Περίσσεψαν τις προηγούμενες μέρες τα εκβιαστικά διλήμματα προς το λαό και οι παραινέσεις στους συμμάχους της κυβέρνησης να αναλάβουν ακόμα πιο ενεργητικό ρόλο στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως αυτή εκφράζεται μέσα και από το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Μετά την προχτεσινή συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με τους πολιτικούς αρχηγούς, ο αστικός Τύπος επιχείρησε να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας, ότι η πλειοψηφία των κομμάτων βρήκε «κοινό τόπο» στις προτάσεις για ευρωομόλογο, επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους προς την τρόικα και μείωση των επιτοκίων. Στην πραγματικότητα, δε χρειάζονταν οι συναντήσεις για να επιβεβαιωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., καθώς και τα κόμματα της Ντ. Μπακογιάννη και του Φ. Κουβέλη συμφωνούν με τη στρατηγική γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης.
Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει, επίσης, για το γεγονός ότι και οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στην ίδια ρότα με αυτές της κυβέρνησης και των συμμάχων της, αφού ανάγει το δημόσιο χρέος σε «εθνική υπόθεση» και πασχίζει για τη διαχείρισή του. Αναδιαπραγμάτευση ζητά. Τι κρύβουν όλοι από το λαό; Οτι τα ζητήματα που συζητάει η αυριανή Σύνοδος της Ευρωζώνης και η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στα τέλη Μάρτη, είναι το πώς θα αντιμετωπίσουν, στο πλαίσιο των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών τους, αλλά και της ανισομετρίας, τις συνέπειες για το κεφάλαιο από την αναγκαία καταστροφή ενός μέρους του, που επιβάλλει το (πρόσκαιρο) ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Ποιος θα χάσει λιγότερο. Η συζήτηση δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Οι όποιες προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι στόχο έχουν να προστατεύσουν όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά την ντόπια πλουτοκρατία από τις απώλειες που θα σημάνει η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου που προωθείται στην ΕΕ για χώρες όπως η Ελλάδα, με υψηλά ελλείμματα και δημόσιο χρέος.
Ανεξάρτητα από τους όρους αποπληρωμής του δανείου και την έκδοση ή όχι ευρωομολόγου, ο λαός θα συνεχίσει να το πληρώνει με ληστρικά επιτόκια. Επιπλέον, κανένα από τα μόνιμα και προαποφασισμένα μέτρα που πάρθηκαν στο όνομα του χρέους δεν πρόκειται να παρθεί πίσω, αφού ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα. Ούτε τα χρήματα που θα εξοικονομήσει το καπιταλιστικό κράτος θα κατευθυνθούν σε αυξήσεις στους μισθούς, καλύτερες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας. Αντίθετα, θα γίνουν επιδοτήσεις και προνόμια για την ντόπια πλουτοκρατία. Αυτός είναι ο καημός όσων πασχίζουν να διαχειριστούν το χρέος με τρόπο που δε θίγει την εξουσία των μονοπωλίων. Επιπρόσθετα, οι όποιες ρυθμίσεις στην αποπληρωμή των δανείων θα συνοδευτούν με ένα νέο πρόγραμμα αντιλαϊκών ανατροπών, που θα βυθίσουν το λαό πιο βαθιά στη φτώχεια.
Από αυτήν την άποψη, ισχύει στο ακέραιο η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι τα παζάρια στην Ευρώπη και την Ελλάδα μεταξύ των κομμάτων του κεφαλαίου και των παραφυάδων τους είναι για το ποιο σχοινί θα χρησιμοποιήσουν στο κρέμασμα του λαού. Οποιαδήποτε εμπλοκή του ΚΚΕ σε μια τέτοια συζήτηση θα ισοδυναμούσε με αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος.
Τώρα, πρέπει να γίνει το αποφασιστικό βήμα στην οργάνωση της πάλης του λαού ενάντια στα χειρότερα που έρχονται, στην προοπτική της ανατροπής της στρατηγικής που τα επιβάλλει. Καμιά συναίνεση, συμπόρευση και δυνάμωμα του ΚΚΕ, γερά ποδάρια της λαϊκής συμμαχίας παντού, πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.
