Παρουσιάστηκαν οι υποψήφιοι του ΚΚΕ στη Δεσκάτη

Οι υποψήφιοι του ΚΚΕ στο νομό Γρεβενών για τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη παρουσιάστηκαν σήμερα, Κυριακή 16 Ιούνη, σε εκδήλωση της ΚΟ Δεσκάτης του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε στο δημαρχείο της πόλης. Στην εκδήλωση, μεταξύ άλλων, παραβρέθηκε ο Θανάσης Χαστάς, Γραμματέας της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Οι υποψήφιοι του Κόμματος στο νομό, όπως παρουσιάστηκαν, είναι:
Κατερίνα Γκουτζηκώστα, 48 χρονών, κατάγεται από την Τρικοκκιά, είναι οικονομολόγος, εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος.
Γιάννης Κλεισιάρης, 54 χρονών, εργάτης στην «ALFAWOOD», μέλος της ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Γρεβενών, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Γρεβενών, δημοτικός σύμβουλος Γρεβενών.
Γιάννης Κουρμούλης, 45 χρονών, κατάγεται από τη Δεσκάτη, φυσικός με μεταπτυχιακό στη Ραδιοηλεκτρολογία, εργάζεται ως διοικητικός υπάλληλος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, είναι στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ.
Μετά τους σύντομους χαιρετισμούς των άλλων δυο υποψηφίων, την κεντρική ομιλία στην εκδήλωση έκανε ο Γιάννης Κουρμούλης. 


 

Οι υποψήφιοι του ΚΚΕ στις Εκλογικές Περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας για τις εκλογές της 7ης Ιούλη 2019

ΓΡΕΒΕΝΑ
Γκουτζηκώστα Κατερίνα, 48 χρονών, κατάγεται από την Τρικοκκιά, είναι οικονομολόγος, εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος.
Κλεισιάρης Γιάννης, 54 χρονών , εργάτης στην ALFAWOOD, μέλος της ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Γρεβενών, πρόεδρος σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Γρεβενών, Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Γρεβενών.
Κουρμούλης Γιάννης, 45 χρονών, κατάγεται από τη Δεσκάτη, φυσικός με μεταπτυχιακό στη ραδιοηλεκτρολογία, εργάζεται ως διοικητικός υπάλληλος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, είναι στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ.

ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Αθανασιάδης Κώστας, 64 χρονών, χημικός μηχανικός, συνταξιούχος, μέλος της ΤΕ Καστοριάς –  Βοΐου του ΚΚΕ, Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Άργους Ορεστικού.
Γραμμένου Αννέτα, 33 χρονών, φυσικός, μέλος της ΤΕ Καστοριάς –  Βοΐου του ΚΚΕ, Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Άργους Ορεστικού.
Ζέγα Γεωργία, 63 χρονών, γουνεργάτρια, μέλος της ΤΕ Καστοριάς –  Βοΐου του ΚΚΕ, πρόεδρος του Σωματείου Γουνεργατών και Γουνεργατριών Καστοριάς
Κανάτσιος Γιάννης, 29 χρονών, απόφοιτος του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, ιδιωτικός υπάλληλος. Μέλος του Γραφείου της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, Γραμματέας της ΤΕ Καστοριάς –  Βοΐου του ΚΚΕ.

ΚΟΖΑΝΗ
Αδαμίδου Σοφία, δημοσιογράφος και συγγραφέας, μέλος του ΔΣ του Μορφωτικού Ιδρύματος της Ένωσης Συντακτών, μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων.
Αντάρας Κώστας, 25 χρονών, απόφοιτος του Ιστορικού – Αρχαιολογικού του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ.
Κουδούνας Γιώργος, 32 χρονών, απόφοιτος πληροφορικής, ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, πρόεδρος του ΔΣ του Συνδικάτου Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων Υπηρεσιών Εορδαίας, πρόεδρος του Παραρτήματος Πτολεμαΐδας του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ).
Κουζιάκη Τίνα, 28 χρονών, ψυχολόγος, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, Γραμματέας της ΤΕ Κοζάνης του ΚΚΕ.
Λαμπαδά Χάρις, 32 χρονών, Επικουρική Παιδίατρος στο Γενικό Νοσοκομείο Κοζάνης, μέλος της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Κοζάνης.
Ταταρίδης Πέτρος, 57 χρονών, ηλεκτροτεχνίτης, εργαζόμενος στη ΔΕΗ, μέλος της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, πρόεδρος του Σωματείου Εργατοτεχνιτών και Εργαζομένων στην Ενέργεια, μέλος του ΔΣ του Σπάρτακου.
Τσίγκα Έφη, 56 χρονών, αυτοαπασχολούμενη γεωπόνος, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.
 ΦΛΩΡΙΝΑ
Ελευθεριάδης Κυριάκος, 32 χρονών, αρχιτέκτονας, σχεδιαστής, μέλος της ΤΕ Ενεργειακού Κέντρου του ΚΚΕ, Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Αμυνταίου.
Καραντζίδης Βασίλης, 44 χρονών, δικηγόρος, στέλεχος του ΚΚΕ, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Φλώρινας.
Στόικου Αφροδίτη, 42 χρονών, ιδιωτική υπάλληλος
Τορλαχίδου Γιώτα, 47 χρονών, πτυχιούχος της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας του ΤΕΙ Ηρακλείου, μέλος της ΤΕ Φλώρινας του ΚΚΕ, πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Φλώρινας, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων  του 6ουΝηπιαγωγείου Φλώρινας.

Πρόταση ΑΣΕ προς Γ.Σ. Συλλόγων Μάης-Ιούνης 2019



Ειδική Αγωγή με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες και τις ανάγκες κάθε παιδιού με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες!

