Εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Γρεβενών

Διεξήχθησαν στα Γρεβενά την Πέμπτη 28/5/2015 εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Γρεβενών. Πρώτος αναδείχθηκε ο συνδυασμός της ΔΑΚΕ Εκπαιδευτικών Π.Ε. με 70 ψηφοδέλτια (από 55 το 2013 και 60 το 2011) και εκλέγει τους Χαριζούλη Βασίλη, Παλάσκα Κώστα και Ψευτογκά Δημήτρη. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών που συγκέντρωσε 63 (από 61 το 2013 και 30 το 2011!!!) ψηφοδέλτια και εκλέγει δύο μέλη την Παναγιώτα Ντάγκα και τον Στέργιο Λιάμπα. Την τρίτη και τελευταία θέση κατέλαβε το ψηφοδέλτιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Εκπαιδευτικών (πρώην Π.Α.Σ.Κ.) που συγκέντρωσε 60 ψήφους (από 76 το 2013 και 88 το 2011) και εκλέγει δύο μέλη τον Ευαγγελόπουλο Δημήτρη και τον Κατσιανίδη Θεόφιλο. Για αντιπροσώπους για την ομοσπονδία εκλέγουν από έναν η ΔΑΚΕ τον Καραγιάννη Θανάση και η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (ΠΑΜΕ) τον Λιάμπα Στέργιο.

Εκδήλωση για τα 70 χρόνια της αντιφασιστικής νίκης στο Κηπουρειό Γρεβενών

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,

Εκ μέρους της Τομεακής Επιτροπής Γρεβενών  σας καλωσορίζουμε στην αποψινή εκδήλωση

Είμαστε απόψε εδώ, στο  ηρωικό Κηπουρειό που πρωτοστάτησε στον αγώνα εναντίον των κατακτητών αλλά και που το  πλήρωσε  με τόσα  αθώα θύματα που δοκίμασαν  τη λύσσα των Γερμανών ναζί, την αγριότητα των κατακτητών.

Το ΚΚΕ αποτίει φόρο τιμής σε όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών και στην παρανομία για τη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού. Στα κομμουνιστικά κόμματα, όπου Γης, που ηγήθηκαν των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων.

Στις μεγάλες λαϊκές εποποιίες θα μείνει η 1η Μάη 1945, η μέρα που η Κόκκινη Σημαία, το λάβαρο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ένωσης, υψώθηκε θριαμβευτικά στο Ράιχσταγκ, από τον Κόκκινο Στρατό που είχε συντρίψει τον κύριο όγκο των φερόμενων ως ανίκητων στρατευμάτων του ναζιστικού γερμανικού κράτους.

Ξημερώνοντας η 9ηΜάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) συνθηκολόγησε και η Ιαπωνία μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων εναντίον της στη Μαντζουρία. Σφραγίστηκε έτσι η νίκη των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ που αποτελούσαν τα καπιταλιστικά κράτη Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία και οι σύμμαχοί τους.

Σήμερα τιμάμε και υπερασπιζόμαστε από τη διαστρέβλωση την τεράστια προσφορά της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ). Η Σοβιετική Ένωση σήκωσε το κύριο βάρος του πολέμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι και το καλοκαίρι του 1944, όταν στη δυτική Ευρώπη οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις αντιμετώπιζαν 75 γερμανικές μεραρχίες, ο Κόκκινος Στρατός είχε καθηλώσει 200 στο ανατολικό μέτωπο! Η ΕΣΣΔ είχε την καθοριστική συμβολή με τεράστιο κόστος. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά: Οι νεκροί της ξεπέρασαν τα 20 εκατομμύρια, ανάμεσά τους το άνθος των κομμουνιστών, οι πιο νέες, ικανές και παραγωγικές ηλικίες. Αντίστοιχα, οι νεκροί της Βρετανίας έφτασαν τις 375 χιλιάδες και των ΗΠΑ τις 405 χιλιάδες. Οι ανθρώπινες θυσίες της ΕΣΣΔ, μαζί με τους ανάπηρους και τους τραυματισμένους, πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια! Στην Τρίτη θέση των απωλειών η Ελλάδα με 600 χιλιάδες νεκρούς.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο που υπήρξε ο εμπνευστής, ο οργανωτής και κύριος αιμοδότης της μεγάλης ΕΑΜικής Αντίστασης του λαού μας.

Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της χώρας μας αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο μαζικά των κατεχόμενων χωρών δίπλα σε αυτό της Γιουγκοσλαβίας. Όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τα παρτιζάνικα τμήματα, με την ηρωική και ένοπλη πάλη τους καθήλωσαν 100άδες εχθρικές μεραρχίες. Προξένησαν σημαντικές καταστροφές στα στρατεύματα κατοχής.

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε, προκειμένου με μεγαλύτερη ωριμότητα και ετοιμότητα να αντιμετωπίσουμε τα καθήκοντα του παρόντος και του μέλλοντος.

Απευθυνόμαστε  στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα στις νέες και του νέους και τους καλούμε να αναζητήσουν την αλήθεια, τα πραγματικά γεγονότα και τις αιτίες που οδήγησαν στους παγκόσμιους και τοπικούς πολέμους, στην άνοδο και επικράτηση σε ορισμένες χώρες του φασισμού - ναζισμού.

Ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και όχι απλώς ως αποτέλεσμα μιας μορφής διαχείρισης π.χ. της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη και γενικότερα. Αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Υπερασπίζεται και αυτός την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Αξιοποιεί τη ναζιστική δράση που, με τον ακραίο εθνικισμό και τη δήθεν «αλληλεγγύη», ρίχνει δίχτυα ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων, ανέργων, κατεστραμμένων μικροαστικών στρωμάτων.

Η  αστική τάξη και το καπιταλιστικό κράτος καταλύουν ή παραμερίζουν και την αστική δημοκρατία, τον αστικό κοινοβουλευτισμό και νομιμότητα, που οι ίδιοι καθιέρωσαν. Όταν το συμφέρον της το απαιτεί και κρίνουν αναγκαίο, προχωρούν σε στρατιωτικά και πολιτικά πραξικοπήματα, σε αναστολή των δικών τους νόμων, προκειμένου να ενταθεί η κρατική και οποιασδήποτε άλλης μορφής βία και καταστολή, περιστολή των όποιων πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Το ΚΚΕ διακηρύσσει την ανάγκη να μην αποσπάται η πάλη κατά του φασισμού, για την υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων και λαϊκών κατακτήσεων, από την πάλη ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την εξουσία τους, να μη διολισθαίνει σε συμμαχία με αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν να περισώσουν την κοινοβουλευτική μορφή άσκησης της καπιταλιστικής δικτατορίας. Πρέπει να είναι αταλάντευτη η προσήλωση στο στόχο της εργατικής εξουσίας, να μην αλλάζει ράγες και περιεχόμενο ο στόχος της Λαϊκής Συμμαχίας ως κοινωνικής συμμαχίας με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης, ως εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στην αστική εξουσία. Μόνο έτσι έχει προοπτική η λαϊκή πάλη.

Τον 20ό αιώνα, ο πλανήτης μας τυλίχθηκε δυο φορές από τις φλόγες παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών πολέμων. Όπως ο Α', έτσι και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939 - 1945) ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της πάλης για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αυτές οι αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση (1929 - 1933). Από ένα σημείο και μετά, δεν μπορούσαν να λυθούν παρά μόνο ένοπλα μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών. Τόσο πριν όσο και μετά την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, φασιστικών και μη φασιστικών καπιταλιστικών κρατών, ήταν η καταστροφή του πρώτου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, που αποτελούσε φάρο για όλους τους λαούς.

Στις 28 Οκτώβρη 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στην Ελλάδα από το έδαφος της Αλβανίας. Η δικτατορία των Μεταξά - Γλίξμπουργκ εξέφραζε την εξουσία της αστικής τάξης σε συνεργασία με την Αγγλία, με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά. Ο ξεσηκωμός του λαού και ο ηρωισμός του στα πεδία των μαχών στην Πίνδο ανέκοψαν προσωρινά την εισβολή.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο ήταν σοβαρά χτυπημένο από τη μεταξική δικτατορία, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες. Με το Α' ανοιχτό γράμμα του, που δημοσιεύτηκε στις 2 Νοέμβρη 1940, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, από τη φυλακή της Ασφάλειας Αθηνών όπου κρατούνταν, κάλεσε τον ελληνικό λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα, επισημαίνοντας ότι «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».

Επίσης, οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή, ζήτησαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, η μεταξική δικτατορία αρνήθηκε και στη συνέχεια τους παρέδωσε στους κατακτητές.

Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ένα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ένα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να κτυπηθεί το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Μια χούφτα κομμουνιστές, που ήταν ελεύθεροι και άλλοι που δραπέτευσαν από τις φυλακές και τις εξορίες, ξεκίνησαν τον αγώνα για να αναπτυχθεί η αντίσταση μέσα στις δύσκολες συνθήκες της τριπλής κατοχής, αλλά και της ηττοπάθειας και της αναμονής που καλλιεργούσαν στο λαό οι αστικές δυνάμεις. Αποτέλεσε το βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Εδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Με πρωτοβουλία του, αμέσως μετά την έναρξη της κατοχής, δημιουργήθηκαν το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ - 16 Ιούλη 1941) και στις 27 Σεπτέμβρη 1941 το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΕΤΑ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΕΑΜ οργάνωσε την ένοπλη λαϊκή αντίσταση και έσωσε το λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών.

Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, η Ακροναυπλία, η Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, ο Αϊ-Στράτης, το Μονοδέντρι, το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας. Το Κηπουρειό, το Κοσμάτι, το Μικρολίβαδο, η Κιβωτός κα χωριά είναι τόποι θυσίας στην περιοχή.

Καθώς τελείωνε ο Φεβρουάριος του 1943, στη δυτική Μακεδονία οι συνθήκες για τον κατακτητή γίνονταν ολοένα και πιο δύσκολες. Οι μόνιμες ανταρτικές ομάδες του ΕΛΑΣ και οι “δεκαρχίες”, οι εφεδρικές ένοπλες ομάδες των χωριών, αφού εξουδετέρωσαν σε πολύ λίγο χρόνο τους συνεργάτες του κατακτητή, πίεζαν πλέον τις ίδιες της ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις. Η μάχη του Φαρδύκαμπου, το Μάρτη του 1943, που έληξε με νίκη του ΕΛΑΣ απελευθέρωσε  τα Γρεβενά από τους Ιταλούς που από κει και πέρα αποτελούν ελεύθερη περιοχή.  Και όπως σε κάθε αγώνα δεν υπάρχει εθνική ενότητα όταν υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι έτσι και τότε ο μητροπολίτης Γρεβενών αλλά και κάτοικοι της πόλης, ρουμανίζοντες…. παρακάλεσαν τον Ιταλό διοικητή να μην αποχωρίσουν τα ιταλικά στρατεύματα για να μην ελευθερωθούν τα Γρεβενά από τους αντάρτες.   Στην περιοχή έλεγαν οι “εθνικόφρονες” ότι συνεργάστηκαν με Γερμανούς και Ιταλούς για να μην αφήσουν χώρο, να πολεμήσουν τους “αυτονομιστές”. Μα εδώ τους βλέπουμε να παρακαλούν αλληλοϋποστηριζόμενοι τους Ιταλούς ώστε να μην αφήσουν την πόλη στους “κομμουνιστές αντάρτες”. Για την αστική τάξη ο ξένος δυνάστης ήταν προτιμώμενος “προστάτης” συμφερόντων και πολιτικών εκμετάλλευσης. Ο κίνδυνος, ο εχθρός ήταν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, οι “κομμουνιστές”.

 Όμως όταν ο λαός είναι αποφασισμένος τραβά μπροστά και τίποτα δεν τον σταματά. Έτσι ο ΕΛΑΣ παρέλασε νικητής στην πλατεία των Γρεβενών. Ακόμα, καθώς στην περιοχή είχαν εγκαταλειφθεί πολλά όπλα και υλικά του ελληνικού στρατού στην υποχώρηση και τη διάλυσή του στα 1941, οι Ιταλοί και οι συνεργάτες τους, το κράτος της Αθήνας, έβρισκαν ακόμα ένα πρόσχημα για να καταδυναστεύουν τους κατοίκους της περιφέρειας. Οι “επιχειρήσεις αφοπλισμού” των χωρικών στις οποίες πρωτοστατούσαν τοπικοί παράγοντες, ήταν η ευκαιρία για πρόσθετη λεηλασία και διαρκή κακοποίηση των κατοίκων των χωριών. Οι ελληνικές “Αρχές” πρωτοστατούσαν σε όλα αυτά

Αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε, τουλάχιστον από την άποψη του υποκειμενικού παράγοντα, να οδηγήσει στη νίκη, στην εργατική εξουσία.

Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό - ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία.

Η συνύπαρξη του ταξικού περιεχομένου της λαϊκής πάλης με το εθνικοαπελευθερωτικό, πέραν των άλλων πολιτικών και πολεμικών συγκρούσεων με τις στρατιωτικές οργανώσεις του «δοσιλογισμού», που έτσι κι αλλιώς περιείχαν και το ταξικό στοιχείο, επιβεβαιώνεται και από τις ένοπλες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τις αντιχιτλερικές και τις αγγλόφιλες οργανώσεις, όπως ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούν και οι συνεχείς συγκρούσεις με τους Εγγλέζους, η αμείωτη ιδεολογική και πολιτική πάλη των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων της Μέσης Ανατολής κατά της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, κατά της Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης (ΑΣΟ) στη Μέση Ανατολή.

Ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (1989 - 1991), η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου πήρε διαστάσεις συντονισμένης και ξέφρενης εκστρατείας.

Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές, με τη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξουν μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των δυνάμεων του κεφαλαίου, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, για να μη βγει ο κόσμος από το πισωγύρισμα που τον έφερε η αντεπανάσταση του 1989 - 1991.

Τα ιμπεριαλιστικά «κέντρα» συγκαλύπτουν ότι οι άδικοι πόλεμοι ξεπηδούν από την καρδιά και τις φλέβες του καπιταλιστικού συστήματος, ότι δεν οφείλονται σε κάποιους μανιακούς, όπως συχνά παρουσιάζουν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Αντίθετα, η Σοβιετική Ένωση, έχοντας καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είχε καταργήσει και το κίνητρο της συμμετοχής στο μοίρασμα και στο ξαναμοίρασμα του κόσμου. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, η ΕΣΣΔ ήταν το μόνο από τα συμμετέχοντα κράτη που διεξήγε δίκαιο πόλεμο.

Κρύβουν επιμελώς ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος αναθέρμανε τις ελπίδες των αντεπαναστατικών δυνάμεων, που τον είδαν ως τη μεγάλη ευκαιρία για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και συμμάχησαν με τους Γερμανούς.

Αποκρύπτουν ότι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν διέπραξαν μόνο οι δυνάμεις του «Αξονα», αλλά και οι κυβερνήσεις των «δημοκρατικών» αστικών κρατών.

Το πιο μεγάλο, μαζικό και ανατριχιαστικό έγκλημα διέπραξαν οι ΗΠΑ, όταν, δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη, έριξαν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).

Από τα πιο χαρακτηριστικά εγκλήματα των ΗΠΑ - Βρετανίας ήταν ο βομβαρδισμός της Δρέσδης (13 προς 14 Φλεβάρη 1945) παρότι δεν είχε στρατιωτική σημασία για την έκβαση του πολέμου. Ο βομβαρδισμός μετέτρεψε την πόλη σε σωρούς ερειπίων, ενώ χάθηκαν πάνω από 120.000 άνθρωποι και καταστράφηκε ανυπολόγιστης αξίας πολιτιστικός πλούτος. Ομως, τα εργοστάσια της Γερμανίας, όπου οι ΗΠΑ είχαν επενδύσεις, παρέμειναν άθικτα.

Αστικά επιτελεία κατασκευάζουν τερατώδη ψέματα, πλαστογραφούν, για να λασπώσουν την ΕΣΣΔ

Τα αντικομμουνιστικά «κέντρα» αντιστρέφουν πλήρως την πραγματικότητα. Ονοματίζουν την Αντίσταση «τρομοκρατία»! Εμφανίζουν την παραδειγματική τιμωρία των «δοσιλόγων» ως σφαγές αμάχων. Προβάλλουν ως βασική αιτία της δημιουργίας οργανώσεων τύπου Ταγμάτων Ασφαλείας και της συνεργασίας με τους κατακτητές, την ανάγκη «αθώων να προστατευθούν από το αιματηρό όργιο που εξαπέλυσαν εναντίον τους οι κομμουνιστές»!

Τιμώντας τα 70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, καλούμε τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία να καταδικάσουν και να απομονώσουν αποφασιστικά τη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή. Είναι φορέας της αντιδραστικής ιδεολογίας του γνωστού ως εθνικοσοσιαλισμού. Έχει ως πρότυπα τον Χίτλερ, τα φασιστικά καθεστώτα που ματοκύλισαν τους λαούς και την ανθρωπότητα, τα Τάγματα Ασφαλείας, τη χούντα του 1967 - 1974. Προωθεί το χυδαίο αντικομμουνισμό και το μίσος απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Οργανώνει και εκτελεί εγκληματικές ενέργειες σε βάρος του, διασυνδέεται με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής, διαπλέκεται με μαφιόζικα και άλλα εγκληματικά κυκλώματα. Ενισχύεται άμεσα από τμήματα του κεφαλαίου.

Το ναζισμό δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει ριζικά το αντιδραστικό αστικό κράτος, αλλά ούτε η συμμαχία του εργατικού - λαϊκού κινήματος με αστικές πολιτικές δυνάμεις. Μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνο η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, που θα έχει στόχο να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο η μαζική πάλη και επιλογή του λαού και της νεολαίας μπορεί να απονομιμοποιήσει και να ξεριζώσει τη ΧΑ μαζικά, οριστικά και τελεσίδικα μέσα στο λαό.

Αποτελεί καθήκον και αναγκαιότητα στα σχολεία, στη νεολαία, οι εκπαιδευτικοί, γενικότερα μέσα στην κοινωνία, επιστήμονες και καλλιτέχνες να αποκαλύψουν, να πολεμήσουν, να διαμορφώσουν αντισώματα στο δηλητήριο του φασισμού - ναζισμού.

Η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός

Η πρόσφατη οικονομική κρίση όξυνε τους ανταγωνισμούς, τις αντιθέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και στις διάφορες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, οι οποίες γίνονται διαρκώς πιο επιθετικές ενάντια στους λαούς, με στόχο τη γεωπολιτική τους ενίσχυση, το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας. Η όξυνση των αντιθέσεων και οι κλιμακούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια κ.α. σκιαγραφούν όλο και πιο έντονα την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή. Οι συνθήκες που τροφοδοτούν ή δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους εμπλοκής της χώρας μας είναι: Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στις στρατιωτικές δομές της ΕΕ, στους επιθετικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις τους, η αστική εθνικιστική στόχευση για αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και στον πόλεμο. Ο συνεχής ανταγωνισμός των αστικών τάξεων της περιοχής μέσα στον οποίο εκδηλώνονται οι αλλεπάλληλες προκλήσεις της Τουρκίας και η γκριζοποίηση του Αιγαίου με την ανοχή και στήριξη των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ. Η ύπαρξη πολλών «εστιών» ανάφλεξης στην ευρύτερη περιοχή μας, στις οποίες με τον έναν ή άλλον τρόπο εμπλέκεται ή μπορεί να εμπλακεί η αστική τάξη της χώρας μας, όπως δείχνει και η ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ κ.ά.

Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε μια περίπλοκη κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, από την άποψη των εγχώριων και των εξωτερικών αντιθέσεων, η στάση του ΚΚΕ εκφράζεται με τη σαφή θέση: Το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να παγιδεύεται στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης ή και να ακολουθεί τις διαφορετικές πιθανόν επιλογές, τη διαφοροποίηση τμημάτων, κομμάτων και θεσμών της στο δίπολο ιμπεριαλιστικός πόλεμος - ιμπεριαλιστική ειρήνη.

Η πάλη, για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Ένα χρήσιμο δίδαγμα για το σήμερα είναι ότι όπως και τότε σε μια σημαντική ιστορική περίοδο δεν υπήρξε εθνική ομοψυχία, δεν υπήρξαν κοινοί εθνικοί στόχοι, έτσι και σήμερα στις νέες συνθήκες που έχει δημιουργήσει η καπιταλιστική οικονομική κρίση, δεν μπορούν να υπάρξουν κοινοί στόχοι για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, κοινοί στόχοι με την αστική τάξη, τους καπιταλιστές. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινή εθνική προσπάθεια σωτηρίας όπως θέλει να ονομάσει η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, τη διαπραγμάτευση που διεξάγεται στην ΕΕ για λογαριασμό του κεφαλαίου και των καπιταλιστών.

Η επιδίωξη να βαφτίζεται πατριωτισμός και εθνική αξιοπρέπεια, καλυμμένη μάλιστα με αριστερό και προοδευτικό περιεχόμενο με αναφορές σε ιστορικές επαναστατικές και ριζοσπαστικές παραδόσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα, η σημερινή αντιπαράθεση και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη στο φόντο της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης ,είναι λαθροχειρία.

Τώρα πλέον μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι η πατριωτική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ήταν μια διαφημιστική απάτη. Οι χθεσινές εξελίξεις επιβεβαιώνουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων.

Η κυβέρνηση οδεύει προς νέο μνημόνιο. Οι μάσκες πλέον πέφτουν! Θα έχουμε νέο χτύπημα σε εργασιακά, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις, με ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας και νέα φορολογικά βάρη. Ταυτόχρονα διατηρεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων μνημονίων διαιωνίζοντας έτσι τη φτώχεια για το λαό μας.

Οι κόκκινες γραμμές που λέγανε ξεθώριασαν πολύ γρήγορα, ούτε ροζ δεν είναι πλέον.

Οι κυβερνώντες για να κρύψουν την προσήλωσή τους στη στρατηγική του κεφαλαίου μιλούν ότι σήμερα έχουμε μια νέα κατοχή. Με επιμέλεια συγκαλύπτουν με αυτό τον τρόπο ποια είναι η πραγματική αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής που ακολουθείται. . Η προηγούμενη κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του συστήματος ούτε χθες, ούτε σήμερα εξαναγκάστηκαν από την τρόϊκα, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Τους κάλεσαν εδώ ως συμμάχους και στηρίγματα. Ως απαραίτητους συνεργάτες τους βλέπει και η σημερινή κυβέρνηση και για τα μάτια του κόσμου τους βαφτίζει “θεσμούς”. Έτσι, προς εξυπηρέτηση των “θεσμών” και δανειστών τους παρέδωσε τα ταμειακά διαθέσιμα και το προπαγάνδιζε , μάλιστα, ως “πατριωτικό καθήκον” . Προς εξυπηρέτηση των Νατοικών “συμμάχων” έδωσε 500 εκατομμύρια ευρώ για εξοπλιστικά προγράμματα. Μήπως είναι “πατριωτικό καθήκον” οι δηλώσεις του κ. Καμμένου για παράδοση προς χρήση των στρατιωτικών βάσεων της χώρας μας στο ΝΑΤΟ; Γι αυτό αποτελεί πρόκληση και πράξη βεβήλωσης να εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την ανάδειξή του στην κυβερνητική εξουσία ως δικαίωση των αγώνων του ΕΑΜ, όταν συνεχίζει την πολιτική υπεράσπισης της αστικής τάξης και της εξουσίας της, την πρόσδεση της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες, όπως του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ, όταν όλοι γνωρίζουν ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ συγκρούστηκαν και ένοπλα με τον ιμπεριαλισμό για το δίκιο του λαού και όχι για να έχουν ανταμοιβή συσσίτια»

Τιμούμε τον αντιφασιστικό αγώνα των λαών, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε.

Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη ορμή και γνώση.

Το ΚΚΕ, με το αίμα των καλύτερων παιδιών του, έχει αποδείξει την αφοσίωσή του στην εργατική τάξη, στο δίκιο του λαού, στο σοσιαλισμό, στον προλεταριακό διεθνισμό!

Προχωράμε με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα.

Είναι βαθιά και επιστημονικά θεμελιωμένη η πεποίθησή μας ότι ο 21ος θα είναι ο αιώνας της αναζωογόνησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, των νέων ορμητικών και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Ο αρνητικός συσχετισμός των δυνάμεων δεν μας αποθαρρύνει, γιατί γνωρίζουμε ότι θα ανατραπεί.

Έχουμε εμπιστοσύνη στις θέσεις μας που επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις, έχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.

Το ΚΚΕ βαδίζει στις αναμετρήσεις που είναι μπροστά μας πιο έμπειρο και πιο εξοπλισμένο.

Και όπως είπε ο μεγάλος ποιητής του λαού μας, ο κομμουνιστής

Γιάννης Ρίτσος:

«…εμείς, μερτικό δε ζητήσαμε…. Τίποτα…. Μόνον  θυμηθείτε το:

αν η ελευθερία δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ

θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας.»

Κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στα Γρεβενά 19/1/2015

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Ιανουαρίου στην αίθουσα της Αντιπεριφέρειας Γρεβενών η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στα Γρεβενά.

Την εκδήλωση άνοιξε η γραμματέας της ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ σ. Παναγιώτα Ντάγκα, ακολούθησε χαιρετισμός από τον υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ σ. Γιάννη Κλεισιάρη και η κεντρική ομιλία έγινε από τον υποψήφιο βουλευτή σ. Θανάση Χαστά.

Ο Χαιρετισμός του σ. Γιάννη Κλεισιάρη:

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σας μεταφέρω τον θερμό, αγωνιστικό, επαναστατικό χαιρετισμό των κομμουνιστών από κάθε γωνιά του νομού Γρεβενών.

Βροντοφωνάζουμε και στην σημερινή σας συγκέντρωση:

Αρκετά! Δεν τους χαρίζουμε τα χρόνια μας!

Δεν πρέπει να πληρώσουμε τα ψέματα των κομμάτων της ΕΕ και του συστήματος.

Επειδή στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν σωτήρες, παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας.

Κρίνουμε με βάση τη ζωή μας.

Με βάση τα σύγχρονα δικαιώματά μας που μας τα στερούν για να καλοπερνάνε μία χούφτα παράσιτα.

Οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι εκμεταλλευτές.

Είτε με κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, είτε με κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η επόμενη μέρα θα μας βρει με τα ίδια μεγάλα προβλήματα.

Η λογική «ας φύγουν αυτοί και μετά βλέπουμε...» οδηγεί σε νέα αδιέξοδα, σε χαμένα χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση.

Η αντιλαϊκή πολιτική δεν ανατρέπεται μέσα από εναλλαγή κυβερνήσεων που κινούνται στις ίδιες ράγες, της ΕΕ και της ανάκαμψης των κερδών των μονοπωλίων.

Στις 26 Γενάρη, την επόμενη των εκλογών, πρέπει να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα, για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει.

Από καλύτερες θέσεις να παλεύουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας στην υγεία, στην παιδεία, στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, συνολικά στη ζωή με δικαιώματα.

Για να δυναμώσει η κοινή δράση ενάντια στον κοινό εχθρό: Τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις που τους στηρίζουν.

Για να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία ρήξης και ανατροπής.

Γι' αυτό χρειαζόμαστε ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεσμεύεται ότι θα αξιοποιήσει την εκλογική του δύναμη για να ενισχύσει την πάλη του λαού.

Με ισχυρό το ΚΚΕ δυναμώνει η ελπίδα.

Γιατί το ΚΚΕ παλεύει για τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο: Να γίνει ο λαός αφέντης στον πλούτο που παράγει. Δυνατό ΚΚΕ, γιατί η ελπίδα είναι στο δρόμο της οργάνωσης, του αγώνα και της ανατροπής και όχι στο δρόμο της διαπραγμάτευσης και της υποταγής με αυτούς που έχουν ξεχαρβαλώσει τη ζωή μας.

Με τα ψηφοδέλτια στο χέρι κάνουμε τη νύχτα μέρα για την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Με όλες μας τις δυνάμεις στη μάχη, μέχρι και την τελευταία στιγμή!

Καλή δύναμη!

---

Η κεντρική ομιλία του σ. Θανάση Χαστά:

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σας διαβεβαιώνουμε ότι τις λίγες μέρες που απομένουν θα δώσουμε τη μάχη των εκλογών με όλες μας τις δυνάμεις, με πίστη και αισιοδοξία ότι μπορούμε να πάμε καλά με τη συμβολή όλων σας.

Η πραγματική οργή και αγανάκτηση του κάθε λαϊκού ανθρώπου να εκφραστεί με συνειδητή ψήφο προς το ΚΚΕ. Το μοναδικό Κόμμα που αγωνίζεται με συνέπεια και ανιδιοτέλεια για το δίκιο των εργατοϋπαλλήλων, τα δικαιώματα των νέων, των γυναικών, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, για να οργανωθεί η λαϊκή αλληλεγγύη. Που σήμερα πρωταγωνιστεί στην οργάνωση του αγώνα του λαού για την κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων και την ανάκτηση των απωλειών.

Δεν παραβλέπουμε ότι οι επερχόμενες εκλογές διεξάγονται μέσα σεσυνθήκες ισχυρής πόλωσης μεταξύ των δύο κυρίαρχων πυλώνων, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος τους είναι ο αποπροσανατολισμός και η συσπείρωση ψηφοφόρων. Κρύβουν από το λαό ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός των εργαζομένων, δηλ. η πολιτική που από τη μια ενισχύει την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και από την άλλη οδηγεί την πλειοψηφία του λαού στη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση. Αυτή η πολιτική εκπορεύεται από την ΕΕ, τη διακρατική ένωση των μονοπωλίων, τα οποία κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους και καθορίζουν την κυρίαρχη πολιτική. Την εφαρμόζουν κυβερνήσεις και κόμματα πιστά στον ευρωμονόδρομο, στην εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, στους νόμους της αγοράς και τις 4 ελευθερίες της συνθήκης του Μάαστριχτ. Την διαμορφώνουν τόσο σε επίπεδο ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΔΝΤ, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Οι 2 βασικοί πόλοι του αστικού πολιτικού συστήματος, όντας πιστοί σε όλα τα παραπάνω, προσπαθούν με κάθε τρόπο να παγιδεύσουν το λαό στη λογική της διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής. Γι αυτό και διαγκωνίζονται όλο και πιο έντονα, για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής, μέσα από μια κάλπικη και ανούσια αντιπαράθεση, μακριά και πέρα από τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική-λαϊκή οικογένεια.

Η ΝΔ ποντάρει στο φόβο για να συντηρήσει την υπάρχουσα κατάσταση. Ορθώνει το σκιάχτρο της επερχόμενης καταστροφής αν δε συνεχιστεί η δική της εκδοχή πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων. Επικαλείται τη σταθερότητα και την ανάγκη να μην τεθούν δήθεν σε κίνδυνο οι θυσίες του ελληνικού λαού. Τα τρομοκρατικά διλήμματα δεν αφορούν κυρίως το διπολικό καβγά της με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την ΕΕ και το καπιταλιστικό σύστημα. Οι εκβιασμοί και τα διλήμματα απευθύνονται, πάνω από όλα, στο λαό και στόχο έχουν να τον τρομοκρατήσουν, να τον καθυποτάξουν στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο και τα νέα δεινά που αυτός φέρνει.

Η κυβέρνηση λέει ψέματα, όταν ισχυρίζεται ότι τα νέα αντιλαϊκά μέτρα μπορούν ν' αποτραπούν, αν υπάρξει πολιτική σταθερότητα και καθησυχαστούν οι δανειστές. Γιατί, τα παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα δεν είναι απλά και μόνο απαιτήσεις των δανειστών. Είναι εδώ και χρόνια κατευθύνσεις της ΕΕ, η στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα και την Ευρώπη, για να γίνει ακόμη πιο φτηνό το εργατικό δυναμικό. Σε όλες τις χώρες της ΕΕ - Ευρωζώνης γίνονται τέτοιες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις με δεξιές (π.χ. Γερμανία) ή σοσιαλδημοκρατικές (π.χ. Γαλλία, Ιταλία) κυβερνήσεις.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση, καθώς και άλλα κέντρα του κατεστημένου (ΣΕΒ, ΜΜΕ κ.λπ.), κάνουν συνεχώς λόγο για «ανάγκη συνέχισης των μεταρρυθμίσεων, ακόμη κι αν δεν μας τις ζητήσουν». Αυτήν την πραγματικότητα κρύβει από το λαό και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεταρρυθμίσεις που κι αυτός προτείνει είναι στη λογική της ΕΕ και των επιχειρηματιών.

Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει κυρίως στην αγανάκτηση και καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι αρκεί να φύγουν αυτοί που κυβερνούν τώρα, να έρθει αυτός στην κυβερνητική εξουσία, να αλλάξει ορισμένα πράματα στον τρόπο υλοποίησης της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου και να ανακουφιστεί δήθεν ο λαός. Λέμε δήθεν γιατί είναι οι ίδιοι που διαβεβαιώνουν ότι η πολιτική τους θα κινηθεί εντός των τειχών της ΕΕ και δε θα προβούν σε μονομερείς ενέργειες αλλά θα διαχειριστούν με ολίγον διαφορετικό μείγμα την ισχύουσα πολιτική. Ακολουθεί παλιά κόλπα του ΠΑΣΟΚ και θα επιδιώξει η επιλογή του λαού να γίνει μεταξύ «ικανών και ανίκανων», «διεφθαρμένων και καθαρών» προσώπων, επικεντρώνοντας σ αυτά τα ζητήματα και όχι στο σύστημα που τα γεννά και τα θρέφει. Εδώ να επισημάνουμε ότι τα κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν την καπιταλιστική βαρβαρότητα τα βολεύει η σκανδαλολογία, γιατί εμποδίζει το λαό να δει την ουσία του προβλήματος και τον οδηγεί να επικροτεί επιφανειακές αλλαγές.

Θα το πούμε για άλλη μία φορά: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση υπέρ του λαού. Επιδιώκοντας να είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές, ολοκλήρωσε με γοργούς ρυθμούς την πορεία μετατροπής του σε κόμμα αστικής αντιλαϊκής διαχείρισης. Κρύβει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και αθωώνει το εκμεταλλευτικό πρόσωπο του καπιταλισμού, της εξουσίας του κεφαλαίου.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δίνει διαπιστευτήρια στους δανειστές, στην ΕΕ, στις «αγορές», αλλά και τους καλεί να εμπιστευθούν και να στηρίξουν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τα συμφέροντά τους (βλ. συναντήσεις με ΣΕΒ, ταξίδια σε Τέξας, Κόμο, συναντήσεις με επενδυτικά funds στο Σίτι του Λονδίνου). Εχει, και φραστικά πλέον, εγκαταλείψει τις διακηρύξεις για «ακύρωση» και «κατάργηση» του μνημονίου και κυρίως των εφαρμοστικών νόμων, για ανάκτηση των απωλειών του λαού, επιστροφή του 13ου - 14ου μισθού, της 13ης - 14ης σύνταξης, κατάργηση των χαρατσιών. Οι ίδιοι οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι θα χτυπήσουμε δυνατά το χέρι, δε θα μπούμε σε διαπραγματεύσεις, θα καταργήσουμε με ένα νόμο τα μνημόνια. Αυτά είναι καταγεγραμμένα τηλεοπτικώς, ραδιοφωνικώς και εντύπως. Απ όλα αυτά δεν έχει απομείνει ουσιαστικά τίποτα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί τους μηχανισμούς επιτήρησης της ΕΕ, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τα ευρωπαϊκά εξάμηνα, δηλαδή τα «μνημόνια διαρκείας» σε βάρος των λαών. Στο πλαίσιο αυτό, προχωράει τις συμμαχίες του με πρώην στελέχη, υπουργούς και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, κ.λπ. που έχουν στηρίξει τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα.

Την ίδια στιγμή, αξιοποιώντας μια ψεύτικη «ριζοσπαστική» ρητορεία οπορτουνιστικών δυνάμεων στο εσωτερικό του, ιδιαίτερα της λεγόμενης «Αριστερής Πλατφόρμας», ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εγκλωβίσει αριστερό κόσμο, νέους εργαζόμενους με προβληματισμό και αγωνιστική πολιτική διάθεση. Επαναλαμβάνεται και εδώ το γνωστό και χιλιοπαιγμένο έργο της σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ παλιότερα, που εμφανίζει και μια «αριστερή» τάση, η οποία δήθεν πιέζει την ηγεσία, δίνοντάς της στην πραγματικότητα αριστερό άλλοθι. Ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια, αποδείχτηκε χρήσιμος για το κεφάλαιο, προκειμένου να υπονομεύσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Όχι μόνο δεν αξιοποίησε το υψηλό του ποσοστό για να δυναμώσει η λαϊκή κινητοποίηση, αλλά, αντίθετα, καλλιέργησε και τη λογική της αναμονής, της ανάθεσης, περιορίζοντας τη λαϊκή παρέμβαση στη συμμετοχή στις εκλογές και στην επιλογή για το ποιος θα ασκεί την αντιλαϊκή πολιτική από κυβερνητική θέση. Συνέβαλλε με τις διαρκείς κωλοτούμπες και τις θέσεις του στο να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι απαιτήσεις του λαού.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ακόμα και καλοπροαίρετα «μα καλά είναι το ίδιο η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ;» Ποτέ κανένα κόμμα δεν ήταν το ίδιο με το άλλο. Κι αν θέλετε η ΝΔ με το ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαφορές πολιτικές, ιδεολογικές, ακόμα και ιστορικές. Ταυτίζονται όμως και συγκλίνουν ως προς τη στρατηγική τους κατεύθυνση, κινούνται σε 2 διαφορετικές ράγες του ίδιου όμως αντιλαϊκού δρόμου, της ΕΕ κ της εξουσίας των μονοπωλίων. Οι διαφορές τους εκφράζουν υπαρκτές διαφορές τμημάτων της αστικής τάξης και των επιχειρηματιών τόσο στη χώρα μας όσο και μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Η μία άποψη (της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), που αυτή τη στιγμή είναι κυρίαρχη στην ΕΕ (βασικά της Γερμανίας), μιλάει για περιοριστική πολιτική. Δηλαδή, συνέχιση των αυστηρών μέτρων λιτότητας έτσι ώστε να μπορέσει να βγει η κάθε χώρα από την κρίση. Πρόκειται για το δρόμο που ήδη γνωρίσαμε με την όξυνση των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων (μισθοί, δικαιώματα, υγεία, παιδεία, ασφαλιστικό, πρόνοια κλπ.) μέσα από τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα που θωράκισαν το οπλοστάσιο της αστικής τάξης, ώστε να συνεχίσει να κερδοφορεί σε βάρος λαού. Η άλλη άποψη (του ΣΥΡΙΖΑ) μιλάει για πιο επεκτατική πολιτική, δηλαδή για μια δημοσιονομική χαλαρότητα ώστε να αναπτυχθεί λίγο η ρευστότητα για να δοθεί χρήμα σε επιχειρηματίες να κάνουν επενδύσεις, να δανείσουν δηλαδή οι τράπεζες και να ανασάνει η οικονομία. Πρόκειται για μια συνταγή διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης που έχει δοκιμαστεί τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ιαπωνία και αλλού, δοκιμάζεται σε Γαλλία, Ιταλία και αποδείχθηκε στην πράξη πως δεν είναι καθόλου θαυματουργή για τα λαϊκά στρώματα, τα οποία συνέχισαν να στενάζουν, με υψηλά ποσοστά ανεργίας, κατακρεούργηση δικαιωμάτων, μισθών και οικονομική ανέχεια. Και τα 2 μίγματα πολιτικής επιβάλλουν τη λήψη διαρθρωτικών μέτρων προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου ανεξάρτητα από το αν οι αντίστοιχες χώρες έχουν ή όχι μνημόνια, τρόικα, υψηλό ή χαμηλό δημοσιονομικό χρέος. Επομένως οι διαφορές μεταξύ των δύο πόλων, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν τα επιμέρους ζητήματα και όχι τη βασική ουσία. Έχουν να κάνουν με τον τρόπο, το χρόνο και το μέγεθος των απωλειών των εργαζομένων, τους όρους σφαγής τους για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Επίσης δεν είναι το ίδιο το κούρεμα που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ με την επιμήκυνση του χρέους που λέει ο Σαμαράς(αν και τώρα τελευταία φαίνεται να ταυτίζονται και ως προς αυτό). Και οι δύο εκδοχές όμως θα οδηγήσουν σε νέους αντιλαϊκούς νόμους για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Αυτή είναι η ουσία. Γιατί αυτό επιβάλλει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, αυτό επιβάλλουν οι δεσμεύσεις στα πλαίσια της ΕΕ είτε μείνει η τρόικα είτε φύγει. Όλα τα αντιλαϊκά μέτρα θα είναι πανταχού παρόντα και μετά, αν δεν ακολουθήσεις πολιτική ρήξης και ανατροπής των συμφωνιών, αν δεν πεις «δεν αναγνωρίζω το χρέος». Διότι αν το καλοσκεφτούμε, πως προέκυψε το χρέος; Ευθύνεται τάχα ο ελληνικός λαός για τη δημιουργία του ή μήπως επωφελήθηκε από την αποπληρωμή του; Να το πούμε ξεκάθαρα: Το χρέος οφείλεται στην παρέμβαση του κράτους για την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν υπάρχει καπιταλιστικό κράτος είτε σε φάση ανάπτυξης είτε σε φάση κρίσης που να μην διατηρεί χρέος και να μη δανείζεται. Μόνο που τα δάνεια δεν πάνε για μισθούς και συντάξεις αλλά δίνονται απλόχερα στο μεγάλο κεφάλαιο. Το ελληνικό χρέος λοιπόν οφείλεται στα κίνητρα και τις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, στις συνέπειες από την ένταξη και ενσωμάτωση σε ΕΕ και Ευρωζώνη, στις συνέπειες της ελεύθερης αγοράς, στις νατοϊκές και στρατιωτικές δαπάνες για τους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς, στο κόστος των Ολυμπιακών αγώνων και στους όρους του δανεισμού. Άρα λοιπόν το χρέος δεν είναι του λαού, το έφεραν τα ίδια τα κέρδη το καπιταλισμού. Αυτή η αντικειμενική αλήθεια ακούγεται μόνο από το ΚΚΕ και από κανένα άλλο κόμμα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι και οι δύο πόλοι, παρά τις διαφορές τους, εξαπατούν το λαό, υποσχόμενοι το ίδιο πράγμα: Οτι, αν πάρει μπροστά η καπιταλιστική οικονομία, θα ωφεληθεί ο λαός. Λένε ψέματα. Η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη θα πατήσει πάνω στα ερείπια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, δε θα δώσει αξιοπρεπή δουλειά στα εκατομμύρια ανέργους. Τα λεγόμενα «συγκριτικά» πλεονεκτήματα για την ανασύνταξη της οικονομίας της χώρας, που επικαλούνται κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν τις δυνατότητες των μεγάλων επιχειρήσεων γι' ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.

Η ανάκαμψη ακόμη κι αν επιτευχθεί, θα είναι αδύναμη και μάλιστα σε περίοδο που η ύφεση σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και η υπερχρέωση κρατών προμηνύουν νέο κύκλο πιο βαθιάς κρίσης. Γι' αυτό και το κεφάλαιο επιμένει για «εθνική συναίνεση», που δεν αρνούνται ούτε οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβίζοντας το λαό στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η κόντρα τους αφορά ποιος θα έχει το «πάνω χέρι».

Από το νέο φαγοπότι του κεφαλαίου μόνο ψίχουλα θα πέσουν για το λαό. Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζονται και τάζουν μόνο ψίχουλα προς την «ακραία φτώχεια», που κι αυτά θα προκύψουν από την αφαίμαξη των υπόλοιπων εργαζομένων και θα εξανεμιστούν την επόμενη μέρα απ' το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων. Και οι δύο προωθούν την πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου με μέτρα του τύπου «παίρνω από τους φτωχούς για να ενισχύσω τους εξαθλιωμένους» και τα οποία δε στοιχίζουν για το κεφάλαιο. Υπηρετούν το στόχο του κεφαλαίου, να είναι η βάση των μισθών και των συντάξεων το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα της εξαθλίωσης.

Ο ένας μοιράζει τα «κοινωνικά μερίσματα», ο άλλος υπόσχεται συσσίτια και επιστροφή της 13ης σύνταξης μόνο για τους πιο εξαθλιωμένους συνταξιούχους.

Δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα. Κριτήριο της στάσης και της πάλης του λαού πρέπει να είναι οι σύγχρονες ανάγκες του ίδιου και των παιδιών του. Κριτήριο πρέπει να είναι και οι τεράστιες δυνατότητες, που προσφέρουν η τεχνολογία, η επιστήμη, οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, αν όλα αυτά μπουν στην υπηρεσία του λαού.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να μην πέσουν στην παγίδα του μικρότερου κακού. Ας σκεφτεί ο καθένας και η καθεμιά: Τα προηγούμενα χρόνια εναλλάχθηκαν κυβερνήσεις αυτοδύναμες και συνεργασίας, εκβιάζοντας τη λαϊκή ψήφο, πότε με το φόβο του «χειρότερου» πότε με την αυταπάτη του «μικρότερου» κακού. Τι άλλαξε, όμως, για το λαό; Όσο η χώρα παραμένει εγκλωβισμένη στα δεσμά της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που έχει φάει τα ψωμιά του και σαπίζει, η παγίδα του «μικρότερου κακού» οδήγησε σε νέα μεγαλύτερα δεινά για τον εργάτη, τον αγρότη, τον αυτοαπασχολούμενο, τη νεολαία Έτσι ο λαός αποδέχεται τη μείωση των απαιτήσεων του και εγκλωβίζεται στη λογική ότι δεν αλλάζει τίποτα.. Ανάγκη για τον ίδιο είναι να απαλλαγεί από τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις και την πολιτική τους, να πάρει ο ίδιος την εξουσία. Η σημερινή κατάσταση - ελληνική και διεθνής - δεν επιτρέπει άλλο χαμένο χρόνο.

Μην ακούτε ορισμένους που λένε δήθεν ότι το ΚΚΕ δε θέλει να κυβερνήσει ή αποφεύγει να συμμετέχει σε αριστερή κυβέρνηση για να ασκεί μόνο κριτική χωρίς να αναλαμβάνει ευθύνες. Συμμετέχεις, συνεργάζεσαι με κάποιον όταν συμφωνείς σε ορισμένα ζητήματα στρατηγικής σημασίας και γενικότερα. Εδώ δεν υπάρχει συμφωνία ούτε για τα βασικά.(ΕΕ,χρέοςκλπ)

Λένε ορισμένοι «εντάξει αυτά» όμως ας λύσει μια αριστερή κυβέρνηση ένα, δύο, τρία μικρά ζητήματα προκειμένου να ανακουφιστεί ο λαός. Είναι επικίνδυνη λογική που αν μπλέξεις, δεν πρόκειται ούτε να λύσεις, ούτε να ξεφύγεις, γιατί και τα δήθεν μικρά καθορίζονται από τα μεγάλα. Ακόμη και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 750 ευρώ είναι κενό γράμμα, αφού δεν αγγίζει τους χιλιάδες εργαζόμενους, ιδιαίτερα νέους, που δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και δεν παίρνουν ούτε κι αυτόν το μειωμένο κατώτατο μισθό. Άλλα κι έστω ότι περνάει το 751 ως κατώτερος μισθός, θα σου πει ο εργοδότης για όλους αυτούς που είναι πάνω από 750 γιατί να τους δίνουν 900 ή 1000. Γι αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε τη σχετική πρόταση νόμου του ΚΚΕ, που ταυτόχρονα με το αίτημα για 751 βασικό μισθό έθετε το ζήτημα της επαναφοράς των Συλλογικών συμβάσεων και κατάργησης των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Επίσης, σε πολλές χώρες της ΕΕ η αποσπασματική αύξηση του κατώτατου μισθού, χωρίς επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, χρησιμοποιήθηκε για να συμπιεστεί ο μέσος μισθός. Να λοιπόν που μας χωρίζει άβυσσος ακόμα και στα μικρά!

Όλα αυτά πρέπει να τα ζυγίσει καλά πριν την κάλπη ο κάθε λαϊκός άνθρωπος και με θάρρος να ρίξει ΚΚΕ. Τώρα πια έχει εμπειρία. Το κύριο δεν είναι ποια κυβέρνηση θα προκύψει – στο κάτω κάτω υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι που συγκλίνουν στρατηγικά με τα δύο πρώτα κόμματα και μπορούν εύκολα να συνεργαστούν (βλ. ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, κόμμα ΓΑΠ κλπ). Το κύριο είναι αν θα μπορέσει ο ίδιος ο λαός, το εργατικό λαϊκό κίνημα να γίνει πραγματικά «αξιωματική αντιπολίτευση» σήμερα, για να πάρει αύριο την εξουσία. Είναι λοιπόν ανάγκη να υπάρχει το ΚΚΕ ενισχυμένο την επόμενη μέρα, για να δυναμώσει η πάλη του λαού προς αυτή την κατεύθυνση.

Γιατί την επόμενη μέρα, όποια κι αν είναι η νέα κυβέρνηση, όπως κι αν ονομαστεί αριστερή, αντιμνημονιακή, πατριωτική, θα είναι εδώ και θα συνεχίζουν να ματώνουν το λαό η ΕΕ και τα «μνημόνια διαρκείας», παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, που ζητάει το κεφάλαιο, για να γίνει πιο ανταγωνιστικό στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά. Θα είναι εδώ το σύνολο των αντιλαϊκών νόμων, που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις και τους οποίους δεν πρόκειται να καταργήσουν. Θα είναι εδώ το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, εγχώρια και ξένα, που έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας, την πραγματική εξουσία και θα απαιτούν ακόμη περισσότερα προνόμια, σε βάρος πάντα του λαού.

Επομένως την επόμενη μέρα χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ για να έχει ο λαός που να ακουμπήσει. Για να μην τον ξεγελάσουν και πάλι, μ' εκβιασμούς και αυταπάτες. Για να αναγεννηθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να συγκροτηθεί και να δυναμώσει η κοινωνική λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Να απομονωθεί και να ηττηθεί η φασιστική ιδεολογία και δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Για να ανοίξουμε το δρόμο για τη μοναδική λύση υπέρ του λαού, τη μονομερή και ολοσχερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για τη λαϊκή ευημερία, με την εργατική τάξη, το λαό στο τιμόνι της εξουσίας. Δυνατό ΚΚΕ, γιατί αποτελεί τη δύναμη που, χωρίς υποχωρήσεις και παλινωδίες, πρωταγωνιστεί στην οργάνωση του αγώνα του λαού για την κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων και την ανάκτηση των απωλειών. Αγωνίζεται με συνέπεια και ανιδιοτέλεια για το δίκιο των εργατοϋπαλλήλων, τα δικαιώματα των νέων, των γυναικών, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, για να οργανωθεί η λαϊκή αλληλεγγύη.

Δυνατό ΚΚΕ, γιατί παλεύει ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και πολέμους που γίνονται ή προετοιμάζονται για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο σίγουρο κόμμα, εγγύηση για το λαό. Είναι δύναμη εμπιστοσύνης που από την επομένη των εκλογών θα συνεχίσει να παλεύει για να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής στις εξελίξεις. Η ενίσχυσή του είναι γροθιά στο φόβο και πραγματική ελπίδα για το λαό.

Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες

Όλοι μας αντιλαμβανόμαστε το πόσο κρίσιμες είναι οι μέρες ως τις 25 Γενάρη. Όλοι όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ πιστεύω πως είμαστε αποφασισμένοι να τα δώσουμε όλα προκειμένου να πετύχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα, να μη χαθεί ούτε μια μέρα, να μιλήσουμε με τον περίγυρο μας, να εντάξουμε κι΄ άλλους στη δουλειά, να πείσουμε τους αναποφάσιστους, έχουμε πλούσιο οπλοστάσιο επιχειρημάτων. Από σήμερα με το κάλεσμα της ΚΕ, με τα φυλλάδια, με το ψηφοδέλτιο να μην αφήσουμε σπίτι που δεν θα φτάσει το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.

Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα το σύνθημα την επόμενη μέρα, ΚΚΕ ΔΥΝΑΤΌ, ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΌ

Γεια σας και καλή δύναμη!

Προεκλογικό σποτ της ΚΝΕ

            

Προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ Κυριακή 18/1/2015 ώρα 6.30μ.μ. στην αίθουσα της Αντιπεριφέρειας Γρεβενών

Προεκλογικό spot του ΚΚΕ

            

Παρουσίαση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ για τη ΠΕ Γρεβενών 9/1/2015

  

        

Υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ στο νομό Γρεβενών

Υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ στο νομό Γρεβενών για τις εκλογές στις 25 Γενάρη 2015 είναι:

Γαλάνης Δημήτρης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Κλεισιάρης Γιάννης, Πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Γρεβενών, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Γρεβενών

Χάστας Θανάσης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Παρουσίαση βιβλίου "φασισμός και κοινωνική επανάσταση" στα Γρεβενά. 5/11/2014

Ανακοίνωση της ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ

ΑΠΟΜΟΝΩΣΤΕ τους ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Την ώρα που η “Χρυσή Αυγή”, αυτή η εγκληματική ναζιστική-φασιστική οργάνωση, υμνεί τον Χίτλερ, χτυπά ανήμπορους μετανάστες, κάνει τον πλασιέ των επιχειρηματιών, υπερασπίζεται τη δικτατορία των μονοπωλίων, ο δήμαρχος Γρεβενών επιτρέπει την κατάθεση στεφάνου στον ανδριάντα του οπλαρχηγού Θεοδώρου Ζιάκα που πολέμησε για την απελευθέρωση από τους Τούρκους, από αυτό το ναζιστικό μόρφωμα με το πρόσχημα ότι είναι κοινοβουλευτικό κόμμα.

Αποτελεί προσβολή για την ιστορία του αγωνιζόμενου λαού οι υμνητές των κρεματορίων του Άουσβιτς, ο τραμπούκοι ενάντια σε αγωνιστές, οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα, οι δολοφόνοι μεταναστών να βρωμίσουν την ιστορία του λαού μας και των Γρεβενών που υπέφεραν τόσα από τους ναζιστές.

Η ιστορία της Ελλάδας είναι γεμάτη από παραδείγματα ηρωικών αγώνων για τα δίκαια του λαού, αλλά και από ραγιάδες και προσκυνημένους.

Υπήρχε ο Κολοκοτρώνης και ο Παπαφλέσσας, που οργάνωναν την επανάσταση, αλλά και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, οι προύχοντες κ.ά. που καλούσαν σε υποταγή.

Υπήρχαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που αγωνίστηκαν ενάντια στον ξένο κατακτητή, αλλά και οι συνεργάτες των Γερμανών, δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες.

Υπήρχαν οι αγωνιστές ενάντια στη χούντα, υπήρχαν και οι βασανιστές της χούντας και οι υμνητές τους.

Σήμερα από τη μία πλευρά είναι ο αγωνιζόμενος λαός ενάντια στην πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΝΑΤΟ. Υπάρχουν και αυτοί που θέλουν το λαό υποταγμένο στα συμφέροντα των μονοπωλίων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών. Αυτούς υπερασπίζεται η ναζιστική "Χρυσή Αυγή", ζητώντας φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές, εξασφαλίζοντας φθηνούς εργάτες με 15 ευρώ μεροκάματο στους βιομήχανους, εναντιώνεται στους εργατικούς αγώνες, τοποθετήθηκε υπέρ της πώλησης ελληνικών νησιών στο κεφάλαιο κ.ά.

Καλούμε το λαό και τους φορείς της περιοχής (σωματεία, ανάπηροι πολέμου από τη φασιστική κατοχή, αντιστασιακές οργανώσεις) να ορθώσουν το μπόι τους απέναντι στη σιχαμερή και αποκρουστική ιδεολογία του φασισμού- ναζισμού, να απομονώσουν τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής όπου βρεθούν και όπου σταθούν. Να παραδειγματιστούν από τη στάση δεκάδων φορέων που έβαλαν και βάζουν φραγμό στην προκλητική τους εμφάνιση σε ανάλογες επετείους λαϊκού ξεσηκωμού και αντίστασης. Να μην ξεγελαστούν από την προσπάθειά τους να εμφανιστούν ως προστάτες των φτωχών και αδυνάτων. Στόχος τους είναι το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος.

Τη "Χρυσή Αυγή" μπορεί να την αντιμετωπίσει μόνο το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Μόνο μια Λαϊκή Συμμαχία, που θα δυναμώνει σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής του συστήματος που γεννάει το φασισμό, μπορεί να απομονώσει και να αχρηστεύσει τη δράση των φασιστοειδών στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές».

ΤΕ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΚΚΕ