Η ευθύνη στο λαό

Καιρό τώρα τα σενάρια για κυβέρνηση ικανή να επιβάλει στο λαό τα πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα είναι απαίτηση του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων και προπαγανδίζεται ως τέτοια απαίτηση από τα συγκροτήματα των αστικών ΜΜΕ. Σενάρια κυβέρνησης «εθνικής συνεννόησης», συναίνεσης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ανασχηματισμού με τη συμμετοχή διαφόρων προσωπικοτήτων εντάσσονταν στην ίδια στρατηγική. Εκβιάζουν το λαό να υποταχτεί στην πολιτική που τον καταστρέφει, απειλώντας ότι χωρίς τα συγκεκριμένα φριχτά μέτρα καταστρέφεται η Ελλάδα, έρχεται χρεοκοπία της χώρας, ενώ έχουμε συνεχή χρεοκοπία του λαού.

Χτες εμφανίστηκε ξαφνικά το σενάριο κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ με πρωθυπουργό και στελέχη κοινής αποδοχής τους, που γρήγορα μετεξελίχθηκε σε κυβερνητικό ανασχηματισμό.

Οποια και αν είναι η «ανασχηματισμένη» κυβέρνηση θα πάρει άνευ προηγουμένου μέτρα σε βάρος του λαού.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό στους δρόμους, ζητά εκλογές για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης.

Ο λαός να επέμβει, να τιμωρήσει, να επιφέρει μεγάλα ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα σε όφελός του, με μαζική εγκατάλειψη των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, το μη εγκλωβισμό στα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ ενισχύοντάς το αποφασιστικά, ενισχύοντας την πολιτική ρήξης και ανατροπής των μονοπωλίων.

Η ευθύνη είναι στο λαό, να ανοίξει ένας δρόμος ουσιαστικής αντεπίθεσης και διεκδίκησης. Να κόψει το γόρδιο δεσμό με το μαχαίρι της πείρας, της γνώσης και της δίψας για δικαιώματα, ενισχύοντας την προοπτική ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης από την ΕΕ.

Συναγερμός!

Στις σελίδες 69-72 του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2011 καταγράφονται τα εξής στοιχεία:

α) Το ποσό που πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις δεν ξεπερνά τα 19,8 δισ. ευρώ.

β) Τα τακτικά έσοδα του κράτους υπολογίζονται στα 56 δισ. ευρώ.

γ) Τα χρεολύσια που επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό ανέρχονται στα 62 δισ. ευρώ.

Τι σημαίνουν τα προηγούμενα:

Πρώτον: Η ληστεία που υφίσταται ο ελληνικός λαός, από τη φορολεηλασία του οποίου «μαζεύονται» αυτά τα 56 δισ. ευρώ των εσόδων, πηγαίνει - όλη - για να πληρώνονται εγχώριοι και ξένοι δανειστές και κερδοσκόποι. Και επειδή η απληστία του κεφαλαίου είναι τέτοια που δεν μπορεί να κορεστεί από τη μέχρι τώρα φορολεηλασία, γι' αυτό αυξάνουν τη φορολεηλασία για να ικανοποιούν την όλο και μεγαλύτερη απληστία!

Αυτή είναι η «προτεραιότητα» των κυβερνώντων από συστάσεως του ελληνικού κράτους της πλουτοκρατίας: Να πίνει το αίμα του λαού για να πληρώνει τους τοκογλύφους για τα δάνεια που συνάπτει και «τρώει» η τάξη των κεφαλαιοκρατών.

Από τα δάνεια αυτά ούτε «πεντάρα» δεν πηγαίνει για να πληρωθούν - δήθεν - οι μισθοί και οι συντάξεις. Στο λαό το μόνο που απομένει από τα δάνεια είναι οι τόκοι. Τόκοι που πληρώνονται με το κομμάτιασμα των μισθών και των συντάξεων, με επιβολή κεφαλικών φόρων και μέτρα αφανισμού των λαϊκών στρωμάτων.

Δεύτερον: Αν ο ελληνικός λαός δεν είχε φορτωθεί να ξεπληρώνει και να ξαναπληρώνει τα δάνεια, τους τόκους και τα χρεολύσια των δανείων της πλουτοκρατίας, τότε - θεωρητικά - με τον πλούτο που παράγεται από τον ιδρώτα του

και αυξήσεις μισθών θα μπορούσαν να υπάρχουν και αυξήσεις συντάξεων θα μπορούσαν να γίνουν και το κράτος θα μπορούσε να λειτουργεί με τρόπο ώστε να καλύπτονται στοιχειωδώς κοινωνικές ανάγκες.

Αυτή η δυνατότητα, όμως, θα παραμείνει στη σφαίρα της «θεωρίας», όσο το κράτος θα είναι κράτος των μονοπωλίων. Οσο δηλαδή το κράτος και οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης θα συνάπτουν δάνεια και θα δημιουργούν ελλείμματα, που

από τη μια μεριά θα μεταφράζονται σε επιχορηγήσεις, σε «πακέτα», σε ενισχύσεις, σε φοροαπαλλαγές και σε «κίνητρα» για βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους,

και από την άλλη μεριά σε χρέη για το λαό.

Τρίτον, η ικανοποίηση των αναγκών της ζωής του λαού, που οι αριθμοί των ίδιων των κυβερνώντων αποδεικνύουν ότι είναι μια απολύτως ρεαλιστική προοπτική, δεν είναι ζήτημα που περνάει μέσα από μια «καλύτερη αναδιανομή» του κλεμμένου ιδρώτα του. Δεν είναι μια εξίσωση που λύνεται μέσα από μια «καλύτερη διαχείριση» της λαϊκής αγανάκτησης.

Κανένας «διαχειριστής» του κατεστημένου, είτε μονοκομματικά, είτε πολυκομματικά, είτε «οικουμενικά», είτε με ανασχηματισμούς, ό,τι λεοντή κι αν φορέσει, σε ό,τι λυκοσυμμαχία κι αν συμμετάσχει, ό,τι τερτίπια κι αν μετέλθει, δεν πρόκειται να απαλλαγεί από την ταξική του πυξίδα.

Την πυξίδα που στην αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία έχει επιλέξει να δείχνει πάντα τα συμφέροντα του κεφαλαίου επισωρεύοντας δεινά στο λαό.

Μέχρι τώρα τα παιχνίδια που παίζονταν, άλλοτε στο όνομα των «καλύτερων ημερών», άλλοτε στο όνομα της «αλλαγής», άλλοτε στο όνομα της «επανίδρυσης», έφερναν πάντοτε τα χειρότερα.

Αλλά πια ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Γιατί το παιχνίδι που παίζεται τώρα δεν έχει αναστροφή:

Η επιχειρούμενη μεταμφίεση του δικομματισμού και των δεκανικιών του σε «οικουμενικό σωτήρα», παρότι μετετράπη σε ένα πρωτοφανές καραγκιοζιλίκι με το διάγγελμα του πρωθυπουργού περί ...ανασχηματισμού,

δεν θα σταματήσει εδώ και αν, τελικά, περάσει, δεν θα φέρει τίποτα λιγότερο από την πλήρη λαϊκή χρεοκοπία και τον εξανδραποδισμό.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αν μέχρι τώρα αποδείχτηκαν ο καθένας μόνος του σε «τυράννους» μια φορά,

εφόσον ο λαός επιτρέψει να ευοδωθούν τα συναινετικά κόλπα τους, τότε θα έχει να αντιμετωπίσει την «τυραννία» τους επί εκατό φορές!

Για το λαό, το πλέον ώριμο και το πλέον αναγκαίο, δεν είναι αυτοί που τον κατέστρεψαν εναλλάξ αν τώρα θα τον καταστρέψουν από κοινού.

Είναι η οριστική ακύρωση των σχεδιασμών τους.

Είναι η ανατροπή τους.

Είναι ο ίδιος ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.

Να αρνηθεί τα χρέη της πλουτοκρατίας.

Να μην επιτρέψει τον περαιτέρω σφετερισμό του πλούτου που παράγει και τον καπηλεύονται οι δυνάστες του.

Να μην ενδώσει στους εκβιασμούς.

Να μην εγκλωβιστεί στα κομπρεμί της πολιτικής απάτης.

Να το δηλώνει κάνοντας μαζική επίδειξη της αστείρευτης δύναμής του, στους τόπους δουλειάς, στους δρόμους, στην κάλπη, μετατρέποντας με την ψήφο του τις εκλογές σε θετικό βήμα απαλλαγής από τους δυνάστες του.

Να το βροντοφωνάξει δίνοντας με όλους τους τρόπους το «παρών» στο συναγερμό των αγώνων για την ανάδειξη της δικής του λαϊκής εξουσίας και την οικοδόμηση της δικής του λαϊκής οικονομίας.

Είδες η «Ευρώπη» τους;…

O βρετανικός λαός βιώνει το μαρτύριο της χειρότερης λιτότητας από την εποχή που ο Τσόρτσιλ υποσχόταν στους Βρετανούς «δάκρυα και αίμα».

Ο πορτογαλικός λαός στενάζει υπό το βάρος του «δικού του» μνημονίου.

Ο ιρλανδικός λαός υφίσταται αλλεπάλληλα τσουνάμι οικονομικής αφαίμαξης.

Ο ελληνικός λαός - τα γνωστά...

Τα εισοδήματα και οι κοινωνικές παροχές, τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των λαών της Ευρώπης έχουν μπει στο «γύψο».

Στην άλλη πλευρά:

Η BMW, η καλή εταιρεία που το 2008 είχε ανακοινώσει 8.000 απολύσεις εργαζομένων, στο πρώτο τρίμηνο του 2011 ανακοίνωσε κέρδη ύψους 1,2 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά... 360% από τα αντίστοιχα περσινά, που ήταν 0,323 δισ.

Σημειωτέον ότι η ιλλιγιώδης κερδοφορία της BMW συνεχίζεται ακάθεκτη από πέρσι. Συγκεκριμένα, το 2010 τα κέρδη της (3,23 δισ. ευρώ) έκλεισαν με αύξηση ύψους... 1.400 (%) έναντι των κερδών του 2009 (0,210 δισ.).

Η Deutsche Bank, ο γερμανικός τραπεζικός κολοσσός, ανακοίνωσε ότι στο πρώτο τρίμηνο του 2011 τα κέρδη της ανήλθαν στα 2,1 δισ. ευρώ. Αυξήθηκαν δηλαδή κατά 17% έναντι των κερδών ύψους 1,8 δισ. του αντίστοιχου περσινού διαστήματος. Από το 2009 που τα ετήσια κέρδη της έφτασαν τα 5 δισ. ευρώ η κερδοφορία της τράπεζας συνεχίζεται αδιατάρακτα.

Σημειωτέον ότι ο επικεφαλής της Deutsche Bank, ο κ. Ακερμαν, ήταν αυτός ο οποίος τον περασμένο Οκτώβρη, σε ειδική τελετή στο Βερολίνο, παρέδωσε στον κ. Παπανδρέου το βραβείο που του απένειμαν οι Γερμανοί. Πρόκειται για το βραβείο «Κβαντρίγκα/Δύναμη για Αλήθεια», (Quadriga), που όπως είπε ο Ακερμαν απονεμήθηκε στον Ελληνα πρωθυπουργό για «το θάρρος των αποφάσεών του για την αναδιάρθρωση της δημοσιονομικής πολιτικής της Ελλάδας...». Ανάμεσα στους προηγούμενους βραβευθέντας συγκαταλέγονται οι Χέλμουτ Κολ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, Μανουέλ Μπαρόζο, Σιμόν Πέρες, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ κ.ά.

Η Total, η πολυεθνική του πετρελαίου ανακοίνωσε ότι στο πρώτο τρίμηνο του 2011 τα κέρδη της αυξήθηκαν κατά 35% και από 2,3 δισ. ευρώ το αντίστοιχο περσινό διάστημα, φέτος ανήλθαν στα 3,1 δισ. Ανοδική εμφανίζεται η κερδοφορία της Total και σε ετήσια βάση. Το 2009 είχε κέρδη 7,8 δισ. και το 2010 κέρδη 10,3 δισ. ευρώ (αύξηση 32%).

Η Total είναι μια από τις «αδελφές» που αυτήν την εποχή «βομβαρδίζει» τη Λιβύη, καθώς επιθυμεί οι εκεί κερδοφόρες μπίζνες της να συνεχιστούν υπό άλλο καθεστώς.

Η Vivendi, το πολυδαίδαλο βιομηχανικό σύμπλεγμα που οι δραστηριότητές του εκτείνονται από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση μέχρι τις τηλεπικοινωνίες και τα ψηφιακά παιχνίδια, επ' ουδενί επλήγη από την κρίση.

Τα κέρδη της διατηρούνται σε σταθερά υψηλά επίπεδα: Το 2009 ήταν 2,6 δισ. ευρώ και το 2010 έκλεισαν στα 2,7 δισ. ευρώ.

Η France Telecom, το μονοπώλιο στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, είναι η εταιρεία που για το 2006 - προ κρίσης δηλαδή - είχε ανακοινώσει τις απολύσεις 17.000 εργαζομένων. Και τούτο παρότι το 2005 τα κέρδη της ύψους 5,7 δισ. ευρώ είχαν υπερδιπλασιαστεί έναντι του 2004. Πρόκειται για την εταιρεία που το σύστημα διοίκησής της, επιβάλλοντας συνθήκες εργασιακής βαρβαρότητας με στόχο να εξωθήσει χιλιάδες εργαζόμενους στην παραίτηση, έχει οδηγήσει δεκάδες από αυτούς στην αυτοκτονία. Το τελευταίο θύμα αυτοπυρπολήθηκε πριν μερικές βδομάδες στο πάρκινγκ του ομίλου...

Η France Telecom για το 2009 και το 2010 ανακοίνωσε ότι τα προ φόρων κέρδη της ανήλθαν στα 15,8 και 15,6 δισ. ευρώ, αντίστοιχα.

Η BMW, η Total, η Vivendi, η France Telecom, η Deutsche Bank ήταν μερικά από τα συνολικά 48 μονοπώλια και πολυεθνικές με έδρα τη Γερμανία και τη Γαλλία που σε μια ασυνήθιστη κίνηση, με από κοινού επιστολή τους, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Le Monde», υποστηρίζουν ότι:

«Δεν υπάρχει σοβαρή εναλλακτική στο κοινό ευρώ. Το ευρώ συμβολίζει την Ευρώπη του σήμερα. Η αποτυχία του θα αποτελούσε μοιραίο πλήγμα για την Ευρώπη».

Η παρέμβαση των πολυεθνικών υπέρ της ΕΕ, της Ευρωζώνης και του Ευρώ, γίνεται - θα το επαναλάβουμε - σε μια στιγμή που οι λαοί της Ευρώπης στενάζουν υπό τον «γύψο» της λιτότητας και των μνημονίων.

Αλλά, την ίδια ώρα, και ακριβώς επειδή τα βάρη της κρίσης μετακυλίονται στις πλάτες όσων δεν φταίνε για την κρίση,

τα κέρδη των μονοπωλίων - που προκάλεσαν την κρίση - ξεπερνούν κάθε προηγούμενο.

Οι λόγοι, επομένως, για την παρέμβαση των πολυεθνικών υπέρ των οργανισμών (ΕΕ), των μηχανισμών (Ευρωζώνη) και των εργαλείων τους (Ευρώ) που εγγυώνται ότι αυτή η πολιτική θα συνεχιστεί, είναι προφανείς...

Κομμένα στιγμιότυπα από την κόπια του έργου «Μπιν Λάντεν»

Κατ' αρχάς θα πρέπει να ευχαριστήσουμε θερμά τον Ομπάμα, το Πεντάγωνο, τη CIA, τους πεζοναύτες και τους Αμερικανούς ΟΥΚάδες, οι οποίοι φρόντισαν να μας σερβίρουν το «έργο» με τον Μπιν Λάντεν, περιμένοντας πρώτα να τελειώσει το θέαμα με τον πριγκιπικό γάμο.

Ετσι και τα τεκταινόμενα στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ τα απολαύσαμε απερίσπαστοι, αλλά και την επομένη δεν νιώσαμε κανένα σύνδρομο στέρησης. Μια νέα «παραγωγή» ανέβηκε στην παγκόσμια σκηνή για τις ανάγκες του φιλοθεάμονος κοινού.

Από εκεί και πέρα, όποια συνωμοσιολογική θεωρία κι αν ασπάζεται κανείς, δηλαδή

είτε θεωρήσουμε ότι ο Λάντεν ήταν ζωντανός και τώρα «εξοντώθηκε»,

είτε θεωρήσουμε ότι ήταν «ζωντανός» και τώρα εξοντώθηκε,

είτε θεωρήσουμε ότι ήταν «ζωντανός» και τώρα «εξοντώθηκε»,

είτε θεωρήσουμε ότι ήταν ζωντανός και τώρα εξοντώθηκε,

σε ένα θα πρέπει να συμφωνήσουμε:

Για τους Αμερικανούς ο ζωντανός Λάντεν ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Από δω και πέρα, για τους Αμερικανούς, χρήσιμος είναι ο νεκρός Λάντεν. Εξέλιξη που ενδεχομένως να μην είναι άσχετη με τα γεγονότα και τη ρευστότητα στον Αραβικό κόσμο...

Η χρησιμότητα του Λάντεν (είτε ζωντανού, είτε νεκρού) για τις ΗΠΑ, θα ήταν πιο εύληπτη στο θεατή, αν από την «κόπια» που παίζεται τα τελευταία 24ωρα δεν είχαν επιμελώς αφαιρεθεί ορισμένα κρίσιμα στιγμιότυπα.

Τέτοιο στιγμιότυπο ήταν αυτό που περιέγραφε η «Ουάσιγκτον Ποστ» τον Αύγουστο του 1981, όταν δηλαδή οι Αμερικανοί «κατασκεύαζαν» τον Μπιν Λάντεν:

«Η CΙΑ - έγραφε τότε η αμερικανική εφημερίδα - επιστρέφει αθόρυβα στις παλιές μεθόδους εκτέλεσης των μυστικών υπονομευτικών επιχειρήσεων» και «υποστηρίζει κρυφά τις αντικυβερνητικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν...».

Αυτή η σκηνή, από την οποία προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως «δημιουργός» του Μπιν Λάντεν και της «Αλ Κάιντα» είναι οι ΗΠΑ, έχει κοπεί από την «κόπια»...

Ενα ακόμα στιγμιότυπο που απουσιάζει είναι εκείνο στο οποίο πρωταγωνιστεί ο πατέρας του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, πρώην Πρόεδρος και ο ίδιος αλλά και πρώην διευθυντής της CIA, ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος.

Ο τελευταίος μόλις τέσσερις μέρες μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, και ενώ παρά τα συντρίμμια και τα αποκαΐδια δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθούν οι συζητήσεις για τις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ - Μπιν Λάντεν, με τον κυνισμό που χαρακτηρίζει ανθρώπους του είδους του, είχε παραδεχτεί:

«Πάντα η CΙΑ έβαζε ανθρώπους της στις τρομοκρατικές οργανώσεις για να τις χρησιμοποιήσει σε όφελος των εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ»!

Για τα 66 χρόνια από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών

                        ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

του ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΕΡΕΥΝΑΣ της ΚΕ του

Για τα 66 χρόνια από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών

«Αντάρτης κλέφτης παλικάρι πάντα είναι ο ίδιος ο λαός!»

Στις 9 Μάη του 1945 η κόκκινη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης υψωνόταν στο Ράιχσταγκ, στο κτίριο του κοινοβουλίου της Γερμανίας. Σήμανε το τέλος του β΄ παγκοσμίου πολέμου, η συντριβή του φασισμού.

Ο φασισμός και ο πόλεμος “δεν ήρθε από το μέλλον”, ήρθαν από τα σπλάχνα της βαθιάς εκμεταλλευτικής κοινωνίας, του κεφαλαίου, δεν οφείλονταν σε κάποιους μανιακούς, όπως συχνά παρουσιάζουν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Ήταν η συνέχεια της καπιταλιστικής κρίσης του 29-30, ο πόλεμος για το μοίρασμα των αγορών, διέξοδος από την κρίση με τη χειρότερη μορφή καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων, του ανθρώπου.

Οι οικονομικοί γίγαντες των ΗΠΑ, της Γαλλίας της Βρετανίας πρωταγωνίστησαν στη στήριξη της πολεμικής μηχανής του Χίτλερ, επιδίωξαν να την στρέψουν ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, με στόχο να τσακίσουν το πρώτο εργατικό κράτος, να αποδυναμώσουν την Γερμανία στην κούρσα των αγορών.

Απέναντι στο φασισμό στάθηκε η ΕΣΣΔ. Μέχρι και τον Ιούνη του 1944 τρία χρόνια μετά τη δημιουργία του αντιφασιστικού συμφώνου η ΕΣΣΔ σήκωσε μόνη της το βάρος του πολέμου. Το τίμημα του σοβιετικού λαού ήταν πάνω από 20 εκατομμύρια θύματα, χιλιάδες πόλεις και χωριά κατεστραμμένα, οικονομία ρημαγμένη μετά τον πόλεμο.  Δύναμη του σοβιετικού λαού ήταν η εργατική σοβιετική εξουσία. Ο σοβιετικός λαός μαζικά επέδειξε τέτοια αυτοθυσία γιατί υπεράσπιζε τη δική του πατρίδα, την κοινωνία στην οποία έκανε αυτός κουμάντο, την κοινωνία που λειτουργούσε με σκοπό την ικανοποίηση των δικών του αναγκών!

Απέναντι στο φασισμό στάθηκαν τα εθνικοαπελευθερωτικά και αντιφασιστικά κινήματα των καπιταλιστικών χωρών στην Ευρώπη. Ψυχή, οργανωτής και κύριος αιμοδότης  ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα.

Καμία πλαστογραφία δε θα σβήσει τις εποποιίες του Κόκκινου Στρατού των σοβιετικών πολιτών, του Στάλινγκραντ, του Λένινγκραντ, της Μόσχας, του Κουρσκ, της Σεβαστούπολης.

Καμία σπέκουλα περί «ολοκληρωτισμού» και εξίσωση κομμουνισμού-φασισμού δεν μπορεί να κάμψει την Αλήθεια. Την Αλήθεια της πάλης των λαών, της πάλης του λαού, του ΕΑΜ, στη χώρα μας.

Η μήτρα του φασισμού είναι αυτή του καπιταλισμού, η ατομική ιδιοκτησία στον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Η μήτρα του κομμουνισμού είναι η κοινωνική ιδιοκτησία στο παραγόμενο πλούτο.

Στη χώρα μας τότε ο αστικός πολιτικός κόσμος ή συνεργάστηκε με τον κατακτητή ή έσπερνε την ηττοπάθεια καλώντας το λαό να είναι φρόνιμος και ένα κομμάτι του λιποτάκτησε στο Κάιρο μαζί με το χρυσάφι της χώρας. Είναι οι φυσικοί πρόγονοι του σημερινού πολιτικού προσωπικού που καλούν τον λαό να αποδεχτεί την ληστεία του για τη σωτηρία της Πατρίδας.

Ο φασισμός και ο πόλεμος τότε προετοιμάστηκε μεθοδικά με μια λυσσαλέα αντικομμουνιστική επίθεση σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Με ένταση της καταστολής, με κήρυξη των κομμουνιστικών κομμάτων εκτός νόμου, με εγκαθίδρυση φασιστικών καθεστώτων, με την προπαγάνδα για την εκτός ορίων νομιμότητας δράσης του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος. Σήμερα, το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται! Ο αντικομμουνισμός είναι δρόμος επίθεσης στο εργατικό κίνημα, αφορά όλο το λαό, προμηνύει και προετοιμάζει την αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα μέτωπα!

Η ιστορία έχει μόνο μια αλήθεια και τη γράφουν οι λαοί!

Είναι πρόκληση για τους λαούς η προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μετατρέψει την 9^η Μάη σε μέρα γιορτής των μονοπωλίων, σε μέρα  της ΕΕ.  Δε θα τους περάσει! Η ιστορική μνήμη είναι η προίκα του λαού μας για να ανοίξει δρόμους για το αύριο των παιδιών του. Δεν παραδίνουμε την ιστορία όχι μόνο γιατί τη γράψανε με το αίμα τους οι πατεράδες μας αλλά γιατί δεν έχουμε δικαίωμα να προδώσουμε το μέλλον και τη ζωή των παιδιών μας.

Η θέση του κάθε εκπαιδευτικού στον κρίσιμο ιδεολογικό μηχανισμό του σχολείου επιβάλλει να πάρει θέση ευθύνης απέναντι στην ιστορική πλαστογραφία, να διδάξει την ιστορική αλήθεια, να μάθει στους μαθητές του να την αναζητούν.

Να πάρει θέση-όπως και τότε και τώρα- ανάμεσα στους δυο κόσμους!

Να προασπίσει τους λαϊκούς αγώνες από τη στρέβλωση και το ψέμα των κονδηλοφόρων της πλουτοκρατίας. Να τιμήσει την αντιφασιστική νίκη των λαών, τα 50 εκατομμύρια νεκρούς.

Αν οι λαϊκές δυνάμεις επιλέξουν τη λήθη αργά ή γρήγορα

θα ματώσουν τα παιδιά τους!

Η ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας δεν αποτελεί μια ακόμα «ακαδημαϊκή» ευθύνη, αλλά αναπόσπαστο στοιχείο της αγωνιστικής διαπαιδαγώγησης, ώστε η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης να μάθει να εμπιστεύεται τη δύναμή της, το λογικό της, να κατανοήσει τη θέση και την αποστολή των τάξεων στην Ιστορία.

Σήμερα κανείς εκπαιδευτικός δε μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στην επίθεση χειραγώγησης του λαού και της νεολαίας.

Μη δέχεσαι να γίνεις συνένοχος στο έγκλημα!

ü      Όρθωσε το ανάστημά σου διδάσκοντας την αλήθεια για την ΕΕ. Ανάδειξε με κάθε αφορμή και ευκαιρία ότι η «άνοιξη της Ευρώπης» είναι στην ουσία «βαρυχειμωνιά για τους λαούς».

ü      Μίλησε στους μαθητές σου για την αντιφασιστική νίκη των λαών, για να αντλήσουν διδάγματα από την ιστορία αυτού του αγώνα. Κάνε μάθημα αισιοδοξίας και ανυπότακτης στάσης ζωής.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας καλεί τους εκπαιδευτικούς να αξιοποιήσουν κάθε μέσο και αφορμή για να μιλήσουν για την αντιφασιστική νίκη των λαών.

Να γράψουν στον πίνακα: «9 Μάη-μέρα αντιφασιστικής νίκης των λαών». Να προετοιμάσουν και να οργανώσουν εκθέσεις ιδεών, θεματικές εκθέσεις ζωγραφικής, να παρουσιάσουν ποιήματα, λογοτεχνικά κείμενα που εμπνέονται από την Αντιφασιστική νίκη.

28 Απρίλη 2011

"Σταθερά στην πολιτική των συγχωνεύσεων - Αποτυπωμένες σε ΦΕΚ είναι εκατοντάδες συγχωνεύσεις" γράφει η Λαϊκή Συσπείρωση Γρεβενών ...

Ένα νέο εκπαιδευτικό τοπίο δημιουργούν από την επόμενη σχολική χρονιά οι μαζικές συγχωνεύσεις, καταργήσεις, υποβιβασμοί σχολείων στα οποία προχωρά το υπουργείο Παιδείας..
Ήδη, οι συγχωνεύσεις και οι συνέπειες στη μόρφωση των παιδιών έχουν προκαλέσει όλο το προηγούμενο διάστημα ξεσηκωμό, με γονείς, μαθητές, εργαζόμενους να προχωρούν σε πολύμορφες κινητοποιήσεις σε διάφορες περιοχές της χώρας, κάτι που έγινε και στα Γρεβενά.
Και ενώ η ηγεσία του υπουργείου, για να αντιμετωπίσει τις οξυμένες αντιδράσεις, έχει καλλιεργήσει αυταπάτες για επανεξέταση ορισμένων περιπτώσεων, απόφαση για συγχωνεύσεις, υποβιβασμούς και καταργήσεις σχολείων είναι δημοσιευμένη στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης από τις 18 Μάρτη 2011 (τεύχος Β' αριθμός φύλλου 440), λίγες μέρες μετά τη σχετική ανακοίνωσή τους από το υπουργείο Παιδείας.
Ωστόσο Παρασκευή 1 Απριλίου ανακοίνωση από το γραφείο του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ λέει ότι θα επιλέξουν οι γονείς που θα στείλουν τα παιδιά τους σχετικά με το δημοτικό της Κιβωτού ή ότι θα ερωτηθεί η δημοτική αρχή για την έδρα του 2/θ δημοτικού στην περιοχή των Βεντζίων, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της υφυπουργού Παιδείας. Υπόσχονται ενώ γνωρίζουν ότι 13 μέρες νωρίτερα έχουν δρομολογηθεί οι συγχωνεύσεις.
Σύμφωνα με αυτή, στο νομό Γρεβενών συγχωνεύονται και καταργούνται 28 σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς να υπολογίζονται οι θέσεις εργασίας που χάνονται από αυτά που καταργούνται και βρίσκονταν σε αναστολή. Πιο συγκεκριμένα 5 νηπιαγωγεία συγχωνεύονται σε 2, 20 δημοτικά συγχωνεύονται σε 7 και 2 γυμνάσια συγχωνεύονται σε 1.

            Επικαλούμενη «πρωτίστως εκπαιδευτικούς» λόγους, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προχώρησε στις συγχωνεύσεις που εξυπηρετούν την πολιτική του νέου σχολείου. Ενός σχολείου όπου μαζικά θα μισοκαταρτίζονται οι αυριανοί εργαζόμενοι, που θα είναι ανοιχτό και έρμαιο των χορηγών, φτηνότερο και ταξικότερο.

            Καλούμε τους Γρεβενιώτες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το ρόλο του βουλευτή και των τοπικών κυβερνητικών στελεχών που έπαιξαν το ρόλο του κυματοθραύστη της λαϊκής αγανάκτησης και έβαλαν πλάτη με τη διασπαστική τακτική τους για να περάσουν τα κυβερνητικά μέτρα για τις συγχωνεύσεις των σχολείων, κόντρα στη θέληση και τους αγώνες της τοπικής κοινωνίας.

            Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να παρέχεται αποκλειστικά δημόσια δωρεάν ενιαία παιδεία για όλα τα παιδιά με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην εκπαίδευση.

            Απαιτείται πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα βάζει στο επίκεντρό του την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών μορφωτικών αναγκών. Απαιτείται λαϊκή εξουσία και οικονομία ως προϋπόθεση για παιδεία Λαϊκή.

Γρεβενά,   Μάης 2011

Λαϊκή Συσπείρωση Γρεβενών

1 ΜΑΗ 2011: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

1 ΜΑΗ 2011: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

10:30 π.μ.  ΣΤΗΝ  ΚΕΝΤΡΙΚΗ  ΠΛΑΤΕΙΑ  ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες και νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, συνάδελφοι οικονομικοί μετανάστες,

Η φετινή πρωτομαγιά μπορεί να γίνει αφετηρία νέων αγώνων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, ση­μαντικό βήμα στη συσπείρωση, στην οργάνωση των εργαζομένων στα Σωματεία σε κάθε χώρο δουλειάς.

Είμαστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου. Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά, δεν μπορεί να υπάρξει πλού­τος. Δίχως όμως τους καπιταλιστές, τους ιδιοκτήτες του πλούτου, μπορεί. Με τη δουλειά μας, με το αίμα μας, με χιλιάδες σακατεμένους και θύματα στα εργοδοτικά κάτεργα, όλα τα προηγούμενα χρόνια δημιουργή­σαμε τεράστιο πλούτο. Ό,τι έχει παραχθεί σ' αυτόν τον τόπο, ό,τι νέο προϊόν θα παραχθεί στο μέλλον,  δημιουργός του είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος που εργάζεται σε συνθήκες σκληρής ταξικής εκμετάλ­λευσης και πίεσης απ' το μεγάλο κεφάλαιο, απ' τα ντόπια και πολυεθνικά μονοπώλια.

Ενώ η χώρα μας διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων, ενώ έχει σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και αποθέματα ορυκτού πλούτου και μπορεί να εξασφαλίζει δουλειά και αξιοπρεπή ζωή για όλους, επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, ευημερία για τον εργαζόμενο λαό, αντί να συμβαίνει αυτό μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα η νέα της βάρδια καταδικάζεται στην εξαθλίωση και την ανεργία, μικροί έμποροι βάζουν λουκέτα, αγρότες και εργάτες γης αφανίζονται.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε να δουλεύουμε λιγότερο, να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, να αισθανόμαστε ασφάλεια, να μην έχουμε άγχος για το μέλλον, να απολαμβάνουμε ένα ευρύ σύστη­μα κοινωνικής φροντίδας. Γιατί όμως ζούμε χειρότερα και λεηλατείται η ζωή μας; Γιατί αυξάνεται η ανεργία, η φτώχεια, γιατί ενισχύεται η απόγνωση; Γιατί τσακίζονται εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα; Γιατί γίνεται ακόμη χειρότερη η ζωή των νέων, των παιδιών, των γυναικών, των συνταξιούχων; Γιατί κατακερματίζονται κράτη και απειλούνται λαοί με νέους πολέμους; Γιατί ο πλανήτης χτυπιέται ασύστολα στο βωμό του κέρδους και κινδυνεύουμε από τα ίδια τα φυσικά φαινόμενα;

Η απάντηση βρίσκεται στο ερώτημα “ποιος κάνει κουμάντο”, η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι ο παραγόμενος από την κοινωνία πλούτος δεν επιστρέφει σ' αυτούς που τον παράγουν. Η απάντηση βρίσκεται στο ότι κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας. Κι αυτό συμβαίνει γιατί τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια, στα μονοπώλια. Γι’ αυτό έχουμε συνεχείς οικονομικές κρίσεις.

Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είτε σε περιόδους ανάπτυξης, πολύ περισσότερο σε περιόδους κρίσης, δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο παρά μόνο βαρβαρότητα σε όλα τα επίπεδα. Διέξοδος από την κρί­ση για τον καπιταλισμό σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, απαξίωση της εργατικής τάξης, της τι­μής της εργατικής δύναμης, χρεοκοπία του λαού για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Στο κράτος των μονοπωλίων δεν μπορεί να κερδίζουν οι εργαζόμενοι μαζί με τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφο­πλιστές. Από το δικό σου ιδρώτα τρώνε όλοι αυτοί. Όσο κερδίζει το κεφάλαιο, τόσο θα χάνουν οι εργαζόμενοι.

Πολεμο στον πολεμο που μας εχουν κηρυξει. Ανατροπες παντου!

Χρειάζεται να υψώσουμε αδιάτρητο τείχος, να αναπτυχθούν ταξικοί αγώνες για την ανατροπή αυτής της πολι­τικής που χτυπάει δικαιώματα, που καταδικάζει την εργατική οικογένεια στην ανεργία, ομήρους στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για ανατροπές παντού. Από τα εργοστάσια, τα καράβια και τους χώρους δουλειάς μέχρι τις γειτονίες, τους χώρους που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η εργατική οικο­γένεια.

Ανατροπές στο συσχετισμό δύναμης, για να απαλλαγούμε από τον ζυγό των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των μονοπωλίων, για την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Απέναντί μας έχει συγκροτηθεί ένα αντιλαϊκό, αντεργα­τικό μπλοκ δυνάμεων που αποτελείται από κυβέρνηση, κεφάλαιο, ΕΕ, κόμματα του ευρωμονόδρομου και δια­λαλεί με όλους τους τρόπους ότι σήμερα θα πρέπει να μη διεκδικούμε, να μην αμφισβητούμε τις επιλογές της πλουτοκρατίας, αλλά να σκύβουμε συνεχώς το κεφάλι στις εργοδοτικές απαιτήσεις, να συμβιβαζόμαστε με όλο και λιγότερα. Την ίδια στιγμή με το μάτι στο μέλλον ετοιμάζουν από σήμερα το έδαφος, ώστε μετά την κρίση να πολλαπλασιαστούν πιο εύκολα και γρήγορα τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Μην δεχτείς να σε "γδάρουν" για να διασωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Κανένας εργάτης δεν πρέπει να δεχτεί το μέλλον που μας ετοιμάζουν, να μη δεχτεί ότι αυτά τα μέτρα είναι προσωρινά. Ιδιαίτερα η νεολαία δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις ότι ο καπιταλισμός μπορεί να δεχτεί διορθώσεις, ότι με διαφορετική διαχεί­ριση το σύστημα μπορεί να εξανθρωπιστεί. Να απομονώσει τις φωνές που με επαναστατικές κορώνες στηρί­ζουν τις διαχειριστικές προσπάθειες διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος. Να προβληματιστεί για τις φωνές που σταθερά μιλούν ενάντια στο ΠΑΜΕ και συκοφαντούν το ταξικό κίνημα και τους εργατικούς αγώνες.

Ανατροπές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Απαιτείται μέτωπο απέναντι στις συμβιβασμένες συνδικαλιστι­κές πλειοψηφίες. Αυτούς δηλαδή που προσπαθούν να αφοπλίσουν την εργατική τάξη, τους δουλοπρεπείς στην κάθε κυβέρνηση και την εργοδοσία, που υπονομεύουν τους ταξικούς αγώνες και βάζουν πλάτη να κα­ταργούνται Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα, για να υλοποιούνται οι φιλομονοπωλιακές πολιτικές χωρίς λαϊκές αντιδράσεις.

Επιβάλλεται μετωπική, ταξική σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της. Έχουν πάρει ήδη το μήνυμα, αλλά πρέπει να κατοχυρωθεί και να γενικευτεί. Να βλέπουν κάθε μέρα, σε κάθε τόπο δου­λειάς πως υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι εργατών, το οποίο δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι.

Δυναμωνουμε την κοινωνικη συμμαχια

Υπαρχει αλλος δρομος αναπτυξης - Αλλαγη ταξης στην εξουσια

Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση η εργατική τάξη, οι αγρότες και οι επαγγελματίες που υποφέρουν, οφεί­λουν να οργανωθούν, να συνενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί με τους εργάτες στον κοινό αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, διαχωρίζοντας τις δυνάμεις τους από τους βιομηχάνους και μεγαλέμπορους, τους μεγαλοεπι­χειρηματίες.

Δε χωρά καμιά καθυστέρηση. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή πρέπει να μπει στην υπηρεσία της λαϊκής συσπεί­ρωσης, της κινητοποίησης πλατύτερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων. O δρόμος δεν είναι εύκολος. Χρειάζονται συλλογικές και ατομικές θυσίες, αντοχή, ανθεκτικότητα, ισχυρή αντίδραση που μπορεί να εμπο­δίσει τα σχέδια σε βάρος των εργατών και των συμμάχων τους. Αυτές οι θυσίες έχουν σπουδαιότητα, σε σύ­γκριση με τη θηλιά στο λαιμό που επιβάλλει Σήμερα το σύστημα.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη σταθερή δουλειά, μειωμένο ωράριο, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές, όπως υγεία, μόρφωση, λαϊκή στέγη, πολιτισμό, αθλητισμό, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών.

Το σύνθημα “Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” τους ενοχλεί. Θίγει την κυριαρχία των μονοπωλίων στη ζωή μας. Όσοι περισσότεροι εργάτες το κατανοούν και το βάζουν στη ζωή, όσο πιο γρήγορα ο εργαζόμενος λαός αντιληφθεί τη δύναμή του, τόσο πιο άμεσα το οπλοστάσιο της πλουτοκρατίας θα αδυνατίζει και θα χρεοκοπεί. H εργατική τάξη και οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μέτωπο αντίστασης σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς για την προστασία της ζωής, της δουλειάς και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων. Καμία θυσία για την πλουτοκρατία. Όχι στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Να εμποδίσουμε τα νέα εγκλήματα σε βάρος των ασφαλιστικών μας δικαιω­μάτων, στη μείωση των συντάξεων, στην κατάργηση σε ό,τι έχει απομείνει στη δωρεάν Υγεία, Παιδεία, στις κοινωνικές παροχές, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Να πληρώσει η πλουτοκρατία, να σπρώξουμε τους εκμεταλλευτές στο περιθώριο.

Διέξοδος για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, υπάρχει. Είναι η κατάκτηση της εξουσίας από τους ίδιους τους εργάτες. Μόνο η εργατική εξουσία μπορεί να σχεδιάσει την οικονομία έτσι ώστε να ικανοποιεί τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου λαού, που σημαίνει ότι ο παρα­γόμενος πλούτος και τα μέσα που τον παράγουν, πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία. Μια τέτοια εξου­σία θα επιβάλει τον νόμο εκείνων που παράγουν τον πλούτο κόντρα σ' εκείνους που σήμερα τον καρ­πώνονται. Ο πλούτος παράγεται απ' το λαό, άρα ανήκει στο λαό.

ΖΗΤΩ Η 1^η ΜΑΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ - ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

ΣΤΙΣ 10:30 π.μ.  ΣΤΗΝ  ΚΕΝΤΡΙΚΗ  ΠΛΑΤΕΙΑ  ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Απρίλης  2011

Ανυπακοή

Βάρβαρα μέτρα ετοιμάζονται για το 2011 - 2015, όπως: Νέα μείωση μισθών στο Δημόσιο, χτύπημα επικουρικών ταμείων και ΒΑΕ στην Ασφάλιση, περικοπές επιδομάτων ανεργίας, ΕΚΑΣ, πολυτέκνων, ΑμΕΑ, μέσω σύνδεσής τους με εισοδηματικά κριτήρια, περικοπή ή μερική κατάργηση 980 φορολογικών απαλλαγών (ιατρικές δαπάνες, ενοίκια, δίδακτρα, τόκοι στεγαστικού δανείου κλπ.), ένταξη στον ανώτατο συντελεστή 23% του ΦΠΑ δεκάδων ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Αρα πιο μαζική εξαθλίωση. Ετοιμάζονται ιδιωτικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ για επενδύσεις αδιάθετων υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων (κρίση υπερσυσσώρευσης υπάρχει). Οι ιδιωτικοποιήσεις (θα αγοράσει φτηνά το κεφάλαιο) με τις αναδιαρθρώσεις (φτηνότατοι εργαζόμενοι) συνθέτουν το προσφορότερο πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ιδιωτικοποιούν ό,τι απέμεινε σε κρατική ιδιοκτησία (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, λιμάνια, αεροδρόμια, δημόσια γη, ακτές κλπ.). Την ίδια ώρα πυκνώνουν οι συζητήσεις για αναδιάρθρωση του χρέους, που σημαίνει απαξίωση, δηλαδή καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Η καταστροφή εργατικής δύναμης (αναδιαρθρώσεις, ανεργία), και κεφαλαίου είναι αντικειμενική προϋπόθεση για έξοδο του καπιταλισμού από την κρίση, όπως νομοτέλεια είναι η κρίση. Οι διαφωνίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, εντός του ΠΑΣΟΚ, εκφράζουν οξύτατες αντιθέσεις μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου σε συνδυασμό με τις διεθνείς τους διασυνδέσεις, για το ποιοι όμιλοι θα χάσουν. Η απαξίωση θα γίνει στα ομόλογα που ήδη στην αγορά έχουν υποτιμηθεί κατά 30%. Αυτό έχει αντανάκλαση και στην παραγωγή. Οι ενδοΠΑΣΟΚικές διαφωνίες αντανακλούν και τη λαϊκή πίεση και δυσαρέσκεια. Ο,τι και αν γίνει, ο λαός πτωχεύει. Να οξύνουμε στο έπακρο τη δυσλειτουργία στο πολιτικό σύστημα. Ο λαός να αρνηθεί οργανωμένα και αποφασιστικά να υποστεί νέες θυσίες. Απεγκλωβισμός από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, συμπόρευση με το ΚΚΕ. Αντεπίθεση!

Άδικος πόλεμος!

Ο πόλεμος κατά του λαού της Λιβύης, με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία των αμάχων και τη δημοκρατία, είναι ένας πόλεμος 100% άδικος, ιμπεριαλιστικός. Οχι γιατί στρέφεται ενάντια στον Καντάφι, που είναι το πρόσχημα για το νέο ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Ο πόλεμος αντικειμενικά, συνειδητά, στρέφεται κατά του λαού της Λιβύης. Είναι πόλεμος για τα πετρέλαια. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη θα εξαπολύσουν πόλεμο για να ανατρέψουν μια δική τους κυβέρνηση.

Ο Καντάφι ήταν με τους ιμπεριαλιστές. Στο όνομα του «σοσιαλισμού», ο Καντάφι τσάκισε τις κομμουνιστικές ιδέες. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Λιβύη δεν μπόρεσε να υπάρξει Κομμουνιστικό Κόμμα. Είμαστε εξίσου αντίθετοι με τον Καντάφι, όπως με τον Σαρκοζί, τον Ομπάμα, τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Το ΚΚΕ είναι κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Να μην παρασυρθεί ο λαός από τη λογική ότι όποιος είναι ενάντια στον πόλεμο είναι υπέρ του Καντάφι, γιατί τσάκιζε το λαό που ήθελε να τον ανατρέψει και χρειαζόταν επέμβαση για τη σωτηρία του.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

        Το ΚΚΕ καταγγέλλει την στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, που εξαπέλυσε ο διεθνής ιμπεριαλισμός, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, έχοντας στην πρώτη γραμμή τον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό, τους μακελάρηδες Γαλλία – Βρετανία, με τη στήριξη των ΗΠΑ. Αυτή είναι η ΕΕ της «δημοκρατίας και της ελευθερίας», αυτός είναι ο «ελεύθερος κόσμος»!

        Αποτελεί επαίσχυντη υποκρισία το πρόσχημα των ιμπεριαλιστών, μαζί τους και του Γ. Παπανδρέου, ότι το ενδιαφέρον τους είναι «ανθρωπιστικό», καθώς αυτοί φανερά ή κρυφά συνεργάζονται και συναλλάσσονται με τις αυταρχικές, αντιλαϊκές κυβερνήσεις στην Αφρική, τη Μ. Ανατολή και αλλού. Δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση. Το ενδιαφέρον τους αφορά στα πετρέλαια και στο φυσικό αέριο της Λιβύης και όχι στο λαό της, που θέλουν να εκμεταλλευτούν, παίρνοντας τώρα το μέρος της αντιπολίτευσης, ενώ μέχρι χθες στήριζαν όλοι τους τον Καντάφι, μαζί και ο Γ. Παπανδρέου.

        Ο λαός της Λιβύης είναι ο μόνος αρμόδιος να λύσει ο ίδιος τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει. Δεν έχει ανάγκη από λύκους για να τον φυλάνε.

        Ο ελληνικός λαός έχει χρέος να σταθεί αλληλέγγυος στο λαό της Λιβύης. Αυτοί που επιτίθενται στη Λιβύη είναι οι ίδιοι που έχουν φορτώσει τους εργαζόμενους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, είναι οι ίδιοι που τον εκμεταλλεύονται με τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τους μισθούς πείνας.

        Να κλείσουν αμέσως οι αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές βάσεις στη Σούδα και το Άκτιο. Να αποχωρήσουν τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα και πλοία από τη Λιβύη.

ΑΘΗΝΑ 19/3/2011                           ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