους τα πρόδρομα κείμενα του μνημονίου, όπως ήταν η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ της 20ής Φλεβάρη, η κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ τον περασμένο Μάη.

Φτάνει πια!
Το ΚΚΕ απευθύνεται ιδιαίτερα σ' εσάς που παλιότερα ίσως ευκαιριακά επιλέξατε το ΚΚΕ, αλλά στη συνέχεια προτιμήσατε μια πιο άμεση, όπως σας φάνηκε, πολιτική λύση.
Σήμερα έχετε μεγαλύτερη πείρα και περισσότερους λόγους να στηρίξετε, να δυναμώσετε αποφασιστικά το ΚΚΕ
Δυνατό ΚΚΕ, γιατί ποτέ δεν κορόιδεψε το λαό για να ψαρέψει κάποιες ψήφους. Είπε την αλήθεια, έγκαιρα προειδοποίησε για την πορεία των εξελίξεων, προέβλεψε την κατάληξη μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Δυνατό ΚΚΕ, γιατί λέει το πραγματικό, γνήσιο κι ανυποχώρητο ΟΧΙ στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα και ταυτόχρονα προτείνει το δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει και ανήκει αποκλειστικά στο λαό. Αντιπαλεύει τις πραγματικές αιτίες των μνημονίων που είναι η ίδια η στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου, για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση με νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, με ακόμη πιο φτηνή εργατική δύναμη. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, που με ευθύνη όλων των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ - και αυτών που τώρα αποσχίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ - και της προέδρου της Βουλής δεν ήρθε ποτέ για συζήτηση και ψήφιση.
Δυνατό ΚΚΕ, γιατί και αύριο πιο αποφασιστικά θα είναι το στήριγμα του λαού στην αναμέτρηση με τη «χορωδία των εκβιαστών», που αποτελείται απ' όλα τα άλλα κόμματα και έχει μαέστρους την ΕΕ, την Κομισιόν, το ΔΝΤ, την άρχουσα τάξη της χώρας. Θα εκφράσει τη λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην όποια κυβέρνηση, με την όποια σύνθεση έχει.
Δυνατό ΚΚΕ, γιατί ο ρεαλισμός του ΚΚΕ καθορίζεται από το εργατικό - λαϊκό συμφέρον και από την αναγνώριση ότι ο λαός, όταν αναδειχτεί πρωταγωνιστής στην αντεπίθεση, τότε μπορεί να νικήσει. Η εργατική - λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να θεμελιώσει την κεντρικά και επιστημονικά σχεδιασμένη κοινωνική παραγωγή και τις κοινωνικές υπηρεσίες - Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας - στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και του εργατικού ελέγχου. Με αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει σε λαϊκή ευημερία, να αποδεσμευτεί από την ΕΕ, να διαγράψει μονομερώς το δημόσιο χρέος προς όφελος του λαού, να οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από το ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει ελπίδα. Τα μνημόνια, η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση του λαού για να κερδίζουν οι λίγοι, δεν είναι μονόδρομος, ούτε μπορεί ν' αποτελούν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Η πρόταση του ΚΚΕ για τη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ - ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ - ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ είναι η μοναδική ρεαλιστική κι ελπιδοφόρα πρόταση που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η πραγματοποίηση αυτού του δρόμου εξαρτάται από τη λαϊκή θέληση. Ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, περνά απαραίτητα από τη συσπείρωση με το ΚΚΕ.
Ναι, υπάρχει τρόπος και σχεδιασμός για να γίνει πράξη η πρότασή μας και να μπορέσει ο εργαζόμενος λαός να ζήσει καλύτερα, όπως πρέπει, όπως του αξίζει σήμερα, με βάση τις δυνατότητες που έχει η κοινωνία. Κι αυτός ο δρόμος περνά μέσα από τη συγκρότηση μιας ισχυρής, μεγάλης κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας, που θα αγωνίζεται ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα και θα έχει σταθερή πυξίδα την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Η συγκρότηση και ισχυροποίησή της μπορεί και σήμερα να βοηθήσει στο να αλλάζει ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης, να δυναμώνουν η οργάνωση, η μαχητικότητα, το αγωνιστικό πνεύμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, κόντρα στο ραγιαδισμό και τη μοιρολατρία, στην υποταγή του λαού στους παλιούς και νέους διαχειριστές της βαρβαρότητας του καπιταλισμού.
Σ' αυτήν την πορεία χρειάζεται ένα πιο δυνατό ΚΚΕ ΠΑΝΤΟΥ, στη Βουλή και - πάνω απ' όλα - στους χώρους δουλειάς, στα μεγάλα εργοστάσια, στις λαϊκές γειτονιές, στην ύπαιθρο, στους χώρους νεολαίας.
ΤΩΡΑ ΨΗΦΙΣΕ ΚΚΕ!
ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΥΝΑΜΗ
ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!




Εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Γρεβενών

Διεξήχθησαν στα Γρεβενά την Πέμπτη 28/5/2015 εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Γρεβενών. Πρώτος αναδείχθηκε ο συνδυασμός της ΔΑΚΕ Εκπαιδευτικών Π.Ε. με 70 ψηφοδέλτια (από 55 το 2013 και 60 το 2011) και εκλέγει τους Χαριζούλη Βασίλη, Παλάσκα Κώστα και Ψευτογκά Δημήτρη. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών που συγκέντρωσε 63 (από 61 το 2013 και 30 το 2011!!!) ψηφοδέλτια και εκλέγει δύο μέλη την Παναγιώτα Ντάγκα και τον Στέργιο Λιάμπα. Την τρίτη και τελευταία θέση κατέλαβε το ψηφοδέλτιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Εκπαιδευτικών (πρώην Π.Α.Σ.Κ.) που συγκέντρωσε 60 ψήφους (από 76 το 2013 και 88 το 2011) και εκλέγει δύο μέλη τον Ευαγγελόπουλο Δημήτρη και τον Κατσιανίδη Θεόφιλο. Για αντιπροσώπους για την ομοσπονδία εκλέγουν από έναν η ΔΑΚΕ τον Καραγιάννη Θανάση και η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (ΠΑΜΕ) τον Λιάμπα Στέργιο.
Εκδήλωση για τα 70 χρόνια της αντιφασιστικής νίκης στο Κηπουρειό Γρεβενών

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,
Εκ μέρους της Τομεακής Επιτροπής Γρεβενών  σας καλωσορίζουμε στην αποψινή εκδήλωση
Είμαστε απόψε εδώ, στο  ηρωικό Κηπουρειό που πρωτοστάτησε στον αγώνα εναντίον των κατακτητών αλλά και που το  πλήρωσε  με τόσα  αθώα θύματα που δοκίμασαν  τη λύσσα των Γερμανών ναζί, την αγριότητα των κατακτητών.


Το ΚΚΕ αποτίει φόρο τιμής σε όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών και στην παρανομία για τη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού. Στα κομμουνιστικά κόμματα, όπου Γης, που ηγήθηκαν των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων.
Στις μεγάλες λαϊκές εποποιίες θα μείνει η 1η Μάη 1945, η μέρα που η Κόκκινη Σημαία, το λάβαρο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ένωσης, υψώθηκε θριαμβευτικά στο Ράιχσταγκ, από τον Κόκκινο Στρατό που είχε συντρίψει τον κύριο όγκο των φερόμενων ως ανίκητων στρατευμάτων του ναζιστικού γερμανικού κράτους.
Ξημερώνοντας η 9ηΜάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) συνθηκολόγησε και η Ιαπωνία μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων εναντίον της στη Μαντζουρία. Σφραγίστηκε έτσι η νίκη των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ που αποτελούσαν τα καπιταλιστικά κράτη Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία και οι σύμμαχοί τους.
Σήμερα τιμάμε και υπερασπιζόμαστε από τη διαστρέβλωση την τεράστια προσφορά της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ). Η Σοβιετική Ένωση σήκωσε το κύριο βάρος του πολέμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι και το καλοκαίρι του 1944, όταν στη δυτική Ευρώπη οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις αντιμετώπιζαν 75 γερμανικές μεραρχίες, ο Κόκκινος Στρατός είχε καθηλώσει 200 στο ανατολικό μέτωπο! Η ΕΣΣΔ είχε την καθοριστική συμβολή με τεράστιο κόστος. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά: Οι νεκροί της ξεπέρασαν τα 20 εκατομμύρια, ανάμεσά τους το άνθος των κομμουνιστών, οι πιο νέες, ικανές και παραγωγικές ηλικίες. Αντίστοιχα, οι νεκροί της Βρετανίας έφτασαν τις 375 χιλιάδες και των ΗΠΑ τις 405 χιλιάδες. Οι ανθρώπινες θυσίες της ΕΣΣΔ, μαζί με τους ανάπηρους και τους τραυματισμένους, πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια! Στην Τρίτη θέση των απωλειών η Ελλάδα με 600 χιλιάδες νεκρούς.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο που υπήρξε ο εμπνευστής, ο οργανωτής και κύριος αιμοδότης της μεγάλης ΕΑΜικής Αντίστασης του λαού μας.
Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της χώρας μας αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο μαζικά των κατεχόμενων χωρών δίπλα σε αυτό της Γιουγκοσλαβίας. Όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τα παρτιζάνικα τμήματα, με την ηρωική και ένοπλη πάλη τους καθήλωσαν 100άδες εχθρικές μεραρχίες. Προξένησαν σημαντικές καταστροφές στα στρατεύματα κατοχής.

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε, προκειμένου με μεγαλύτερη ωριμότητα και ετοιμότητα να αντιμετωπίσουμε τα καθήκοντα του παρόντος και του μέλλοντος.
Απευθυνόμαστε  στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα στις νέες και του νέους και τους καλούμε να αναζητήσουν την αλήθεια, τα πραγματικά γεγονότα και τις αιτίες που οδήγησαν στους παγκόσμιους και τοπικούς πολέμους, στην άνοδο και επικράτηση σε ορισμένες χώρες του φασισμού - ναζισμού.
Ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και όχι απλώς ως αποτέλεσμα μιας μορφής διαχείρισης π.χ. της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη και γενικότερα. Αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Υπερασπίζεται και αυτός την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Αξιοποιεί τη ναζιστική δράση που, με τον ακραίο εθνικισμό και τη δήθεν «αλληλεγγύη», ρίχνει δίχτυα ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων, ανέργων, κατεστραμμένων μικροαστικών στρωμάτων.

Η  αστική τάξη και το καπιταλιστικό κράτος καταλύουν ή παραμερίζουν και την αστική δημοκρατία, τον αστικό κοινοβουλευτισμό και νομιμότητα, που οι ίδιοι καθιέρωσαν. Όταν το συμφέρον της το απαιτεί και κρίνουν αναγκαίο, προχωρούν σε στρατιωτικά και πολιτικά πραξικοπήματα, σε αναστολή των δικών τους νόμων, προκειμένου να ενταθεί η κρατική και οποιασδήποτε άλλης μορφής βία και καταστολή, περιστολή των όποιων πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Το ΚΚΕ διακηρύσσει την ανάγκη να μην αποσπάται η πάλη κατά του φασισμού, για την υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων και λαϊκών κατακτήσεων, από την πάλη ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την εξουσία τους, να μη διολισθαίνει σε συμμαχία με αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν να περισώσουν την κοινοβουλευτική μορφή άσκησης της καπιταλιστικής δικτατορίας. Πρέπει να είναι αταλάντευτη η προσήλωση στο στόχο της εργατικής εξουσίας, να μην αλλάζει ράγες και περιεχόμενο ο στόχος της Λαϊκής Συμμαχίας ως κοινωνικής συμμαχίας με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης, ως εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στην αστική εξουσία. Μόνο έτσι έχει προοπτική η λαϊκή πάλη.

Τον 20ό αιώνα, ο πλανήτης μας τυλίχθηκε δυο φορές από τις φλόγες παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών πολέμων. Όπως ο Α', έτσι και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939 - 1945) ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της πάλης για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αυτές οι αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση (1929 - 1933). Από ένα σημείο και μετά, δεν μπορούσαν να λυθούν παρά μόνο ένοπλα μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών. Τόσο πριν όσο και μετά την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, φασιστικών και μη φασιστικών καπιταλιστικών κρατών, ήταν η καταστροφή του πρώτου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, που αποτελούσε φάρο για όλους τους λαούς.

Στις 28 Οκτώβρη 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στην Ελλάδα από το έδαφος της Αλβανίας. Η δικτατορία των Μεταξά - Γλίξμπουργκ εξέφραζε την εξουσία της αστικής τάξης σε συνεργασία με την Αγγλία, με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά. Ο ξεσηκωμός του λαού και ο ηρωισμός του στα πεδία των μαχών στην Πίνδο ανέκοψαν προσωρινά την εισβολή.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο ήταν σοβαρά χτυπημένο από τη μεταξική δικτατορία, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες. Με το Α' ανοιχτό γράμμα του, που δημοσιεύτηκε στις 2 Νοέμβρη 1940, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, από τη φυλακή της Ασφάλειας Αθηνών όπου κρατούνταν, κάλεσε τον ελληνικό λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα, επισημαίνοντας ότι «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».
Επίσης, οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή, ζήτησαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, η μεταξική δικτατορία αρνήθηκε και στη συνέχεια τους παρέδωσε στους κατακτητές.
Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ένα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ένα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να κτυπηθεί το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Μια χούφτα κομμουνιστές, που ήταν ελεύθεροι και άλλοι που δραπέτευσαν από τις φυλακές και τις εξορίες, ξεκίνησαν τον αγώνα για να αναπτυχθεί η αντίσταση μέσα στις δύσκολες συνθήκες της τριπλής κατοχής, αλλά και της ηττοπάθειας και της αναμονής που καλλιεργούσαν στο λαό οι αστικές δυνάμεις. Αποτέλεσε το βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Εδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Με πρωτοβουλία του, αμέσως μετά την έναρξη της κατοχής, δημιουργήθηκαν το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ - 16 Ιούλη 1941) και στις 27 Σεπτέμβρη 1941 το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΕΤΑ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Το ΕΑΜ οργάνωσε την ένοπλη λαϊκή αντίσταση και έσωσε το λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών.

Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, η Ακροναυπλία, η Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, ο Αϊ-Στράτης, το Μονοδέντρι, το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας. Το Κηπουρειό, το Κοσμάτι, το Μικρολίβαδο, η Κιβωτός κα χωριά είναι τόποι θυσίας στην περιοχή.
Καθώς τελείωνε ο Φεβρουάριος του 1943, στη δυτική Μακεδονία οι συνθήκες για τον κατακτητή γίνονταν ολοένα και πιο δύσκολες. Οι μόνιμες ανταρτικές ομάδες του ΕΛΑΣ και οι “δεκαρχίες”, οι εφεδρικές ένοπλες ομάδες των χωριών, αφού εξουδετέρωσαν σε πολύ λίγο χρόνο τους συνεργάτες του κατακτητή, πίεζαν πλέον τις ίδιες της ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις. Η μάχη του Φαρδύκαμπου, το Μάρτη του 1943, που έληξε με νίκη του ΕΛΑΣ απελευθέρωσε  τα Γρεβενά από τους Ιταλούς που από κει και πέρα αποτελούν ελεύθερη περιοχή.  Και όπως σε κάθε αγώνα δεν υπάρχει εθνική ενότητα όταν υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι έτσι και τότε ο μητροπολίτης Γρεβενών αλλά και κάτοικοι της πόλης, ρουμανίζοντες…. παρακάλεσαν τον Ιταλό διοικητή να μην αποχωρίσουν τα ιταλικά στρατεύματα για να μην ελευθερωθούν τα Γρεβενά από τους αντάρτες.   Στην περιοχή έλεγαν οι “εθνικόφρονες” ότι συνεργάστηκαν με Γερμανούς και Ιταλούς για να μην αφήσουν χώρο, να πολεμήσουν τους “αυτονομιστές”. Μα εδώ τους βλέπουμε να παρακαλούν αλληλοϋποστηριζόμενοι τους Ιταλούς ώστε να μην αφήσουν την πόλη στους “κομμουνιστές αντάρτες”. Για την αστική τάξη ο ξένος δυνάστης ήταν προτιμώμενος “προστάτης” συμφερόντων και πολιτικών εκμετάλλευσης. Ο κίνδυνος, ο εχθρός ήταν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, οι “κομμουνιστές”.
 Όμως όταν ο λαός είναι αποφασισμένος τραβά μπροστά και τίποτα δεν τον σταματά. Έτσι ο ΕΛΑΣ παρέλασε νικητής στην πλατεία των Γρεβενών. Ακόμα, καθώς στην περιοχή είχαν εγκαταλειφθεί πολλά όπλα και υλικά του ελληνικού στρατού στην υποχώρηση και τη διάλυσή του στα 1941, οι Ιταλοί και οι συνεργάτες τους, το κράτος της Αθήνας, έβρισκαν ακόμα ένα πρόσχημα για να καταδυναστεύουν τους κατοίκους της περιφέρειας. Οι “επιχειρήσεις αφοπλισμού” των χωρικών στις οποίες πρωτοστατούσαν τοπικοί παράγοντες, ήταν η ευκαιρία για πρόσθετη λεηλασία και διαρκή κακοποίηση των κατοίκων των χωριών. Οι ελληνικές “Αρχές” πρωτοστατούσαν σε όλα αυτά
Αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε, τουλάχιστον από την άποψη του υποκειμενικού παράγοντα, να οδηγήσει στη νίκη, στην εργατική εξουσία.
Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό - ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία.
Η συνύπαρξη του ταξικού περιεχομένου της λαϊκής πάλης με το εθνικοαπελευθερωτικό, πέραν των άλλων πολιτικών και πολεμικών συγκρούσεων με τις στρατιωτικές οργανώσεις του «δοσιλογισμού», που έτσι κι αλλιώς περιείχαν και το ταξικό στοιχείο, επιβεβαιώνεται και από τις ένοπλες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τις αντιχιτλερικές και τις αγγλόφιλες οργανώσεις, όπως ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούν και οι συνεχείς συγκρούσεις με τους Εγγλέζους, η αμείωτη ιδεολογική και πολιτική πάλη των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων της Μέσης Ανατολής κατά της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, κατά της Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης (ΑΣΟ) στη Μέση Ανατολή.
Ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (1989 - 1991), η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου πήρε διαστάσεις συντονισμένης και ξέφρενης εκστρατείας.
Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές, με τη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξουν μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των δυνάμεων του κεφαλαίου, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, για να μη βγει ο κόσμος από το πισωγύρισμα που τον έφερε η αντεπανάσταση του 1989 - 1991.
Τα ιμπεριαλιστικά «κέντρα» συγκαλύπτουν ότι οι άδικοι πόλεμοι ξεπηδούν από την καρδιά και τις φλέβες του καπιταλιστικού συστήματος, ότι δεν οφείλονται σε κάποιους μανιακούς, όπως συχνά παρουσιάζουν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Αντίθετα, η Σοβιετική Ένωση, έχοντας καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είχε καταργήσει και το κίνητρο της συμμετοχής στο μοίρασμα και στο ξαναμοίρασμα του κόσμου. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, η ΕΣΣΔ ήταν το μόνο από τα συμμετέχοντα κράτη που διεξήγε δίκαιο πόλεμο.
Κρύβουν επιμελώς ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος αναθέρμανε τις ελπίδες των αντεπαναστατικών δυνάμεων, που τον είδαν ως τη μεγάλη ευκαιρία για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και συμμάχησαν με τους Γερμανούς.
Αποκρύπτουν ότι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν διέπραξαν μόνο οι δυνάμεις του «Αξονα», αλλά και οι κυβερνήσεις των «δημοκρατικών» αστικών κρατών.
Το πιο μεγάλο, μαζικό και ανατριχιαστικό έγκλημα διέπραξαν οι ΗΠΑ, όταν, δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη, έριξαν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).
Από τα πιο χαρακτηριστικά εγκλήματα των ΗΠΑ - Βρετανίας ήταν ο βομβαρδισμός της Δρέσδης (13 προς 14 Φλεβάρη 1945) παρότι δεν είχε στρατιωτική σημασία για την έκβαση του πολέμου. Ο βομβαρδισμός μετέτρεψε την πόλη σε σωρούς ερειπίων, ενώ χάθηκαν πάνω από 120.000 άνθρωποι και καταστράφηκε ανυπολόγιστης αξίας πολιτιστικός πλούτος. Ομως, τα εργοστάσια της Γερμανίας, όπου οι ΗΠΑ είχαν επενδύσεις, παρέμειναν άθικτα.
Αστικά επιτελεία κατασκευάζουν τερατώδη ψέματα, πλαστογραφούν, για να λασπώσουν την ΕΣΣΔ
Τα αντικομμουνιστικά «κέντρα» αντιστρέφουν πλήρως την πραγματικότητα. Ονοματίζουν την Αντίσταση «τρομοκρατία»! Εμφανίζουν την παραδειγματική τιμωρία των «δοσιλόγων» ως σφαγές αμάχων. Προβάλλουν ως βασική αιτία της δημιουργίας οργανώσεων τύπου Ταγμάτων Ασφαλείας και της συνεργασίας με τους κατακτητές, την ανάγκη «αθώων να προστατευθούν από το αιματηρό όργιο που εξαπέλυσαν εναντίον τους οι κομμουνιστές»!
Τιμώντας τα 70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, καλούμε τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία να καταδικάσουν και να απομονώσουν αποφασιστικά τη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή. Είναι φορέας της αντιδραστικής ιδεολογίας του γνωστού ως εθνικοσοσιαλισμού. Έχει ως πρότυπα τον Χίτλερ, τα φασιστικά καθεστώτα που ματοκύλισαν τους λαούς και την ανθρωπότητα, τα Τάγματα Ασφαλείας, τη χούντα του 1967 - 1974. Προωθεί το χυδαίο αντικομμουνισμό και το μίσος απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Οργανώνει και εκτελεί εγκληματικές ενέργειες σε βάρος του, διασυνδέεται με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής, διαπλέκεται με μαφιόζικα και άλλα εγκληματικά κυκλώματα. Ενισχύεται άμεσα από τμήματα του κεφαλαίου.
Το ναζισμό δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει ριζικά το αντιδραστικό αστικό κράτος, αλλά ούτε η συμμαχία του εργατικού - λαϊκού κινήματος με αστικές πολιτικές δυνάμεις. Μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνο η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, που θα έχει στόχο να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο η μαζική πάλη και επιλογή του λαού και της νεολαίας μπορεί να απονομιμοποιήσει και να ξεριζώσει τη ΧΑ μαζικά, οριστικά και τελεσίδικα μέσα στο λαό.
Αποτελεί καθήκον και αναγκαιότητα στα σχολεία, στη νεολαία, οι εκπαιδευτικοί, γενικότερα μέσα στην κοινωνία, επιστήμονες και καλλιτέχνες να αποκαλύψουν, να πολεμήσουν, να διαμορφώσουν αντισώματα στο δηλητήριο του φασισμού - ναζισμού.
Η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός
Η πρόσφατη οικονομική κρίση όξυνε τους ανταγωνισμούς, τις αντιθέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και στις διάφορες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, οι οποίες γίνονται διαρκώς πιο επιθετικές ενάντια στους λαούς, με στόχο τη γεωπολιτική τους ενίσχυση, το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας. Η όξυνση των αντιθέσεων και οι κλιμακούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια κ.α. σκιαγραφούν όλο και πιο έντονα την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή. Οι συνθήκες που τροφοδοτούν ή δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους εμπλοκής της χώρας μας είναι: Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στις στρατιωτικές δομές της ΕΕ, στους επιθετικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις τους, η αστική εθνικιστική στόχευση για αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και στον πόλεμο. Ο συνεχής ανταγωνισμός των αστικών τάξεων της περιοχής μέσα στον οποίο εκδηλώνονται οι αλλεπάλληλες προκλήσεις της Τουρκίας και η γκριζοποίηση του Αιγαίου με την ανοχή και στήριξη των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ. Η ύπαρξη πολλών «εστιών» ανάφλεξης στην ευρύτερη περιοχή μας, στις οποίες με τον έναν ή άλλον τρόπο εμπλέκεται ή μπορεί να εμπλακεί η αστική τάξη της χώρας μας, όπως δείχνει και η ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ κ.ά.
Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε μια περίπλοκη κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, από την άποψη των εγχώριων και των εξωτερικών αντιθέσεων, η στάση του ΚΚΕ εκφράζεται με τη σαφή θέση: Το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να παγιδεύεται στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης ή και να ακολουθεί τις διαφορετικές πιθανόν επιλογές, τη διαφοροποίηση τμημάτων, κομμάτων και θεσμών της στο δίπολο ιμπεριαλιστικός πόλεμος - ιμπεριαλιστική ειρήνη.
Η πάλη, για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Ένα χρήσιμο δίδαγμα για το σήμερα είναι ότι όπως και τότε σε μια σημαντική ιστορική περίοδο δεν υπήρξε εθνική ομοψυχία, δεν υπήρξαν κοινοί εθνικοί στόχοι, έτσι και σήμερα στις νέες συνθήκες που έχει δημιουργήσει η καπιταλιστική οικονομική κρίση, δεν μπορούν να υπάρξουν κοινοί στόχοι για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, κοινοί στόχοι με την αστική τάξη, τους καπιταλιστές. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινή εθνική προσπάθεια σωτηρίας όπως θέλει να ονομάσει η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, τη διαπραγμάτευση που διεξάγεται στην ΕΕ για λογαριασμό του κεφαλαίου και των καπιταλιστών.
Η επιδίωξη να βαφτίζεται πατριωτισμός και εθνική αξιοπρέπεια, καλυμμένη μάλιστα με αριστερό και προοδευτικό περιεχόμενο με αναφορές σε ιστορικές επαναστατικές και ριζοσπαστικές παραδόσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα, η σημερινή αντιπαράθεση και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη στο φόντο της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης ,είναι λαθροχειρία.
Τώρα πλέον μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι η πατριωτική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ήταν μια διαφημιστική απάτη. Οι χθεσινές εξελίξεις επιβεβαιώνουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων.
Η κυβέρνηση οδεύει προς νέο μνημόνιο. Οι μάσκες πλέον πέφτουν! Θα έχουμε νέο χτύπημα σε εργασιακά, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις, με ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας και νέα φορολογικά βάρη. Ταυτόχρονα διατηρεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων μνημονίων διαιωνίζοντας έτσι τη φτώχεια για το λαό μας.
Οι κόκκινες γραμμές που λέγανε ξεθώριασαν πολύ γρήγορα, ούτε ροζ δεν είναι πλέον.
Οι κυβερνώντες για να κρύψουν την προσήλωσή τους στη στρατηγική του κεφαλαίου μιλούν ότι σήμερα έχουμε μια νέα κατοχή. Με επιμέλεια συγκαλύπτουν με αυτό τον τρόπο ποια είναι η πραγματική αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής που ακολουθείται. . Η προηγούμενη κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του συστήματος ούτε χθες, ούτε σήμερα εξαναγκάστηκαν από την τρόϊκα, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Τους κάλεσαν εδώ ως συμμάχους και στηρίγματα. Ως απαραίτητους συνεργάτες τους βλέπει και η σημερινή κυβέρνηση και για τα μάτια του κόσμου τους βαφτίζει “θεσμούς”. Έτσι, προς εξυπηρέτηση των “θεσμών” και δανειστών τους παρέδωσε τα ταμειακά διαθέσιμα και το προπαγάνδιζε , μάλιστα, ως “πατριωτικό καθήκον” . Προς εξυπηρέτηση των Νατοικών “συμμάχων” έδωσε 500 εκατομμύρια ευρώ για εξοπλιστικά προγράμματα. Μήπως είναι “πατριωτικό καθήκον” οι δηλώσεις του κ. Καμμένου για παράδοση προς χρήση των στρατιωτικών βάσεων της χώρας μας στο ΝΑΤΟ; Γι αυτό αποτελεί πρόκληση και πράξη βεβήλωσης να εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την ανάδειξή του στην κυβερνητική εξουσία ως δικαίωση των αγώνων του ΕΑΜ, όταν συνεχίζει την πολιτική υπεράσπισης της αστικής τάξης και της εξουσίας της, την πρόσδεση της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες, όπως του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ, όταν όλοι γνωρίζουν ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ συγκρούστηκαν και ένοπλα με τον ιμπεριαλισμό για το δίκιο του λαού και όχι για να έχουν ανταμοιβή συσσίτια»
Τιμούμε τον αντιφασιστικό αγώνα των λαών, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε.
Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη ορμή και γνώση.
Το ΚΚΕ, με το αίμα των καλύτερων παιδιών του, έχει αποδείξει την αφοσίωσή του στην εργατική τάξη, στο δίκιο του λαού, στο σοσιαλισμό, στον προλεταριακό διεθνισμό!
Προχωράμε με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα.
Είναι βαθιά και επιστημονικά θεμελιωμένη η πεποίθησή μας ότι ο 21ος θα είναι ο αιώνας της αναζωογόνησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, των νέων ορμητικών και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.
Ο αρνητικός συσχετισμός των δυνάμεων δεν μας αποθαρρύνει, γιατί γνωρίζουμε ότι θα ανατραπεί.
Έχουμε εμπιστοσύνη στις θέσεις μας που επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις, έχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.
Το ΚΚΕ βαδίζει στις αναμετρήσεις που είναι μπροστά μας πιο έμπειρο και πιο εξοπλισμένο.
Και όπως είπε ο μεγάλος ποιητής του λαού μας, ο κομμουνιστής
Γιάννης Ρίτσος:
«…εμείς, μερτικό δε ζητήσαμε…. Τίποτα…. Μόνον  θυμηθείτε το:
αν η ελευθερία δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ
θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας.»

Δελτίο τύπου του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

  Είναι εξοργιστική η πρόταση της εισαγγελέως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για αθώωση του Ηλία Μίχου για το έγκλημα του βιασμού και της μα...