Όλοι στην κινητοποίηση Μ. Δευτέρα 22 Απρίλη

Όλοι στην κινητοποίηση Μ. Δευτέρα 22 Απρίλη, 18:30 έξω από τη Βουλή!

Προσυγκέντρωση ΕΛΜΕ και Συλλόγων 18:00 Προπύλαια!

Το αντιδραστικό νομοσχέδιο για το Λύκειο να μην ψηφιστεί!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για άλλη μια φορά, σαν τον κλέφτη, φέρνει στη Βουλή ένα ακόμα αντιλαϊκό νομοσχέδιο. Στα «μουλωχτά» φέρνει τη Μεγάλη Δευτέρα για ψήφιση τις αλλαγές στη Γ’ Λυκείου και το νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ – ΤΕΙ με κλειστά τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια.

Η μεθόδευση αυτή της κυβέρνησης δεν είναι τυχαία. Θέλει να περάσει στα κρυφά και εσπευσμένα ένα ακόμα αντιδραστικό νομοσχέδιο μακριά από τις «ενοχλητικές αντιδράσεις», μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών και γονιών.

Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που επιχειρεί η κυβέρνηση κάτι τέτοιο. Το 3^ο μνημόνιο το ψήφισε κατακαλόκαιρο του 2015, το νόμο – λαιμητόμο του Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό μέσα στο Πάσχα toy 2016, το «νέο σύστημα απολύσεων» των αναπληρωτών τo έφερε τα Χριστούγεννα και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας φτιάχνει ένα Λύκειο πιο ταξικό, ένα Λύκειο εξεταστικό κέντρο, αποστεωμένο από κάθε έννοια Γενικής Παιδείας και με μαθητές και εκπαιδευτικούς σε ένα συνεχή αγώνα δρόμου για την κάλυψη της ύλης. Αυξάνει την ανάγκη των μαθητών μας για φροντιστήρια, ακυρώνοντας και με τη βούλα μια ολόκληρη τάξη και μετατρέποντας την σε προπαρασκευαστικό έτος για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια.

Δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά τον δρόμο του αγώνα. Γνωρίζουμε τι περιμένει τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές ένα Λύκειο ακόμα πιο σκληρό και ανταγωνιστικό και μια πολιτική που κοιτά ακόμα περισσότερο τους μαθητές και τους γονείς τους στην τσέπη.

Διεκδικούμε:

·         Αποσύνδεση του Λυκείου από την είσοδο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

·         Απεριόριστη δυνατότητα πολλαπλών επιλογών προτίμησης, με δικαίωμα επανάληψης της διαδικασίας όσες φορές επιθυμούν οι υποψήφιοι και κατοχύρωση βαθμολογίας μαθημάτων και για τις επόμενες χρονιές.

·         Όχι στις αντιεπιστημονικές αλλαγές στο αναλυτικό πρόγραμμα και τα προγράμματα σπουδών. Όχι στην απαξίωση μαθημάτων και αντικειμένων.

·         20 μαθητές στα τμήματα Γυμνασίου και Γενικής Παιδείας του Λυκείου - 15 μαθητές στους προσανατολισμούς- 10 μαθητές στα εργαστήρια.

·         Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη και Ενισχυτική Διδασκαλία από την έναρξη της σχολικής χρονιάς με όλο το απαραίτητο προσωπικό.

Καλούμε όλες τις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής
στην κινητοποίηση τη Μ. Δευτέρα 22 Απρίλη,
στην προσυγκέντρωση 18:00 στα Προπύλαια και 18:30 έξω από τη Βουλή!

Να μην ψηφιστούν οι αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία!

Γιατί δεν είναι λύση μια επιστροφή στις «ιδρυτικές αξίες της ΕΕ», όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί δεν είναι λύση μια επιστροφή στις «ιδρυτικές αξίες της ΕΕ», όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Πλησιάζοντας προς τις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις όλο και πιο συχνά λένε ότι αυτά που ζει ο λαός τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια «παρέκκλιση» από τις «ιδρυτικές αρχές και αξίες της ΕΕ», τις αρχές - όπως λένε - της «δημοκρατίας», της «αλληλεγγύης», της «σύγκλισης». Λένε ότι η ΕΕ «ξεστράτισε» από τις αξίες αυτές εξαιτίας της «νεοφιλελεύθερης» διαχείρισης της και ότι μπορεί να αλλάξει, να επιστρέψει σε αυτές, αν ενισχυθούν οι «προοδευτικές» πολιτικές δυνάμεις.

Πρόκειται για ένα ψέμα ολκής, ένα παραμύθι χρεοκοπημένο, που έχουν πει ξανά και ξανά προκειμένου να καλλιεργήσουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, να εξωραΐσουν την ΕΕ, αφού ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει «θαμπώσει» η εικόνα της στα μάτια του λαού.

Η αλήθεια είναι ότι από την ίδρυσή της η ΕΟΚ και μετέπειτα ΕΕ αποτέλεσε μια Ενωση για το συμφέρον των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων, «κοινό σπίτι» του κεφαλαίου. Για λογαριασμό τους χαράζει πολιτική, διαμορφώνει κατευθύνσεις, δίνει Οδηγίες. Ηταν από την αρχή εχθρική απέναντι στους λαούς και τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη, και τότε απέναντι στην ΕΣΣΔ και τα άλλα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κράτη. Στο πλαίσιο της ΕΟΚ και της ΕΕ ισχυροποιήθηκε η θέση των επιχειρηματικών ομίλων, και στο εσωτερικό των κρατών - μελών και στον διεθνή ανταγωνισμό με μονοπώλια άλλων κρατών και ηπείρων, σε βάρος των λαών.

Γι' αυτό άλλωστε το ΚΚΕ από την αρχή εναντιώθηκε στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, θέση που είχε υιοθετήσει και η προδικτατορική ΕΔΑ, και αργότερα, τη δεκαετία του 1990, στη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε ΕΕ.

Οι υποσχέσεις για «χρυσά κουτάλια», για «νέες ευκαιρίες» για τους εργαζόμενους, επαγγελματίες και αγρότες, σήμερα έχουν ξεφτίσει παρ' όλα τα πολλά λεφτά που έχουν διατεθεί από τα ταμεία της ΕΕ για την εξαγορά συνειδήσεων, για την ενεργή υλοποίηση αντιδραστικών κατευθύνσεων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Σήμερα υπάρχουν όλα τα στοιχεία και είναι αποκαλυπτικά. Οι «ελευθερίες» της ΕΕ αποδείχθηκαν ελευθερίες των επιχειρηματικών ομίλων να γιγαντώνουν τα κέρδη τους, εντείνοντας με περισσότερους και πιο ευέλικτους τρόπους την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η περίφημη «κοινωνική συνοχή» συντρίβεται κάτω από την πραγματικότητα των μνημονίων διαρκείας, της δημοσιονομικής επιτήρησης, με 113 εκατομμύρια να ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Η ΕΕ μιλάει για «ευκαιρίες για τους νέους» και την ίδια στιγμή τσακίζει τα δικαιώματα τους στη μόρφωση και τη δουλειά. Διακηρύσσει την «κατάργηση συνόρων» για τη δράση του κεφαλαίου και την ίδια στιγμή υψώνει νέα εμπόδια για την πρόσβαση των εργαζομένων και των νέων στην αξιοπρεπή διαβίωση, σε Υγεία και Πρόνοια, υποτιμά τις σύγχρονες ανάγκες τους. Τα περί «σύγκλισης» αποδείχθηκαν φούμαρα, με τους λαούς να πληρώνουν την ανισομετρία και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών - μελών. Η «δημοκρατία» της σηματοδοτήθηκε από μέτρα γιγάντωσης των μηχανισμών καταστολής και φακελώματος. Συμμετείχε δε, η ΕΕ της «ειρήνης και της ασφάλειας», σε όλα τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας έως τις επεμβάσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, πιο πρόσφατα στην Ουκρανία και τη Συρία, καταστρώνει πολεμικά σχέδια απέναντι σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Αυτές είναι οι βαθιά αντιδραστικές «ιδρυτικές αξίες της ΕΕ», στις οποίες δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε γιατί ήταν και είναι πάντα εδώ...

Εχουμε εξάλλου πείρα από την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, απ' το πώς η ΕΕ στήριξε τους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας μας, συμβάλλοντας να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες του λαού. Εχουμε πείρα απ' το ότι όσες φορές λαοί πίστεψαν πως με δημοψηφίσματα ή εκλογές θα μπορούσαν «να αλλάξουν την ΕΕ από τα μέσα», να τη «βελτιώσουν», έσπασαν τα μούτρα τους. Εχουμε πείρα απ' το ότι η «Ευρώπη που αλλάζει» του ΣΥΡΙΖΑ πράγματι άλλαξε, αλλά προς το χειρότερο για τους λαούς της. Εχουμε πείρα απ' το ότι νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, «συντηρητικοί» και «προοδευτικοί», στη χώρα μας και σε όλα τα κράτη - μέλη, διεξάγουν μια πραγματική σκυταλοδρομία στην υλοποίηση της αντιδραστικής στρατηγικής σε βάρος των λαών. Καθένας παίρνει τη σκυτάλη από τον προηγούμενο και συνεχίζει το αντιλαϊκό έργο από εκεί που σταμάτησε. Εχουμε πείρα απ' το ότι πρωταθλητής σε αυτή τη σκυταλοδρομία εξελίχθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, συνεχίζοντας απαρέγκλιτα την ίδια πολιτική των προηγούμενων, ψηφίζοντας νέα μνημόνια, υλοποιώντας την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ στο Μεταναστευτικό, στηρίζοντας τη δημιουργία νέων μηχανισμών στρατιωτικής δράσης. Ο προβληματισμός για το μέλλον και τις προοπτικές της ΕΕ, για τις διαφορετικές εκδοχές για το μέλλον της, η ανησυχία εξαιτίας των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της, για το πώς θα αποκατασταθεί η συνοχή της, δεν πρέπει να γίνει αγωνία για τους λαούς. Αντίθετα, οι λαοί έχουν συμφέρον να αξιοποιήσουν τις φυγόκεντρες τάσεις της ΕΕ. Να εναντιωθούν στην πολιτική της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων σε κάθε κράτος - μέλος. Να σηκώσουν κεφάλι. Να ξεπεράσουν το φόβο που καλλιεργείται, ότι έξω από τη λυκοσυμμαχία θα είναι χειρότερα για τους λαούς, ιδιαίτερα για τους νέους. Να ξεφύγουν από αυταπάτες ότι μπορούν να περιμένουν τη διέξοδο βαδίζοντας στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο. Οι λαοί όλων των κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν και πρέπει να βαδίσουν στο δρόμο της ανατροπής σε κάθε χώρα, για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές θα κατατεθεί από την επόμενη μέρα σε αυτή την κατεύθυνση, όπως με συνέπεια έκανε και κάνει μέχρι τώρα. Θα αποτελέσει ένα μήνυμα ενίσχυσης αυτής της διεξόδου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Η ΕΕ, παρά τις αδυναμίες της, προσφέρει ευκαιρίες για μόρφωση και δουλειά ιδιαίτερα στους νέους. Το ΚΚΕ δεν το αναγνωρίζει αυτό; Δεν είναι σε βάρος της νεολαίας να χαθούν αυτές οι ευκαιρίες;

Η ΕΕ, παρά τις αδυναμίες της, προσφέρει ευκαιρίες για μόρφωση και δουλειά ιδιαίτερα στους νέους. Το ΚΚΕ δεν το αναγνωρίζει αυτό; Δεν είναι σε βάρος της νεολαίας να χαθούν αυτές οι ευκαιρίες;

Δεν είναι τυχαίο ότι στο λεξιλόγιο της ΕΕ και των κομμάτων της, οι «ευκαιρίες» υποκαθιστούν τα δικαιώματα, ειδικά όταν μιλάμε για τη νεολαία. Ετσι, σπάνια θα τους ακούσει κανείς να μιλάνε για το δικαίωμα στη δουλειά, για δουλειά με δικαιώματα ή για το δικαίωμα στη μόρφωση, την ώρα που σταθερά διαφημίζουν και προβάλλουν τις «ευκαιρίες» που έχει ένας νέος να ανοίξει τη δική του επιχείρηση, αξιοποιώντας ένα πρόγραμμα ΕΣΠΑ, ή να μαζέψει «προϋπηρεσία» δουλεύοντας μερικά χρόνια έξω, να γίνει πιο «ανταγωνιστικός» στην αγορά εργασίας, έχοντας παρακολουθήσει ένα «επιμορφωτικό σεμινάριο» με ευρωπαϊκή πιστοποίηση ή συμμετέχοντας σε ένα πρόγραμμα «Erasmus». Ολα αυτά είναι «ευκαιρίες» που προσφέρει η ΕΕ για να βελτιώσει τάχα τη ζωή της η νεολαία.

Στην πραγματικότητα, όμως, η ΕΕ για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων προσφέρει:

• «Ευκαιρίες» για εργασιακή περιπλάνηση και «κινητικότητα» ανάμεσα στην ημιαπασχόληση, στην ανεργία και την κακοπληρωμένη εργασία. Με το αντεργατικό οπλοστάσιο να τσακίζει ιδιαίτερα τους νέους σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, είτε μιλάμε για τη Γερμανία των 7,5 εκατ. εργαζομένων με mini jobs, είτε για τη Βρετανία των 10 εκατ. που εργάζονται υπό το καθεστώς των zero-hour συμβολαίων, που σημαίνει ότι κάθε μέρα δεν ξέρουν ούτε για πόση ώρα, ούτε με τι μισθό θα δουλέψουν, είτε μιλάμε για την Ελλάδα, όπου το 60% των νέων θέσεων εργασίας είναι μερικής και εκ περιτροπής εργασίας. Η «κινητικότητα» στην ΕΕ είναι η ελευθερία των καπιταλιστών να μεταφέρουν τα εργοστάσια από τη μια χώρα σε άλλη με φτηνότερο εργατικό δυναμικό, κόστος κ.τ.λ., αφήνοντας πίσω ουρές ανέργων. Αυτή είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ιδρυτική Συνθήκη της ΕΕ δηλαδή!
• «Ευκαιρία» για μόρφωση πετσοκομμένη, κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι με βάση τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης, που θα συμβάλλει ώστε ένας νέος, ήδη από το σχολείο, να αποκτάει κριτήριο, μέθοδο και τρόπο σκέψης που θα συμβάλλει να γνωρίζει τον κόσμο γύρω του, να παρακολουθεί την εξέλιξη της γνώσης. Γι' αυτό, άλλωστε, το «σύγχρονο ευρωπαϊκό σχολείο» μεταφράζεται σε σχολείο - εξεταστικό κέντρο. Γι' αυτό το «σύγχρονο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο» μεταφράζεται σε τεμαχισμό της γνώσης του επιστημονικού αντικειμένου, όπου οι φοιτητές - σπουδαστές επιλέγουν σκόρπιες δεξιότητες, συνεχόμενα επιμορφωτικά σεμινάρια, που θα μετριούνται με πιστωτικές μονάδες.
• «Ευκαιρία» για μόρφωση που κοιτάει τον νέο και την οικογένειά του στην τσέπη. Γιατί ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, μνημόνια και πλεονάσματα σημαίνει υποχρηματοδότηση της Παιδείας, εμπορευματοποίηση της φοιτητικής μέριμνας, γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, μειωμένο διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό. Οποιος έχει λεφτά για φροντιστήριο θα κυνηγήσει τις σπουδές που θέλει. Οποιος έχει λεφτά για να «την παλέψει», θα επιλέξει σπουδές με βάση το αντικείμενο που θέλει και όχι με βάση τον τόπο κατοικίας. Οποιος έχει την οικονομική δυνατότητα, θα μπορέσει να ολοκληρώσει απρόσκοπτα τις σπουδές του, χωρίς να χρειαστεί να δουλέψει ή να διακόψει για ένα διάστημα.
• «Ευκαιρία» για έρευνα με βάση τον «οδηγό ανάλυσης κόστους - οφέλους» της ΕΕ (για συμφέροντα του κεφαλαίου) και όχι τις ανάγκες της νεολαίας και του λαού. Την ίδια στιγμή που στη χώρα μας βιώνουμε τις συνέπειες της τραγωδίας στο Μάτι και τη Μάνδρα, καθώς δεν σχεδιάζονται η αντιπυρική, αντιπλημμυρική ή αντισεισμική προστασία και θωράκιση, το ΝΑΤΟ «ψαρεύει» μελλοντικούς επιστήμονες και συνεργάτες με τη χρηματοδότηση «προγραμμάτων απόκτησης εργασιακής και ερευνητικής εμπειρίας» στα πανεπιστήμια, μεταξύ άλλων και της Ελλάδας.
• «Ευκαιρίες» να αποτελέσουν η δημιουργικότητα και οι ανησυχίες των νέων την «πρώτη ύλη» για νέα πεδία κερδοφορίας του κεφαλαίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συζήτηση για την «καινοτομία» και τις «ευκαιρίες» που προσφέρουν οι λεγόμενες «νεοφυείς επιχειρήσεις» (start ups), με την ανάλογη ευρωπαϊκή και κρατική χρηματοδότηση. Ομως ακόμα και με τα δικά τους επίσημα στοιχεία, το 90% αυτών των εγχειρημάτων τελικά αποτυγχάνει, όχι επειδή δεν αναπτύσσουν μια καλή και «καινοτόμο» ιδέα, αλλά επειδή δεν ανταποκρίνονται «στις ανάγκες της αγοράς». Στον αντίποδα, μια χούφτα τέτοιες επιχειρήσεις που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, εξαγοράζονται συνήθως από μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς η ενίσχυση της «καινοτομίας» (με σκοπό τη διεύρυνση των περιθωρίων κερδοφορίας του κεφαλαίου) αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας.