Το ζήτημα της Ειδικής Αγωγής είναι ζήτημα κοινωνικό, πολιτικό και επιστημονικό. Σήμερα υπάρχει η επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη καθώς και ο αναγκαίος πλούτος, ώστε όλα τα παιδιά με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές μαθησιακές ανάγκες να φοιτούν στη Δημόσια Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση και στη δομή που το καθένα έχει ανάγκη, ενώ παράλληλα να τους εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις για επαγγελματική αποκατάσταση και διαβίωση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Αντίθετα με τις λαϊκές ανάγκες και δυνατότητες της εποχής μας όμως, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΟΟΣΑ, όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και η σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ, προωθούν τη λεγόμενη «ένταξη», συμπερίληψη, συνεκπαίδευση, όλων των παιδιών με ειδικές ανάγκες στο γενικό σχολείο επικαλούμενες «επιστημονικοφανή» «ανθρωπιστικά» επιχειρήματα, όπως ότι η ολοκληρωτική  ένταξή τους στο γενικό σχολείο γίνεται στο όνομα της ισοτιμίας και της δημοκρατίας, κόντρα στο περιθώριο, το διαχωρισμό, και τον στιγματισμό  αυτών των παιδιών.
Ο «ανθρωπισμός» τους όμως άλλο στόχο έχει, να αποποιηθεί το κράτος της ευθύνης του να παρέχει Δημόσια και Δωρεών ΕΑΕ σ’ αυτά τα παιδιά, που λογίζονται περισσότερο ως βάρος, με αποτέλεσμα η ευθύνη να βαραίνει αποκλειστικά την ίδια την οικογένεια για το τι μπορεί να προσφέρει στο παιδί της, μέσω του πανάκριβου ιδιωτικού τομέα και αργότερο το ίδιο το άτομο με ειδικές ανάγκες.
Στην κατεύθυνση αυτή έχει ψηφιστεί ένα «πλούσιο» νομοθετικό έργο και η ΕΑΕ συνεχώς υποβαθμίζεται. Επισημαίνουμε την ιδιωτική παράλληλη ακόμα και στα ειδικά σχολεία και την τοποθέτηση εκπαιδευτικών Γενικής στην ΕΑ χωρίς επιστημονική γνώση. Τομή όμως γίνεται με τον ν. 4547/2018 για τις Νέες Δομές με τον οποίο επιχειρούν, μέσω και των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης (ΟΕΥ), να αντικαταστήσουν οι εκπαιδευτικοί της Γενικής Αγωγής τη διεπιστημονική επιτροπή που πρέπει να κάνει τη διάγνωση και υποστήριξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Δηλαδή το Γενικό Σχολείο να αναλάβει όλη την ευθύνη της λεγόμενης «ένταξης», χωρίς την ανάλογη επιστημονική στήριξη, αφού τα λίγα ΚΕΣΥ ασχολούνται πλέον με μια σειρά άλλες αρμοδιότητες (επαγγελματικό προσανατολισμό, υποστηρικτική γονιών… ) και παρεμπιπτόντως τη διάγνωση και υποστήριξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες, εάν και εφόσον έχει το Γενικό Σχολείο εξαντλήσει κάθε δυνατότητα μόνο και αβοήθητο! Παράλληλα οι ΕΔΕΑΥ είναι λίγες και ελλιπείς και ασχολούνται με κάθε σχολείο περιοδικά και με κάθε παιδί ακόμα πιο σπάνια. Και ο χρόνος περνάει και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες παραμένουν χωρίς διάγνωση και χωρίς την κατάλληλη για το καθένα εκπαιδευτική υποστήριξη!
Την ίδια ώρα τα ειδικά σχολεία είναι ελάχιστα και λειτουργούν κάθε χρόνο με μεγάλη καθυστέρηση. Η μεταφορά των παιδιών με ειδικές ανάγκες εναπόκειται στους ιδιώτες. Ταυτόχρονα, η μεν Παράλληλη Στήριξη μοιράζεται πολλές φορές σε πολλά παιδιά ή και σχολεία, τα δε Τμήματα Ένταξης (ΤΕ) τις περισσότερες φορές δεν επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες των πολυπληθών σχολείων, ενώ δε λειτουργούν σε πολλά σχολεία. Με το τελευταίο καθηκοντολόγιο των εργαζομένων στην ΕΑΕ, ο/η εκπαιδευτικός των ΤΕ με απόφαση του Διευθυντή Εκπαίδευσης θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των όμορφων σχολείων αλλά θα κάνει και ολίγη Παράλληλη Στήριξη! Η κατάσταση δε καθώς ανεβαίνουμε στις βαθμίδες της Δημόσιας Εκπαίδευσης γίνεται όχι μόνο χειρότερη, απλά στο Λύκειο δεν υφίσταται ΕΑΕ σε πολλές περιφέρειες της χώρας!
Πολύ βασικό, η χρηματοδότηση για τη λειτουργία των σχολείων Γενικής και ΕΑΕ έχει μειωθεί κατά 65%, ενώ πάνω από το 60% των εργαζομένων στην ΕΑΕ είναι συμβασιούχοι, που μετακινούνται συνεχώς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αναγκαία παιδαγωγική σχέση που έχουν ανάγκη τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Ιδιαίτερα αξία έχει να αναφέρουμε την παντελή πολλές φορές έλλειψη πρώιμης διάγνωσης, άρα και εκπαιδευτικής υποστήριξης, που θα μπορούσε να προλάβει, να διορθώσει ακόμα και να θεραπεύσει σε μεγάλο βαθμό πολλά από τα προβλήματα παιδιών με ειδικές ανάγκες. Η έλλειψη αυτή επιβαρύνει ιδιαίτερα την κατάσταση στα Νηπιαγωγεία, όπου το παιδί με ειδικές ανάγκες που φτάνει χωρίς διάγνωση φοιτά μόνο με τη στήριξη της Νηπιαγωγού Γενικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης και τις περισσότερες φορές δεν προλαβαίνει να πάρει διάγνωση και ειδική υποστήριξη.
Επιπλέον, στην εποχή μας που η επιστήμη και η τεχνολογία μπορεί να κάνει τη ζωή των ατόμων με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πολύ καλύτερη, με τις περικοπές στην ιατροφαρμακευτική και υποστηρικτική περίθαλψη, ελάχιστα από αυτά τα άτομα απολαμβάνουν αυτές τις δυνατότητες, τα περισσότερα μένουν στις δικές τους δυνατότητες και στα προβλήματά τους.
Τέλος, το γεγονός ότι, ενώ διεθνώς γύρω στο 10% του μαθητικού πληθυσμού είναι παιδιά με ειδικές μαθησιακές ανάγκες, που σημαίνει γύρω στα 200000 στη χώρα μας, έχουν καταγραφεί πολύ λίγα από αυτά και μόνο 11.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες φοιτούν σε δομές ΕΑΕ, το 67% από αυτά στη Γενική και το 33% στην Ειδική.
Με βάση τα παραπάνω, καθένας καταλαβαίνει τι ένταξη προωθούν ΕΕ, ΟΟΣΑ και ελληνικές κυβερνήσεις με τη σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ να τρέχει στην κατεύθυνση αυτή κάνοντας και στον τομέα αυτό τη βρώμικη δουλειά!
Η διεθνής πείρα με την εφαρμογή ανάλογης «ένταξης» στην Ιταλία τη δεκαετία του 1990 και αλλού δείχνει ότι αβαντάρουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και φορτώνουν, με την επίκληση της «ένταξης», το βάρος στο Γενικό Σχολείο, στην οικογένεια και στο ίδιο το άτομο με ειδικές ανάγκες!
Επισημαίνουμε δε ότι, ανεξάρτητα από τις στοχεύσεις ΕΕ και κυβερνήσεων, και η διαδικασία της «ένταξης» θα αποτελεί δείκτη αξιολόγησης σχολικής μονάδας και εκπαιδευτικών για το κατά πόσο την προώθησαν, χωρίς φυσικά την ανάλογη επιστημονική στήριξη, υποδομές και διορισμούς.
Με βάση τα παραπάνω, οι συζητήσεις επί συζητήσεων που γίνονται γύρω από τα διάφορα μοντέλα, ιατρικό και κοινωνικό και άλλα, είναι στην ουσία αποπροσανατολιστικές, τη στιγμή που η στρατηγική της ΕΕ που εφαρμόζεται και στον χώρο της ΕΑΕ δεν ενδιαφέρεται για την επιστημονική αλήθεια αλλά για το κατά πόσο θα εξορθολογήσει την ΕΑΕ, για να εξοικονομήσει, ώστε να χρηματοδοτήσει τις επιχειρήσεις που λυμαίνονται και τον χώρο της ΕΑΕ, ενώ παράλληλα προωθεί τη λεγόμενη «φιλανθρωπία» των χορτασμένων για τους ανήμπορους που τους την επιστρέφουμε!
Από τα παραπάνω, αποτυπώνεται, ποσοτικά και ποιοτικά, η υποβαθμισμένη παρέμβαση της πολιτείας στον τόσο ευαίσθητο χώρο της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.
Το εκπαιδευτικό κίνημα, μαζί με το γονεϊκό και το αναπηρικό, αλλά και όλους τους εργαζόμενους, που τα δικά τους παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν ανάγκη υποστήριξης, αντιπαλεύουμε την απάνθρωπη αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική στον χώρο της ΕΑΕ και διεκδικούμε μαζί:
Ø  Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένη Ειδική Αγωγή. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών για διάγνωση, εκπαίδευση, αποκατάσταση και περίθαλψη των παιδιών με ειδικές ανάγκες και αναπηρίες. Απαγόρευση της επιχειρηματικής δράσης στον χώρο της Ειδικής Αγωγής.
Ø  Άμεση και γενναία χρηματοδότηση της Ειδικής Αγωγής. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ να κατευθυνθούν άμεσα για τη στήριξη και τη διεύρυνση των δημόσιων βασικών σταθερών δομών και όχι σε ΜΚΟ.
Ø  Κάθε παιδί με ειδικές ανάγκες να φοιτά στη δομή της Δημόσιας Εκπαίδευσης που έχει ανάγκη. Ούτε ένα παιδί με αναπηρία στο σπίτι του ή σε σχολείο που δεν το εξυπηρετεί.
Ø  Αναβάθμιση των δομών επαγγελματικής εκπαίδευσης για τα ΑΜΕΑ. Κατοχύρωση και αναγνώριση του πτυχίου και άμεση πρόσληψή τους μετά την αποφοίτηση. Μέτρα για την ολοκλήρωση των σπουδών σε φοιτητές-σπουδαστές ΑΜΕΑ (τρόπος εξέτασης, ειδικός εξοπλισμός, υποδομές, συγγράμματα σε κατάλληλη γραφή-μορφή, ειδικευμένο προσωπικό…) κ.ά.
Ø  Αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και ασφαλές σύστημα μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους, με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, εξασφαλισμένο από την πρώτη μέρα.
Ø  Στη βάση αυτή δε συγκροτούμε Ομάδες Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, απαιτούμε κατάργηση του ν. 4547/2019 και των εγκυκλίων για τις ΟΕΥ, την πλήρη στελέχωση των δομών της Γενικής και ΕΑΕ με όλο τα απαραίτητο προσωπικό, με μονιμοποίηση των πάνω από 30.000 συμβασιούχων αναπληρωτών εκπαιδευτικών και του ανάλογου ΕΕΠ και ΕΒΠ, και τη δημιουργία όλων των αναγκαίων διεπιστημονικών δομών, ώστε να γίνεται έγκαιρα διάγνωση και εκπ/κή υποστήριξη.
Ø  Ζητάμε από τις ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να πάρουν αποφάσεις στα επικείμενα συνέδριά τους για μη συγκρότηση των ΟΕΥ και κάλυψη των ΣΔ να μην τις συγκροτήσουν, με βάση το ενδεικτικό πρακτικό.
 «Θεωρούμε ότι είναι αντιπαιδαγωγικό και αντιεπιστημονικό να εναπόκειται μέσω των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης στους εκπαιδευτικούς  η διαδικασία της αξιολόγησης-διάγνωσης των παιδιών με ειδικές ανάγκες, γιατί αυτό είναι έργο διεπιστημονικής επιτροπής, καθώς και της εκπαιδευτικής υποστήριξης των παιδιών αυτών, χωρίς επιστημονική διάγνωση!
Διεκδικούμε στελέχωση όλων των αναγκαίων δομών της Ειδικής και Γενικής Αγωγής με μόνιμους διορισμούς όλων των ειδικοτήτων, ώστε να μπορεί κάθε παιδί με ειδικές ανάγκες, να έχει έγκαιρη διάγνωση και άμεση εκπαιδευτική υποστήριξη, στη δομή του δημόσιου σχολείου που έχει ανάγκη!
Στη βάση αυτή δε θεωρούμε ότι μπορούμε να συγκροτήσουμε τις Ομάδες Εκπαιδευτικής Υποστήριξης»
Καταλήγοντας, υπερασπιζόμαστε σθεναρά την ύπαρξη όλων των αναγκαίων ειδικών δομών, με το ανάλογο εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό, ώστε να παρέχεται η  θετικά “ανισότιμη”, δηλαδή, προνομιακή, αλλά και αναγκαία μεταχείριση των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα παιδιά αυτά ξεκινούν από μια διαφορετική αφετηρία και, για να κατακτήσουν την όποια ισοτιμία, πρέπει να τους δοθεί κάθε επιστημονικό μέσο και να στηριχθούν με κάθε τρόπο.
Κάτι τέτοιο θέλει κίνημα με γραμμή σύγκρουσης με την υπάρχουσα αντιλαϊκή πολιτική και το σύστημα εκμετάλλευσης που ζούμε, άρα η πάλη μας πρέπει να στραφεί προς την κατεύθυνση αυτή.
Με πλήρη συναίσθηση του καθήκοντος που αναλαμβάνουμε ως εκπαιδευτικοί, θα σταθούμε στο πλευρό όλων των μαθητών μας, υπερασπιζόμενοι τη βασική αποστολή που έχει η εκπαίδευση, να τους προετοιμάζει για τη ζωή και την ένταξη τους στην κοινωνία. Δεν κάνουμε βήμα πίσω από αυτό!

Μάης- Ιούνης 2019

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ Δ.Σ. ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ


Η αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση δεν θα περάσει! Άμεση κήρυξη απεργίας – αποχής από ΔΟΕ –ΟΛΜΕ!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζεται για την εφαρμογή της αξιολόγησης και στην εκπαίδευση, απ’ ότι φαίνεται θέλει να την ξεκινήσει από το σχολικό έτος 2019-20. Με τον ν. 4547/2018 και την Υ.Α. 1816/ΓΔ4/11-1-2019 προωθεί τόσο την αξιολόγηση των στελεχών εκπαίδευσης όσο και την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων (προγραμματισμό και αποτίμηση τον ονομάζει).
Ο ν. 4547/2018 προβλέπει την εξοντωτική αξιολόγηση όσων είναι ή θέλουν να γίνουν στελέχη εκπαίδευσης (διευθυντές σχολείων, προϊστάμενοι/ες κ.α.), καθώς και τις βάσεις για την αξιολόγηση των σχολείων, που ήρθε να υλοποιήσει η Υ.Α. 1816/ΓΔ4/11-1-2019 με συγκεκριμένους θεματικούς άξονες και παραμέτρους!
Τόσο η αξιολόγηση των στελεχών εκπαίδευσης όσο και η αξιολόγηση των σχολείων και μέσω αυτών και των εκπαιδευτικών είναι στην ουσία μια εξονυχιστική και εξοντωτική αξιολόγηση, που καμία σχέση δεν έχει με την ανάγκη να γίνει το σχολείο καλύτερο, ώστε να καλύψει τις σύγχρονες λαϊκές μορφωτικές ανάγκες! Θέλουν να φορτώσουν στο σχολείο την ευθύνη για τα αποτελέσματα της αντιεκπαιδευτικής τους πολιτικής, γι’ αυτό φτάνουν στο σημείο να θέτουν ως δείκτη αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και των εκπαιδευτικών της «την ατομική και κοινωνική πρόοδο των μαθητών» αλλά και για τη σχολική «διαρροή»! Στόχος τους είναι με εργαλείο την αντιδραστική αξιολόγηση να περνάει η αντιεκπαιδευτική πολιτική και να προσαρμόζεται το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί στις κάθε φορά ανάγκες της αγοράς!
Απαιτούμε να καταργηθεί όλο το υπάρχον αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση!
Ø  Καλούμε τα ΔΣ της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ να πάρουν τώρα απόφαση για ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης!
Ø Σε κάθε περίπτωση να συζητηθεί το θέμα στην 88η ΓΣ της ΔΟΕ και στο 19ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, όπου καλούμε κάθε αντιπρόσωπο να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων και αναγκών του δημόσιου σχολείου και του κλάδου και να ψηφίσει «ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα».
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΘΑ ΤΗΝ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ!
Απρίλης-Ιούνης 2019

Πρόταση ΑΣΕ προς τις Γ.Σ. των Συλλόγων Μάης-Ιούνης 2019


Για Μαζικούς Μόνιμους Διορισμούς τώρα και Δικαιώματα των Συμβασιούχων – Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών

Η γενίκευση της αδιοριστίας και της ελαστικής εργασίας στην εκπαίδευση (κοντεύουν στο 20% οι ελαστικά εργαζόμενοι) έχει επιπτώσεις πρώτα απ΄ όλα στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, με τα χιλιάδες κενά και τις χαμένες διδακτικές ώρες, με την εναλλαγή, κάθε χρόνο, εκπαιδευτικών στο ευαίσθητο κομμάτι της Ειδικής Αγωγής, με τις ελλείψεις εκπαιδευτικών, ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, ως και τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει, δεν πάει άλλο!
Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ -  ΠΑΣΟΚ, της Ε.Ε., οι κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και οι επιθυμίες του ΣΕΒ, που θεωρούν τη μόρφωση και τους εργαζόμενους κόστος, τσακίζει τη ζωή μας και τα δικαιώματά μας στη μόρφωση και τη δουλειά. Τέρμα πια στην κοροϊδία όλων των κυβερνήσεων και των κομμάτων που στηρίζουν αυτήν την πολιτική!
Οι αναπληρωτές συνάδελφοί μας δεν είναι εκπαιδευτικοί δεύτερης κατηγορίας. Είναι νέοι άνθρωποι και νέοι επιστήμονες παιδαγωγοί, που θέλουν να εργαστούν και να συνδεθούν με τους μαθητές τους, να κάνουν φίλους και οικογένεια, να είναι με τους/τις συντρόφους και τα παιδιά τους και γι’ αυτό δεν μπορεί να ζουν στην ομηρία, να εναλλάσσονται μεταξύ ανεργίας και ελαστικής εργασίας και να περιφέρονται συνεχώς από τον Έβρο ως την Κρήτη. Είναι το μέλλον της εκπαίδευσης και πρέπει να μονιμοποιηθούν επιτέλους για να λειτουργήσουν στοιχειωδώς τα σχολεία!
Η ψήφιση του ν. 4589/2019 οδηγεί τους συναδέλφους συμβασιούχους αναπληρωτές σε ένα συνεχές κυνήγι κριτηρίων και προσόντων, σε συνεχή εναλλαγή μεταξύ ανεργίας και ελαστικής εργασίας και διαρκή περιφορά ανά την Ελλάδα, δηλαδή σε μια ζωή με συνεχή αβεβαιότητα και ομηρία! Ο νόμος αυτός πρέπει να καταργηθεί! Είναι νόμος που τσακίζει παραπέρα τη ζωή των συμβασιούχων εκπαιδευτικών και οδηγεί σε απολύσεις! Φυσικά, το πρόβλημα της αδιοριστίας δε «λύνεται» με ελάχιστους διορισμούς ανά ειδικότητα μετά από 10 χρόνια αδιοριστίας! Απαιτείται να διοριστούν τώρα οι πάνω από 30.000 συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί, που εδώ και χρόνια καλύπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των σχολείων, που χωρίς αυτούς εκατοντάδες σχολεία δε θα λειτουργούσαν και τα περισσότερα σχολεία θα υπολειτουργούσαν!
Ταυτόχρονα, το δικαίωμα στη δουλειά δεν μπορεί να κρίνεται από τις αποφάσεις δικαστηρίων, στα οποία προσφεύγουν πολλοί συνάδελφοι ζητώντας δικαίωση, όταν το ίδιο το κράτος αναιρεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο κλήθηκαν, με πολλές θυσίες πολλές φορές, να λάβουν μέρος σε διάφορες διαδικασίες, που στη συνέχεια καταργήθηκαν αφήνοντάς τους μετέωρους. Ούτε μπορεί να μην ικανοποιείται στις περιπτώσεις δικαίωσης των προσφυγόντων το ίδιο αίτημα και σε όσους βρίσκονται στην ίδια θέση και δεν επέλεξαν τον δρόμο της προσφυγής.
Οι μαζικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων και ιδιαίτερα του Γενάρη του 2019 είναι ελπιδοφόρες και μας δείχνουν τον δρόμο. Το δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλειά θα το κερδίσουμε μόνο μέσα από την πάλη μας! Οι αγώνες μας αυτοί έφεραν στο προσκήνιο την ανάγκη μαζικών μόνιμων διορισμών τώρα με τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εκπαιδευτικών, που στήριξαν τα σχολεία όλα αυτά τα χρόνια. Έφεραν στο επίκεντρο της λαϊκής πάλης το ζήτημα της παιδείας και των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει (υποχρηματοδότηση, αδιοριστία, απαρχαιωμένες υποδομές, περιεχόμενο του σχολείου, τα μεγάλα προβλήματα των χιλιάδων χρόνιων συμβασιούχων κ.λπ.). Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να δυναμώσει, να αποκτήσει πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, να μαζικοποιηθεί, να διευρύνει τη συμμαχία με γονείς και εργατικό λαϊκό κίνημα, να προχωρήσουμε έτσι ως την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών μορφωτικών αναγκών! Αυτόν τον αγώνα μας «φοβήθηκε» η  κυβέρνηση και απάντησε με ματ και καταστολή, όπως απαντούν διαχρονικά όλες οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις! Αυτόν τον δρόμο ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ, μαζί με όλους τους συμβασιούχους και μόνιμους όλου του δημοσίου, με κοινή πάλη!
Διεκδικούμε αταλάντευτα εδώ και τώρα:
v  Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους!
v  Μονιμοποίηση εδώ και τώρα όλων των συναδέλφων συμβασιούχων - αναπληρωτών. Καμία απόλυση!
v  Μόνιμους διορισμούς των 30.000, τουλάχιστον, εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων που εργάστηκαν τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες των σχολείων!
v  Κατάργηση του ν. 4598/2019 για το νέο σύστημα «διορισμών και προσλήψεων», δηλαδή απολύσεων αναπληρωτών.
v  Εξίσωση των δικαιωμάτων τους με των μονίμων και μέτρα στήριξής τους όσο παραμένουν αναπληρωτές, για να έχουν μία αξιοπρεπή διαβίωση (σίτιση, στέγαση, μετακίνηση)!
Συγκεκριμένα διεκδικούμε:
ü  Αυξήσεις στους μισθούς για να ζούμε οι αναπληρωτές με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να δοθούν τώρα και σε όλους οι 13ος, 14ος μισθοί και όλα τα αναδρομικά! Βαθμολογική αναγνώριση της διετίας 2015-17. Έγκαιρη καταβολή του μισθού με την πρόσληψη του κάθε αναπληρωτή και κάθε μήνα καθώς και άμεση ενσωμάτωση στο μισθό του ΜΚ και επιστημονικών του προσόντων.
ü  Δωδεκάμηνες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για όλους τους αναπληρωτές.
ü  Καμία απόλυση αναπληρωτή-συμβασιούχου συναδέλφου.
ü  Εξίσωση των αδειών (ασθενείας, λοχείας, 9μηνο ανατροφής με δυνατότητα χρήσης του ανάλογα με τις ανάγκες της/ου αναπληρώτριας/τή, κανονικής) και κάθε άλλου εργασιακού και συνδικαλιστικού δικαιώματος με τους μόνιμους συναδέλφους. Πλήρη κάλυψη και αναγνώριση ως διδακτικής της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών που παθαίνουν εργατικό ατύχημα για όσο διάστημα χρειαστεί για την ανάρρωσή τους.
ü  Έκδοση πάσο με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας για 50% έκπτωση στα ΜΜΜ.
ü  Δωρεάν σίτιση για όλους.
ü  Επίδομα στέγασης και θέρμανσης για όλους και εξασφάλιση (φτηνής και ποιοτικής) κατοικίας για όλους τους αναπληρωτές και ιδιαίτερα σε όσους προσλαμβάνονται στις τουριστικές περιοχές ή και σε άλλες περιοχές που είναι δύσκολη η ενοικίαση.
ü  Επίδομα ανεργίας και πλήρη υγειονομική κάλυψη για όλο το διάστημα της ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
ü  Κάλυψη όλων των κενών από την αρχή της σχολικής χρονιάς με τις αντίστοιχες ειδικότητες εκπαιδευτικών, ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού. Κάθε εκπαιδευτικός να διδάσκει το επιστημονικό του αντικείμενο!
ü  Πρόσληψη αναπληρωτών σε ΟΛΑ τα κενά ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΣΗ, ώστε να είναι ΟΛΟΙ στα σχολεία την 1η Σεπτεμβρίου. Τοποθέτησή τους με διαφανή και αντικειμενική διαδικασία. Δυνατότητα αμοιβαίας μετάθεσης καθώς και δυνατότητα μετακίνησης για σοβαρούς λόγους υγείας.
ü  15 μαθητές ανά τμήμα στα Νηπιαγωγεία, Α και Β Δημοτικού, 20 στις υπόλοιπες τάξεις Δημοτικού και Γυμνασίου, ως 15 ανά κατεύθυνση και 10 ανά εργαστήριο. Υπεύθυνος δάσκαλος ανά 50 μαθητές στο ολοήμερο.
ü  Λειτουργία παντού από την έναρξη της σχολικής χρονιάς των αναγκαίων Ειδικών Σχολείων, Τμημάτων Ένταξης και Τάξεων Υποδοχής και έναρξη αμέσως της Ενισχυτικής Διδασκαλίας και της ΠΔΣ.
ü  Κάλυψη όλων των αιτήσεων για Παράλληλη Στήριξη με ένα δάσκαλο/α ανά παιδί.

Μάης – Ιούνης 2018

Αρχαιρεσίες για το Συνέδριο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ)


Πιο αποφασιστικά, πιο μαχητικά δίνουμε τη μάχη για την ενίσχυση της 
Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών
Τις επόμενες ημέρες διεξάγονται, σε δεκάδες συλλόγους, αρχαιρεσίες για αντιπροσώπους στην 88η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, μόνιμοι και αναπληρωτές, καλούνται να αποφασίσουν «για το τι Ομοσπονδία θα έχουμε τα επόμενα χρόνια», με ποιες θέσεις και ποιες δυνάμεις θα βρίσκονται στο τιμόνι της.
Με μαχητικότητα και αισιοδοξία, οι εκατοντάδες υποψήφιοι που συμμετέχουμε μαζικά στα ψηφοδέλτια  της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών δίνουμε τη μάχη για την ανατροπή του αρνητικού συσχετισμού στη ΔΟΕ. Με πείσμα και επιμονή, παλεύουμε για ένα συνδικάτο αντάξιο των απαιτήσεων των καιρών, των προσδοκιών και των αναγκών μας.
Δεν μας αξίζει μια Ομοσπονδία στήριγμα όλων των αντιλαϊκών κυβερνήσεων και της Ε.Ε. Δεν μας αξίζει μια Ομοσπονδία που αποδέχεται όλο το αντιλαϊκό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, μια Ομοσπονδία που υιοθετεί τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές. Δεν μας αξίζει μια συνδικαλιστική ηγεσία στη ΔΟΕ που χαρακτηρίζει το αίτημα για μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών ως «λαϊκισμό και ουτοπία» (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ, ΕΡΑ/ΑΕΚΕΕ).
Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που δίνουμε καθημερινά τη μάχη της μόρφωσης των παιδιών του λαού, έχουμε ανάγκη από μια ΔΟΕ μαχητική, στήριγμα του αγώνα για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα. Χρειαζόμαστε κίνημα που βάζει στο επίκεντρο της πάλης τις ανάγκες των παιδιών του λαού κόντρα στη λογική των μειωμένων απαιτήσεων, της μοιρολατρίας, κόντρα στη λογική της παραίτησης.
Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών διαμορφώνει ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτο κόμμα, με μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη έχουν δρομολογηθεί οι πολιτικές εξελίξεις με την κήρυξη βουλευτικών εκλογών για τις 7 Ιούλη.
Το συνδικαλιστικό κίνημα, τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι οφείλουν να πάρουν θέση απέναντι σ’ αυτές τις εξελίξεις. Οι εργαζόμενοι έχουμε πια πλούσια αλλά και επώδυνη εμπειρία! Η επόμενη μέρα θα φέρει νέα επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων αφού είναι σε ισχύ όλες οι μνημονιακές δεσμεύσεις που έχουν προσυπογράψει ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική της, επέτρεψε σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να εμφανίζονται δικαιωμένοι, διέσυρε την έννοια της Αριστεράς, έσπειρε απογοήτευση στον κόσμο, έστρωσε το δρόμο στη ΝΔ για την κυβερνητική εξουσία.
Η μόνη δύναμη η οποία μπορεί να γίνει πόλος αντίστασης των εργαζομένων, πραγματικό αντίπαλο δέος σε κάθε αντιλαϊκή πολιτική, η μόνη δύναμη που μπορεί να διεκδικήσει, να αντισταθεί, να ασκήσει πίεση και λαϊκή αντιπολίτευση είναι τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ. Γιατί είναι η μόνη δύναμη που έχει γραμμή σύγκρουσης με τα μεγάλα συμφέροντα και ταυτόχρονα διεκδικεί την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Η όποια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ και πλάι της τους γνωστούς δορυφόρους (π.χ. ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) τίποτα θετικό δεν προμηνύει για την επόμενη ημέρα.
Η επόμενη κυβέρνηση είναι απολύτως δεσμευμένη από τις κατευθύνσεις του 3ου μνημονίου, από τους στόχους για ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060, από τα μνημόνια διαρκείας της Ε.Ε., από την προώθηση των ευρωνατοικών και αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή.
Η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν «ξεμπέρδεψε με το παλιό», αλλά αποδείχθηκε το καλύτερο «πλυντήριο» για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Από αυτούς που μας έφεραν μέχρι εδώ τίποτα θετικό δεν μπορεί να περιμένει ο λαός μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από το σκίσιμο των μνημονίων μας φόρτωσε και 3ο μνημόνιο διατηρώντας άθικτα όλα τα μνημονιακά μέτρα των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Δείχνει με το δάχτυλο τον Μητσοτάκη για τις απολύσεις, αλλά δε λέει κουβέντα για τις 30 χιλιάδες απολύσεις αναπληρωτών που γίνονται κάθε χρόνο, για τις χιλιάδες απολύσεις που βιώνουμε καθημερινά στον ιδιωτικό τομέα. Σηκώνει τον «μπαμπούλα του Μητσοτάκη» για να κρύψει τον δικό του. Λέει ότι η ΝΔ θα μας βάλει να δουλεύουμε 7 ημέρες, αλλά κρύβει ότι την κατάργηση της Κυριακής – Αργίας μαζί την ψήφισαν στη Βουλή. Όπως μαζί ψήφισαν την έκθεση «ΣΕΡΚΑΣ» για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι μέχρι 12 ημέρες χωρίς ρεπό!
ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ μαζί ψήφισαν το λοκ αουτ, την κατάργηση του ιερού δικαιώματος της Απεργίας. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του αντιπροέδρου της ΝΔ Άδωνι Γεωργιάδη: «Περιμένω πως και πως να πάω στη Βουλή και να ψηφίσω με χέρια και με πόδια το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που καταργεί την απεργία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «προοδευτικό μέτωπο», για την «προοδευτική συμμαχία» και έβγαλε ευρωβουλευτή την Κουντουρά (!!!) των ΑΝΕΛ, της ακροδεξιάς, τον Κόκκαλη και άλλους. Για ποια «προοδευτική συμμαχία» μιλάνε; Εδώ μιλάμε για κοροϊδία, τυχοδιωκτισμό και πολιτική απατεωνιά. Με αυτά και άλλα πολλά, όπως η αλαζονεία των κυβερνητικών του στελεχών που θύμιζαν ύφος “δώδεκα καρδυναλίων”, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε – γιατί περί κατορθώματος πρόκειται – να βγάλει τη ΝΔ πρώτο κόμμα και να την φέρει στα πρόθυρα της κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε πιο επιθετικά την πολιτική της ΝΔ στην Παιδεία. Οι αντιεκπαιδευτικές - αντιδραστικές πολιτικές συνεχίστηκαν και επιταχύνθηκαν τα τελευταία χρόνια. Η κατάργηση του υπεύθυνου δασκάλου στο Ολοήμερο, η αύξηση του ελάχιστου αριθμού νηπίων, τα κοντέινερ ακόμα και μέσα στα Γυμνάσια και Λύκεια που θα στεγάζουν τα νήπια, η κατάργηση των ΚΕΔΔΥ και η υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής στη λογική της «ένταξης», συνέχιση της πολιτικής υποχρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών είναι μερικά παραδείγματα. Το ίδιο αντιλαϊκό νήμα είναι έτοιμη να πιάσει και η ΝΔ ως κυβέρνηση.
Αλήθεια που διαφωνούν επί της ουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ;
Μήπως στο προσοντολόγιο – απολύσεις των αναπληρωτών; Μήπως στην κατάργηση της ελαστικής εργασίας στην εκπαίδευση; Πάνω από 30 χιλιάδες αναπληρωτές δούλεψαν αυτή τη σχολική χρονιά και ετοιμάζονται να πάρουν το χαρτί της απόλυσης μέσα στον Ιούνη, αβέβαιοι για το αν και που θα δουλέψουν τη νέα σχολική περίοδο.
Μήπως διαφωνούν στην αυτονομία του σχολείου και στην αξιολόγηση; Με πρόσφατο νόμο  αντιγράφοντας το νόμο Διαμαντοπούλου ετοιμάζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ από Σεπτέμβρη να «καλλιεργήσει την κουλτούρα αξιολόγησης» στους εκπαιδευτικούς!!
Μήπως στα ζητήματα της Μαθητείας στα ΕΠΑΛ; Εκεί που απέτυχε η ΝΔ ήρθε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με επιθετικό τρόπο να αναμορφώσει την Επαγγελματική Εκπαίδευση και να υλοποιήσει την μαθητεία προς όφελος των εργοδοτών.
Που διαφωνούν στις αλλαγές στο Λύκειο; Ο νόμος για το Λύκειο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την κατάργηση της Γ΄ Λυκείου είναι προσαρμογή στα “Ευρωπαϊκά δεδομένα” όπου η γενική παιδεία τελειώνει νωρίς και η πορεία προς των ανώτατη εκπαίδευση καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την τσέπη των γονιών. Αυτό δεν έχει στο πρόγραμμα της και η ΝΔ;
Μήπως διαφωνούν στη ενίσχυση της επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση, στα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, στο εμπόριο πιστοποιήσεων;
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ή ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συνυπογράφουν της βασικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ για την Παιδεία, έχουν μεταξύ τους και σ’ αυτά τα ζητήματα στρατηγική σύγκλιση.
Αντίπαλο δέος στην επόμενη κυβέρνηση μπορεί να είναι μόνο ένα ισχυρό ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα που δεν αποδέχεται τη λογική ότι «όσα χάσαμε τα προηγούμενα χρόνια είναι περασμένα ξεχασμένα», που είναι χειραφετημένο από οποιαδήποτε αντιλαϊκή κυβέρνηση, που θέτει στην αιχμή του δόρατος της πάλης τους την κάλυψη των σύγχρονων μορφωτικών και λαϊκών αναγκών. Το αντίπαλο δέος, ο πόλος αγώνα, ελπίδας και προοπτικής είναι εδώ και βρίσκεται στο οργανωμένο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Στην ενίσχυση αυτού του πόλου βρίσκεται το διακύβευμα των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων, η ελπίδα και η φιλολαϊκή προοπτική για τους εργαζόμενους.
Προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι να αποδυναμωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ, της ΔΗΣΥ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ στο κλάδο ( ΕΡΑ-ΑΕΕΚΕ). Δεν μπορούν και δεν θέλουν να μπουν μπροστά στον αγώνα για όλα όσα χάσαμε αλλά και για όλα όσα έρχονται. Άλλωστε ποτέ δε το έκαναν. Λύση δεν αποτελούν ούτε οι δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι δυνάμεις αυτές λειτούργησαν ως συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ και με όχημα την «ενότητα της Αριστεράς» πάλεψαν για να «φύγουν οι ΣαμαροΒενιζέλοι» και να έρθει όπως έλεγαν η «πρώτη φορά Αριστερά», ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Επί της ουσίας σε κεντρικές επιλογές ταυτίστηκαν με το ΣΥΡΙΖΑ και γι’ αυτό έχουν τεράστια πολιτική ευθύνη.
Αποδείχθηκε περίτρανα το αδιέξοδο της πολιτικής τους, η καλλιέργεια αυταπατών για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η υπονόμευση κάθε προσπάθειας οργάνωσης της πάλης των σωματείων στη οποία ηγήθηκαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Τώρα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να ενισχυθεί μαζικά η Αγωνιστική Συσπείρωση στις εκλογές των σωματείων, να εκλεγούν δεκάδες αντιπρόσωποι με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, να γίνουν αποφασιστικά βήματα προς τα εμπρός για την αλλαγή των συσχετισμών στους ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ.

Σπύρος Μαρίνης
Μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ
εκλεγμένος με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών


Δελτίο τύπου του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

  Είναι εξοργιστική η πρόταση της εισαγγελέως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για αθώωση του Ηλία Μίχου για το έγκλημα του βιασμού και της μα...