Η νεολαία δεν έχει λοιπόν τίποτα να περιμένει από την ΕΕ των μονοπωλίων, από τα σενάρια που γράφουν στην πλάτη της οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου. Σ' αυτές τις εκλογές έχει μια πραγματική ευκαιρία: Να γράψει το δικό της σενάριο! Να ενισχύσει παντού το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που μπορεί να εγγυηθεί τον αγώνα για ζωή με δικαιώματα και όχι με «ευκαιρίες». Εξάλλου, το ελπιδοφόρο μέλλον της νεολαίας δεν βρίσκεται στην αναζήτηση διεξόδου μέσα σε ένα σύστημα που το μόνο αληθινό δικαίωμα που αναγνωρίζει είναι αυτό του κέρδους των λίγων από την εκμετάλλευση των πολλών. Το μέλλον της νεολαίας βρίσκεται στην Ελλάδα και την Ευρώπη του Σοσιαλισμού

Γιατί να πάω να ψηφίσω στις ευρωεκλογές;

Γιατί να πάω να ψηφίσω στις ευρωεκλογές; Ετσι κι αλλιώς δεν θα αλλάξει τίποτα. Με την αποχή ίσως στείλω κάποιο μήνυμα.

Η επιλογή της αποχής δεν είναι επιλογή που ανταποκρίνεται σ' αυτό που σήμερα συμφέρει τους νέους και το λαό. Η εναντίωση στην ΕΕ, η έκφραση δυσαρέσκειας στην αντιλαϊκή στρατηγική της, δεν πραγματώνονται μέσα από την αποχή, το μήνυμα της οποίας είναι στην πραγματικότητα ανοχή στη σημερινή κατάσταση, ανοχή στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι ένα μήνυμα ευκολοχώνευτο. Οι καμπάνιες που οργανώνουν τα επιτελεία της ΕΕ απευθυνόμενα στους νέους για τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές είναι στην πραγματικότητα καμπάνιες εξωραϊσμού της ΕΕ, καλλωπίσματος του αντιδραστικού της προσωπείου. Δηλαδή ουσιαστικά προσπαθούν να ταυτίσουν τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές με την αποδοχή των «αξιών της ΕΕ», με αυταπάτες ότι μπορεί να γίνει καλύτερη για τους λαούς. Η απάθεια και η παραίτηση, η ανοχή, είναι «χρυσές εφεδρείες» τους. Φοβούνται μόνο τη δράση και την ψήφο που σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την ΕΕ, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους. Είναι κρίσιμο, λοιπόν, η λαϊκή δυσαρέσκεια να μην πάει στράφι.

Κανενός στην ΕΕ δεν «ίδρωσε τ' αυτί» από τα υψηλά ποσοστά αποχής.

Στις ευρωεκλογές του 2014, το ποσοστό συμμετοχής άγγιξε μετά βίας το 42,54%, το χαμηλότερο όλων των ευρωεκλογών από το 1979 που αυτές διεξάγονται. Στην Ισπανία η προσέλευση ανήλθε στο 43,1%, στην Πορτογαλία μειώθηκε στο 33,67%, στην Ιρλανδία μειώθηκε έξι σχεδόν μονάδες, πέφτοντας στο 52,44%. Σε καμία απ' αυτές τις χώρες το μήνυμα της αποχής δεν αποκωδικοποιήθηκε ως εντολή αλλαγής πολιτικής, απεναντίας ακολούθησαν «πέτρινα» μνημονιακά χρόνια, που φόρτωσαν στους λαούς σκληρά μέτρα. Ούτε η ΕΕ συνολικά κλονίστηκε. Συνέχισε να αποφασίζει κατά των λαών, να κλιμακώνει την επιθετικότητά της ενάντια στους λαούς των κρατών - μελών της και σε εκείνους άλλων κρατών, όπου επεμβαίνει υπερασπίζοντας και με τα όπλα τα συμφέροντα των μονοπωλίων της. Τα δάκρυα όσων διαπιστώνουν την ογκούμενη λαϊκή δυσφορία είναι κροκοδείλια, αποσκοπούν μόνο στη λήψη μέτρων για τη χειραγώγηση και άμβλυνση της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Συνεπώς, η αποχή είναι η λάθος επιλογή. Το μήνυμα που πρέπει να στείλουν οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι νέοι στις ευρωεκλογές του Μάη είναι ότι είναι παρόντες και όχι στη γωνία, στο περιθώριο των εξελίξεων, να δηλώσουν «παρών» με στόχο η ψήφος τους να μετρήσει την επόμενη μέρα στην κατεύθυνση της πάλης ενάντια στη στρατηγική της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων, ενάντια δηλαδή σε όλους όσοι ευθύνονται για τα αδιέξοδα που βιώνουν, για την αγωνία και την αβεβαιότητα για το μέλλον τους.

Γι' αυτό, καμία λαϊκή και νεανική συνείδηση δεν πρέπει να ταλαιπωρηθεί από το δίλημμα αν θα πάει να στηρίξει με την ψήφο του την ΕΕ και τις αντεργατικές πολιτικές ή αν θα δώσει ανοχή σ' αυτές με την αποχή του. Το πραγματικό δίλημμα που στέκεται μπροστά σε όλους είναι αν θα συνεχίσουμε στο δρόμο που μας έφερε έως εδώ, που αποδεδειγμένα φέρνει φτώχεια, ένταση της εκμετάλλευσης, ανεργία, δυσβάσταχτα βάρη και χρέη για το λαό, ανασφάλεια για το αύριο τόσο στην Ελλάδα όσο και σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ή αν θα αντεπιτεθούμε ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων και στην πολιτική της, στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Κι αυτό το ερώτημα έχει μόνο μία απάντηση στις εκλογές του Μάη: Η επιλογή του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ!

Να στείλουμε στην Ευρωβουλή όσο το δυνατόν περισσότερους κομμουνιστές ευρωβουλευτές, αγωνιστές που θα μάχονται και εκεί για τα λαϊκά συμφέροντα, που θα αποκαλύπτουν τα αντιλαϊκά σχέδια, θα ενημερώνουν το λαό, θα εκφράζουν γνήσια την εναντίωση στη λυκοσυμμαχία και στις αντιλαϊκές της αποφάσεις, τη λαϊκή αντιπολίτευση. Θα αξιοποιούν την παρουσία τους εκεί για την καλύτερη οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης στη χώρα μας και στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Για τη στήριξη της προσπάθειας ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, των βημάτων για τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.

Ενα δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ είναι ένα δυνατό ΟΧΙ στην ΕΕ του κεφαλαίου, της φτώχειας, των πολέμων. Δίνει δύναμη στο λαό για την επόμενη μέρα, όταν και πάλι θα έχει απέναντί του το κεφάλαιο και τις απαιτήσεις του, την ΕΕ με τα μνημόνια και την εποπτεία. Δίνει τη δυνατότητα στο λαό να αποκτήσει πίστη στη δύναμή του, ώστε σε μια πορεία να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή κοινωνική και πολιτική ανατροπή, την αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Τι διαφορετικό έκαναν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, σε σχέση με τους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο;

Τι διαφορετικό έκαναν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, σε σχέση με τους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο;

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, που την προηγούμενη περίοδο αποτελούνταν από τους Κώστα Παπαδάκη και Σωτήρη Ζαριανόπουλο, είναι τα μάτια και τα αυτιά του λαού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η μοναδική φωνή υπεράσπισης των πραγματικών συμφερόντων εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, των γυναικών και της νεολαίας, απέναντι στη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ.

• Με πολύμορφες παρεμβάσεις (επισκέψεις σε χώρους δουλειάς, ομιλίες, Ερωτήσεις, εκδηλώσεις, συνεντεύξεις Τύπου κ.ά.) στήριξε το δίκιο των διεκδικήσεων των εργαζομένων από διάφορους κλάδους ενάντια στις μαζικές απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία, τη διάλυση των ΣΣΕ (π.χ. Τσιμέντα Χαλκίδας, «Κόκα Κόλα», «Ηλεκτρονική Αθηνών», «Ελληνική Λιπάσματα Καβάλας» κ.ά.). Ξεσκέπασε την αντεργατική πολιτική της ΕΕ, που προβάλλει ως «βέλτιστη πρακτική» τη δουλειά - λάστιχο. Ενδεικτικά, αποκάλυψε και ενημέρωσε τους εργαζόμενους στην Ελλάδα ότι σε έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου αναφερόταν ως «δυσκαμψία» η ύπαρξη Συλλογικών Συμβάσεων!
• Σε σημαντικές συναντήσεις που διοργανώθηκαν από την Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο, προσκλήθηκαν και συμμετείχαν ταξικά συνδικάτα από την Ελλάδα και δυνάμεις της ΠΣΟ σε όλη την Ευρώπη, νέοι εργαζόμενοι με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μαθητές νυχτερινών σχολείων που δουλεύουν και σπουδάζουν. Εργαζόμενοι από άλλες χώρες, νέοι Ελληνες μετανάστες, ελληνικές κοινότητες και μαζικοί φορείς βρήκαν βήμα για να καταγγείλουν την προώθηση των αντεργατικών μέτρων στις χώρες τους, ανταλλάσσοντας πολύτιμη πείρα και συμπεράσματα, συντονίζοντας τον αγώνα τους, ενισχύοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη τους στην πάλη των εργατών σε κάθε χώρα. Συνταξιουχικές Ενώσεις μετά από κάλεσμα της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ επισκέφτηκαν το Ευρωκοινοβούλιο, πραγματοποίησαν ημερίδα και ανέδειξαν τις διεκδικήσεις τους. Αντίστοιχα, οργανώθηκαν επισκέψεις αντιπροσώπων του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, της ΟΓΕ στο Ευρωκοινοβούλιο, για την προβολή των προβλημάτων που ταλανίζουν τις γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
• Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στήριξε σταθερά τις διεκδικήσεις των μικρομεσαίων και αυτοαπασχολούμενων αγροτών, μετέφερε τη φωνή, τα αιτήματα της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, ανέδειξε ότι και η νέα ΚΑΠ επιταχύνει το ξεκλήρισμα των αγροτών.
• Πρόβαλε και στήριξε τις κατεπείγουσες διεκδικήσεις των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών για την αποζημίωσή τους από καταστροφές λόγω πλημμυρών, πυρκαγιών και σεισμών (Μάτι, Μάνδρα, Κρήτη, Λέσβο κ.ά.). Ταυτόχρονα, ανέδειξε ότι όλα τα χρόνια που η Ελλάδα πρωτεύει στην απορρόφηση των κονδυλίων, απογειώθηκαν η αντιλαϊκή επίθεση και οι απώλειες εργαζομένων, ενώ τα έργα που αφορούν τη ζωή και την ασφάλεια των λαϊκών οικογενειών, όπως τα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά έργα, απορρίπτονται ως μη «επιλέξιμα», γιατί δεν αποφέρουν το προσδοκώμενο κέρδος στις επιχειρήσεις.
• Ανέδειξε μια σειρά από λαϊκά προβλήματα, συνέπεια της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, και πήρε πρωτοβουλίες για μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων σε Παιδεία, Πρόνοια, Υγεία, υπερχρέωση στις τράπεζες κ.τ.λ. Ενδεικτικά, κατέθεσε ψήφισμα για την απαγόρευση των πλειστηριασμών πρώτης και δεύτερης κατοικίας των λαϊκών στρωμάτων, το οποίο απορρίφθηκε από τις άλλες πολιτικές ομάδες και τους Ελληνες ευρωβουλευτές τους. Διεκδίκησε όλα τα παιδιά να έχουν θέση στους δημόσιους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, κατήγγειλε το ευρωενωσιακό σύστημα των «κουπονιών» που πέταξε χιλιάδες παιδιά εκτός παιδικών σταθμών.
• Το ΚΚΕ πρόβαλε και στην Ευρωβουλή τις πραγματικές αιτίες του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, όλα απότοκα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Με πλήθος παρεμβάσεων, ανάμεσα στις οποίες και η υποβολή τροπολογιών σε εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου, ανέδειξε αιτήματα του μαζικού κινήματος και φανέρωσε την υποκρισία της δήθεν «αλληλεγγύης» της ΕΕ. Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ βρέθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των «hot spots» και σε κέντρα μεταναστών στην Ελλάδα, μεταφέροντας την αλληλεγγύη του Κόμματος, παλεύοντας μαζί με το λαό, τα σωματεία και τους φορείς των νησιών ενάντια στην απάνθρωπη πολιτική του διπλού εγκλωβισμού.
• Με πλήθος παρεμβάσεών της, αποκάλυψε και καταδίκασε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της ΕΕ και των συμμάχων της, την ενίσχυση της επιθετικότητάς της, την περαιτέρω στρατιωτικοποίησή της στο πλαίσιο της «Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής - Πολιτικής Ασφάλειας» (ΚΕΠΠΑ) και της «Παγκόσμιας Στρατηγικής», που προετοιμάζουν νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για την εξασφάλιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Καταδίκασε και στο Ευρωκοινοβούλιο την επικίνδυνη συμμετοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις - στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.
• Με σειρά πρωτοβουλιών, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και για την υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων του λαού για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Στήριξε την Αναφορά της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ) για τις γερμανικές επανορθώσεις.
• Με πλήθος παρεμβάσεών τους οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ εξέφρασαν τη διεθνιστική αλληλεγγύη σε Κομμουνιστικά Κόμματα και λαούς που βρίσκονται στο στόχαστρο διώξεων και καταστολής σε διάφορες χώρες (Ουκρανία, Πολωνία, Τουρκία, Σουδάν, Καζακστάν, Μεξικό, Σερβία, Βουλγαρία, Λετονία, Ρωσία). Στάθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων σε κράτη - μέλη της ΕΕ με επισκέψεις στο διυλιστήριο της «Total» στο Παρίσι, σε γαλλικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς, στην «Caterpillar» στο Βέλγιο ενάντια στις ομαδικές απολύσεις κ.ά.
• Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ ενημέρωσε τους εργαζόμενους και αποκάλυψε τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις όλων των αστικών ευρωπαϊκών πολιτικών ομάδων (Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι, Ακροδεξιοί Συντηρητικοί, Πράσινοι, καθώς και της λεγόμενης ομάδα της Αριστεράς, η GUE-NGL). Αποκάλυψε τον αντιδραστικό χαρακτήρα του Ευρωκοινοβουλίου και της ίδιας της λειτουργίας του, καταψήφισε όλα τα προκλητικά οικονομικά και άλλα προνόμια, συντάξεις που δίδονται στους ευρωβουλευτές.

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ ξεσκέπασε και ξεσκεπάζει τον αντιδραστικό, ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, ως διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου και των οργάνων της, όπως είναι το Ευρωκοινοβούλιο. Αναδεικνύει ότι η ΕΕ των μονοπωλίων μόνο χειρότερη, πιο αντιδραστική, πιο αντιλαϊκή γίνεται. Και ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια για την ΕΕ μπορεί να πιάσει τόπο, μόνο αν με τη λαϊκή πάλη στοχεύσει στην ανατροπή του πραγματικού αντίπαλου, των μονοπωλίων, της εξουσίας τους, για μια Ελλάδα και μια Ευρώπη του σοσιαλισμού!

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ (Ριζοσπάστης)

• Οι κομμουνιστές εναντιώνονται στις επενδύσεις, αρνούνται την ανάπτυξη. Πώς όμως θα αντιμετωπιστεί έτσι η ανεργία, πώς θα ανοίξουνε δουλειές;

Οι κομμουνιστές δεν «αρνούνται την ανάπτυξη», αλλά ίσα ίσα θέτουν στο επίκεντρο της παρέμβασής τους το βασικό ζήτημα: Ανάπτυξη για ποιον;

Ο σημερινός δρόμος, ο δρόμος της ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, είναι ο δρόμος που φέρνει τεράστιο πλούτο στα χέρια της μειοψηφίας της κοινωνίας από τη δουλειά των εργαζομένων, είναι ο δρόμος της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της «ευελιξίας», του διαρκούς χαρατσώματος του λαού για τη «στήριξη των επενδύσεων».

Η πείρα από τους ίδιους τους κλάδους, όπου ξεχωρίζουν τα «εθνικά αναπτυξιακά σχέδια» τόσο της «δίκαιης ανάπτυξης» του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της «βιώσιμης ανάπτυξης» της ΝΔ, επιβεβαιώνει ότι οι επενδύσεις και τα «ρεκόρ» του κεφαλαίου δεν έχουν καμία σχέση με τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με σύγχρονα δικαιώματα, πόσο μάλλον με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Αυτά αποδεικνύονται από:

-- Το «θαύμα» του Τουρισμού, όπου χιλιάδες εργαζόμενοι ξεζουμίζονται σε άθλιες συνθήκες, σε ένα διαρκή κύκλο μεταξύ εντατικοποίησης και ανεργίας, ενώ για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού ακόμα και οι διακοπές λίγων ημερών αποτελούν απλησίαστη «πολυτέλεια».

-- Τον κλάδο του Φαρμάκου, όπου διευρύνεται η πανσπερμία εργασιακών σχέσεων, με διαρκή επιδείνωση για τους νέους εργαζόμενους, ενώ ο λαός βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τα φάρμακα που έχει ανάγκη. Στον αγροτοδιατροφικό τομέα, για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να μείνουν στα χωριά τους, ενώ τα προϊόντα φτάνουν πανάκριβα στα ράφια για τη λαϊκή κατανάλωση...

-- Το γεγονός ότι οι «αναπτυξιακοί νόμοι» και τα διάφορα «επενδυτικά πακέτα», που προωθήθηκαν από τη σημερινή κυβέρνηση και τους προκατόχους της, όχι μόνο δεν καταπολέμησαν την ανεργία, αλλά είναι άρρηκτα δεμένα με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.

-- Την πείρα που δείχνει ότι τα κάθε είδους προνόμια, οι διάφορες χρηματοδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, οι φοροαπαλλαγές, οι εισφοροαπαλλαγές κ.ο.κ., μεταφράζονται σε ένταση της αντιλαϊκής φοροληστείας, σε νέα χτυπήματα στα ασφαλιστικά ταμεία, νέο πετσόκομμα των κρατικών κονδυλίων για την Παιδεία, την Υγεία κ.ο.κ. Η άρση «γραφειοκρατικών εμποδίων» για τις καπιταλιστικές επενδύσεις σημαίνει την εξάλειψη και των όποιων δεσμεύσεων είχαν απομείνει σε ό,τι αφορά περιβαλλοντικούς όρους, μέτρα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία κ.ά., με τραγικές συνέπειες για την ασφάλεια των εργαζομένων, για το περιβάλλον μέσα στο οποίο δουλεύουν και ζουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.

Η ανάπτυξή τους είναι τέτοιου είδους που αφήνει χωρίς υποδομές, απροστάτευτα λαϊκά νοικοκυριά απέναντι σε φυσικά φαινόμενα και «αφύσικες» καταστροφές σε πλημμύρες, πυρκαγιές.

Και φυσικά αφού οι καπιταλιστές φάνε με το τσουβάλι τα διάφορα πακέτα, μια σειρά... επιχειρήσεις που παρουσιάζονται συχνά ως «μοντέλα ανάπτυξης», ως «αγαπημένες οικογένειες» που φροντίζουν τους εργαζόμενους, μόλις οι πλουτοκράτες δουν ότι μπορούν αλλού να έχουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, κλείνουν, μετακινούνται σε άλλες χώρες ή σε άλλες δραστηριότητες, πετώντας τους εργαζόμενους στο δρόμο.

Εξάλλου, η ανεργία είναι σύμφυτη με μια οικονομία που έχει ως σκοπό το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, σύμφυτη δηλαδή με τον καπιταλισμό, τόσο στη φάση της κρίσης όσο και στη φάση της οικονομικής ανάκαμψης που γεννά και την επόμενη κρίση.

Οι εργαζόμενοι έχουν πλούσια πείρα από όλα τα τελευταία χρόνια: Τόσο από την απογείωση της προϋπάρχουσας ανεργίας στα χρόνια της κρίσης, όσο και από τη διατήρηση υψηλών ποσοστών ανεργίας και την απογείωση της «ευελιξίας» τώρα, στη φάση της ανάκαμψης, που είναι αναιμική.

Σήμερα, που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά επιτελεία καταγράφουν ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, προώθηση διεθνών επενδυτικών πρότζεκτ, «εμβληματικών» ιδιωτικοποιήσεων κ.τ.λ., σήμερα που τα σχετικά στοιχεία εμφανίζουν μια σχετική μείωση της επίσημης ανεργίας, η πραγματικότητα είναι ότι ο αριθμός των ανέργων παραμένει στα ύψη, κοντά στο 1 εκατομμύριο, «απογειώνονται» η δουλειά - λάστιχο, η υποαπασχόληση, η δουλειά με ημερομηνία λήξης, το διαρκές χτύπημα μισθών και δικαιωμάτων, βαθαίνει η εμπλοκή του λαού και της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, μεταξύ άλλων για να διασφαλίζει το κεφάλαιο προνομιακά επενδυτικά «ντιλ» στην ευρύτερη περιοχή...

Οι «δουλειές ανοίγουν και κλείνουν» με βάση το πού προσδοκούν μεγαλύτερο κέρδος οι καπιταλιστές, με βάση τον διεθνή ανταγωνισμό και τον κύκλο της καπιταλιστικής οικονομίας και όχι βέβαια με κριτήριο να έχουν δουλειά οι εργαζόμενοι.

Ακριβώς γι' αυτό, το «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» που ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα τσακώνονται για το ποιος θα πρωτοδιασφαλίσει, σηματοδοτεί τη διατήρηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου και την παραπέρα ολομέτωπη επίθεση στους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων, στα ωράρια κ.ο.κ.

Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται σε μια ανάπτυξη που θα έχει ως κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, μια οικονομία όπου ο λαός θα είναι ιδιοκτήτης των μέσων και του πλούτου της παραγωγής, η κεντρικά και επιστημονικά σχεδιασμένη παραγωγή και οικονομία και όχι το κριτήριο του κέρδους θα καθορίζουν στόχους, θα εντάσσουν και θα αξιοποιούν όλο το εργατικό δυναμικό αντιμετωπίζοντας και την ανεργία. Γιατί σε αυτήν την οικονομική και κοινωνική οργάνωση, τη σοσιαλιστική, δεν περισσεύει κανείς.

Με αυτήν την προοπτική οι κομμουνιστές παλεύουν σήμερα για να έρθουν στο προσκήνιο οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Απέναντι στην υποταγή των εργαζομένων στους «εθνικούς αναπτυξιακούς στόχους» του κεφαλαίου και στην εργασιακή ζούγκλα που αποτελεί πάντα τον «κράχτη» για τις επενδύσεις. Με αυτό το κριτήριο στέκονται και οι εκλεγμένοι κομμουνιστές δήμαρχοι, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι απέναντι στα διάφορα «αναπτυξιακά σχέδια» για λογαριασμό του κεφαλαίου. Η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού σημαίνει ενίσχυση της πάλης για ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, για κατοχύρωση σύγχρονων δικαιωμάτων με βάση την τεράστια πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, σταθερό εργάσιμο χρόνο, μείωση της φορολογίας του λαού και αύξηση της φορολογίας σε βάρος του μεγάλου κεφαλαίου. Σημαίνει ενίσχυση της συγκέντρωσης δυνάμεων για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο.