Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πολιτικη συγκέντρωση - μουσική βραδιά της ΚΟ Γρεβενών του ΚΚΕ, στο Πάρκο μανιταριών την Παρασκευή 30 Ιούλη. Η βραδιά ξεκίνησε με την ομιλία της Ντάγκα Παναγιώτας μέλος του γραφείου περιοχής Δυτικής μακεδονίας του ΚΚΕ και στη συνέχεια ακολούθησε μουσικη βραδιά.
Η ομιλία της Παναγιώτας Ντάγκα
Καλησπέρα συντρόφισσες και σύντροφοι , φίλες και φίλοι σας καλωσόριζουμε στην σημερινή μας εκδήλωση
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ολοκληρώθηκε με επιτυχία το 21ο Συνέδριό του Κόμματος αποδεικνύοντας στην πράξη τη μαχητικότητα και αποφασιστικότητα του Κόμματος τον προσανατολισμό στην δουλειά με τις αποφάσεις και τις επεξεργασίες.
Μια διαδικασία που πραγματοποιήθηκε μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες και τηρώντας όλα τα υγειονομικά μέτρα, αποδείξαμε ότι μόνο το Κομουνιστικό Κόμμα μπορεί να αναπτύσσει την εσωτερική δημοκρατική λειτουργία του, μπορεί να διεξάγει μια πλούσια συζήτηση μέσα στις Οργανώσεις του και να εκλέγει τα καθοδηγητικά του όργανα από κάτω μέχρι πάνω.
Τα καταφέραμε γιατί βάζουμε ψηλά τον πήχη, για να ανταποκριθούμε ως Κόμμα σε νέα μεγάλα καθήκοντα και υψηλούς στόχους, για να κάνουμε πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου για ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ «Νου - Καρδιά - Οργανωτή της εργατικής λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό».
Το ΚΚΕ έχει πλήρη συνείδηση των δυσκολιών που έχει να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια αλλά έχει και την ατσάλινη θέληση και δύναμη των κομμουνιστών για να προχωρήσει παραπέρα η απαραίτητη ιδεολογική - θεωρητική ανάπτυξη όλων μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε με επάρκεια τις απαιτήσεις διεξαγωγής της ταξικής πάλης στις σύνθετες κι απρόβλεπτες ως ένα βαθμό εξελίξεις, διεθνώς και στη χώρα μας.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για να ανεβάσουμε την ικανότητά μας να συμβάλουμε στην οργάνωση του αγώνα σε όλες τις συνθήκες. Με τις θέσεις και την αγωνιστική πρωτοπόρα στάση μας μέσα στο κίνημα, να ωθούμε στη μεγαλύτερη λαϊκή, νεανική πρωτοβουλία και μαχητικότητα. Μετρώντας βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των νέων και των γυναικών στα σωματεία, στους συλλόγους και τους φορείς τους, στην ανάπτυξη της πάλης τους, ενάντια στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας.
Επιδιώκουμε να γίνουμε πιο πολλοί, πιο ικανοί και άρα πιο μαχητικοί να διευρύνουμε τους δεσμούς μας με τους εργαζόμενους, τη νέα γενιά, δυναμώνοντας τη κοινή δράση μαζί τους μέσα στο κίνημα και σε όλες τις κοινωνικές και πολιτικές μάχες που έχουμε μπροστά μας, αχρηστεύοντας τα εμπόδια που βάζουν τα αστικά κόμματα και ο οπορτουνισμός σε λαϊκές δυνάμεις για να συναντιούνται με τη σύγχρονη, ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ.
Έχουμε τέτοια παραδείγματα τα τελευταία χρόνια και πρόσφατα με το αντεργατικό νομοσχέδιο, το αντιεκπαιδευτικό που ψηφίστηκε μες στο κατακαλόκαιρο και δηλώνουμε με σιγουριά ότι δεν θα αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω, ότι θα είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα με σκοπό όχι μόνο στο σήμερα να διεκδικήσουμε για την ικανοποίηση των συγχρόνων αναγκών αλλά συνολικά για να ξημερώσουν καλύτερες ημέρες . γιατί σήμερα να ζεις δεν σημαίνει να επιβιώνεις, αλλά ζωή σημαίνει ο λαός να απολαμβάνει όλα τα επιτεύγματα της σύγχρονης εποχής, της τεχνολογικής έκρηξης κάτι που δεν γίνεται με την καπιταλιστική ιδιοποίηση του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι με το εμπόδιο που βάζει η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.
Γι' αυτό και πρόοδος για την εργατική τάξη, τον λαό δεν μπορεί να είναι η προώθηση των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων για να βγει το κεφάλαιο από την οικονομική κρίση που ήρθε πιο γρήγορα από ότι αναμενόταν. Τα σπασμένα τα πληρώνουν πάλι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα , όπως τα πλήρωσαν τα δέκα χρόνια των μνημονίων με περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου.
«Χαράς ευαγγέλια» για την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα σήμερα με την κύρωση της σύμβασης του Ταμείου Ανάκαμψης, του υπερμνημονίου δηλαδή που έρχεται να δέσει νέες «αλυσίδες» στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
«Η χώρα μεταμορφώνεται» λέει η ΝΔ, «πρόκειται για ιστορική τομή στην ΕΕ» συμπληρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά για τα 32 δισεκατομμύρια ευρώ που θα εισρεύσουν, είτε ως επιδοτήσεις είτε ως δάνεια από την ΕΕ, προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να ανακάμψει η κερδοφορία τους, να προχωρήσουν σε επενδύσεις. Και αν το κεφάλαιο και τα κόμματά του έχουν κάμποσους λόγους να χειροκροτούν την εξέλιξη αυτή, οι εργαζόμενοι έχουν ακόμα περισσότερους για να μην προσδοκούν οφέλη, παρά μόνο νέα βάρη.
Πρώτον γιατί, όπως οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της ΕΕ επισημαίνουν, «τζάμπα γεύμα» δεν υπάρχει. Ήδη άλλωστε έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το πότε θα αρχίσει το «σφίξιμο», μετά τη δημοσιονομική χαλάρωση που επιλέχθηκε για την αντιμετώπιση των συνεπειών από την πανδημία. Τα 750 δισ. ευρώ που συνολικά θα έχουν να λαμβάνουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι θα φορτωθούν στις πλάτες όλων των λαών της Ευρώπης και μάλιστα σε βάθος πολλών δεκαετιών, αποτελώντας ένα μόνιμο εργαλείο ξεζουμίσματος.
Δεύτερον, οι επιδοτήσεις αυτές προς το κεφάλαιο θυμίζουν το «χωρίς κέρδος κέρατα» για τον λαό, καθώς δεν πρόκειται για πόρους που θα πάνε π.χ. σε έργα υποδομής που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι. Τέτοια έργα είναι εξαρχής «κομμένα», δεν είναι επιλέξιμα, αφού δεν έχουν κερδοφόρα προοπτική. Δηλαδή, δεν θα γίνουν ούτε νοσοκομεία, ούτε ΜΕΘ, ούτε προσλήψεις προσωπικού. Δεν θα δει ο λαός νέα, σύγχρονα και ασφαλή σχολεία, έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης, αντισεισμικής και αντιπυρικής προστασίας. Πρόκειται για κονδύλια που θα πάνε «συστημένα» - είτε ως δάνεια είτε ως άμεσες επιχορηγήσεις - στις επενδύσεις που προτάσσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, στις ψηφιακές και «πράσινες» μπίζνες τους. Που στην άλλη τους όψη έχουν καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, όπως συμβαίνει με την απολιγνιτοποίηση, ενεργειακή φτώχεια και πιο «αποτελεσματικό κράτος» για την εξασφάλιση της έντασης της εκμετάλλευσης.
Τρίτον, όλα τα παραπάνω συνοδεύονται και από μια σειρά προαπαιτούμενα μέτρα για τον λαό. Για να «πάρει» ρευστό το κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι πρέπει να «δώσουν» δικαιώματα. Και εδώ ο λαός έχει πλούσια πείρα από «αξιολογήσεις» και «εκταμιεύσεις». Η διαδικασία λοιπόν προβλέπει τη γνωστή από τα μνημόνια διαδικασία όπου οι «θεσμοί» επιβλέπουν και για να αποδεσμεύονται ποσά χρειάζεται να τηρείται χρονοδιάγραμμα μέτρων. Μια διαδικασία που άλλωστε έχει ήδη ξεκινήσει, με κορυφαία παραδείγματα τον νόμο - έκτρωμα για τη 10ωρη δουλειά, τη νέα επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση με το νομοσχέδιο που συζητιέται στη Βουλή, το «νέο ΕΣΥ» για την ένταση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία το οποίο είναι στα σκαριά, κ.ο.κ.
Ως «κερασάκι» στα παραπάνω λοιπόν προκύπτει και το τι σόι θέσεις εργασίας θα είναι αυτές που τσαμπουνάει η κυβέρνηση ως μόνιμη επωδό για να αποσπάσει τη στήριξη του λαού στο σχέδιο «Ελλάδα 2.0»: Θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης, με ωράρια - λάστιχο, χωρίς μέτρα προστασίας, με εντατικοποίηση και με μισθούς πείνας. Με εισφορές που θα πέφτουν στη «χοάνη» του τζόγου για να αυγαταίνουν οι επενδύσεις.
Αν υπάρχει λοιπόν μία «τομή» που φέρνει το Ταμείο Ανάκαμψης, αυτή είναι ότι αποκαλύπτει περίτρανα το γεγονός ότι πουθενά δεν πρόκειται να συναντηθούν οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες ούτε με τους στόχους, ούτε με τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αποκαλύπτει ότι κάθε προσδοκία ή αυταπάτη για μια «ανάπτυξη για όλους» ή για μια «δίκαιη ανάπτυξη» είναι χάσιμο χρόνου για τον λαό, διαρκής οπισθοχώρηση σε δικαιώματα και κατακτήσεις. Στο προσκήνιο λοιπόν μπαίνει ξανά το πραγματικό ερώτημα: «Ανάπτυξη για ποιον;». Το κεφάλαιο, τα κόμματά του και η ΕΕ έχουν απαντήσει, κι αυτό αποτυπώνεται στο «μνημόνιο 5.0» του Ταμείου Ανάκαμψης. Η ανάπτυξη με κριτήριο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες προϋποθέτει την οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση σε σύγκρουση με αυτόν τον δρόμο, που είναι χιλιοπερπατημένος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι φίλες και φίλοι η προσπάθεια της κυβέρνησης να μας πείσει για άλλη μια φορά υποβαθμίζοντας εσκεμμένα γεγονότα και καταστάσεις ότι θα διανύσουμε ένα ήσυχο καλοκαίρι ακυρώνονται από την ίδια την ζωή με την τουρκική προκλητικότητα να αναβαθμίζεται. Σε αυτή την κατεύθυνση, όχι για να ευλογήσουμε τα γένια μας, αλλά ήδη οι θέσεις του κόμματος όσον αφορά τις διεθνείς εξελίξεις σε μεγάλο βαθμό επιβεβαιώνονται.
Η ένταξη του Κυπριακού στο πλαίσιο ευρύτερων και σύνθετων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και παζαριών, των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, δεν προμηνύει τίποτα καλό για τον λαό της Κύπρου.
Τα νέα και παλιά σχέδια διχοτόμησης που βρίσκονται στο τραπέζι αναπροσαρμόζονται όλα με κριτήριο πώς θα προχωρήσει η συνεκμετάλλευση με ευρωατλαντική σφραγίδα συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο, μέρος της οποίας είναι η κυπριακή ΑΟΖ αλλά και το Αιγαίο. Ανεξάρτητα από το πώς και πότε τελικά θα επιτευχθεί συμβιβασμός για τον χαρακτήρα της συγκαλυμμένης ή ανοιχτής διχοτόμησης της Κύπρου, σε όλες τις εκδοχές προτάσσεται η «αξιοποίηση του φυσικού πλούτου» από ενεργειακούς μονοπωλιακούς ομίλους. Σε όλες τις προτάσεις «λύσης» ξεχωρίζει η σύνδεση της «ασφάλειας» του νησιού με τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό οργανισμό ή σχεδιασμό.
Και όλα αυτά ενώ έχουν ήδη καταρριφθεί μύθοι για τη «δικλίδα ασφαλείας» που π.χ. κάποιοι έλεγαν ότι θα αποτελέσει η βαθύτερη εμπλοκή της ΕΕ.
Σε αυτό το πλαίσιο, καμία εντύπωση δεν προκαλούν οι νέες κινήσεις της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας στα Κατεχόμενα, που εξήγγειλαν την «επόμενη φάση» για το άνοιγμα της Αμμοχώστου, κλιμακώνοντας από τη μία πλευρά προκλήσεις και από την άλλη τις εκκλήσεις για συνεργασία, επαναλαμβάνοντας προτάσεις για «Διάσκεψη για τη Μεσόγειο» κ.λπ., τις οποίες χαιρετίζουν εδώ και καιρό ΕΕ, ΗΠΑ κ.ο.κ. Εξάλλου, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αναγορεύοντας σταθερά σε «κρίσιμο εταίρο» την Τουρκία, ενθαρρύνουν και υποδαυλίζουν την επιθετικότητά της, σε μια περίοδο άλλωστε που το αλισβερίσι μαζί της δυναμώνει σε κρίσιμα «μέτωπα», από τη Λιβύη και τα Βαλκάνια μέχρι τον Νότιο Καύκασο και το Αφγανιστάν.
Αποδεικνύεται λοιπόν για άλλη μια φορά ότι μόνη λύση είναι η πάλη για Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη, ένα και όχι δύο κράτη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και χωρίς ξένους εγγυητές.
Ακόμη όμως σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατ. Μεσογείου είναι σε εξέλιξη ένα μεγάλο ενδοϊμπεριαλιστικό παζάρι για το ποιος θα αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο από τη μοιρασιά για τον πλούτο της περιοχής.
Η ελληνική αστική τάξη, μπλεγμένη μέχρι τον λαιμό σ' αυτό το παζάρι, διεκδικεί αναβαθμισμένη συμμετοχή στη λεία με περισσότερες απαιτήσεις, ακόμα και σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Ο μύθος ότι δήθεν η ελληνική αστική τάξη είναι απλά αμυνόμενη, υπερασπιζόμενη μόνο τα σύνορά της, έχει καταρρεύσει. Η επιθετική στάση της πλέον βγάζει μάτι.
Τι άλλο από επιθετικότητα είναι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, με την Ελλάδα να φιγουράρει πλέον στην 1η θέση στις δαπάνες για τις επιθετικές ανάγκες αυτού του δολοφονικού οργανισμού;
Τι άλλο από επιθετικότητα είναι η αποστολή Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές εκτός συνόρων, η συμμετοχή σε ασκήσεις στα Βαλκάνια και στη Μαύρη Θάλασσα, η συμμετοχή σε πολεμικές περιπολίες στον Περσικό, η αποστολή συστοιχίας «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, η νέα στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ, η συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, η αποστολή δυνάμεων στο Μάλι της Αφρικής;
Τι άλλο από επιθετικότητα είναι οι δεκάδες αμερικάνικες βάσεις, η συμμετοχή στην περικύκλωση της Ρωσίας;
Και ο κατάλογος βέβαια δεν τελειώνει εδώ.
Τέτοιες επιθετικές βλέψεις έχει και η αστική τάξη της Τουρκίας, η οποία ούτε απομονωμένη είναι, ούτε αποδυναμωμένη, αφού πρόκειται για ένα κράτος - μέλος του G20, με στρατό κατοχής σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ, με στρατιωτικές, πολεμικές βάσεις και δυνάμεις σε Κατάρ, Αλβανία, Σουδάν, Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν.
Όλα αυτά καθορίζουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον ανταγωνισμό μεταξύ τους, στην προσπάθεια που κάνει η καθεμιά αστική τάξη να αναβαθμιστεί στην περιοχή. Έτσι εξηγείται και το «πότε κρύο πότε ζέστη» στις σχέσεις των δύο χωρών.
Το ΚΚΕ, παίρνοντας υπόψη τις εξελίξεις στην περιοχή, καλεί την εργατική τάξη, τις λαϊκές δυνάμεις, τους νέους και τις νέες, να δυναμώσουν την πάλη τους πολύμορφα.
Να μη δείξουν καμιά εμπιστοσύνη στις διάφορες αστικές κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία, να καταδικάσουν μαζικά την επικίνδυνη πολιτική τους, που εμπλέκουν τον λαό σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτε με τον λαό της Τουρκίας ή της Ρωσίας, τους άλλους λαούς της περιοχής.
Οι λαοί μπορούν να ζήσουν ειρηνικά, αν βγάλουν από τη μέση τα συμφέροντα που τους οδηγούν σε πολέμους ή σε απαράδεκτους συμβιβασμούς σε βάρος των δικαιωμάτων τους, που τελικά οδηγούν «από άλλο δρόμο» στο ίδιο οδυνηρό αποτέλεσμα.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να δυναμώσουν την πάλη για τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες, ανοίγοντας τον δρόμο για την οικοδόμηση αμοιβαία επωφελών σχέσεων μεταξύ των λαών.
Γι' αυτό σήμερα χρειάζεται να κλιμακωθεί ο αγώνας για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, για την κατάργηση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις, για να κλείσει η βάση της Σούδας, να ξηλωθούν όλες οι βάσεις, να μην εγκατασταθούν στη χώρα πυρηνικά όπλα.
Να δυναμώσει ο αγώνας για καμιά αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν.
Για να επιστρέψουν οι Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές.
Ο ελληνικός λαός, όπως και οι άλλοι λαοί, είναι αυτοί που μπορούν να υπερασπιστούν την εδαφική ακεραιότητα των χωρών τους, να εκφράσουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη και κοινή πάλη για την ειρήνη και την ευημερία των λαών τους.
Για αυτό και ήταν παρέμβαση μεγάλης σημασίας στις εξελίξεις, το φετινό αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ, που έγινε στην Μυτιλήνη με σύνθημα «Σε Ελλάδα και Τουρκία ίδιος ο εχθρός: ΝΑΤΟ - κυβερνήσεις - καπιταλισμός! Ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον». Το μήνυμα εστάλη για την ειρήνη και την ευημερία των λαών, όπου μαζί με τους συντρόφους μας από την Τουρκία ακούστηκε το ηχηρό μήνυμα των λαών μας, ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, της προσφυγιάς, της θυσίας της ανθρώπινης ζωής για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων........
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Με την κατάθεση και ψήφιση της τροπολογίας για την «υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών» από την κυβέρνηση, τροφοδοτείται σκόπιμα μια άκαιρη, άστοχη και επιζήμια για την ουσιαστική προστασία του λαού συζήτηση.
Η τροπολογία και η προπαγάνδα που τη συνοδεύει αξιοποιούνται για να κρυφτεί η εγκληματική έλλειψη μέτρων θωράκισης της δημόσιας Υγείας και περιορισμού της διάδοσης της πανδημίας, να μείνει όλη η συζήτηση μακριά από τις πραγματικές αιτίες του νέου κύματος, οι οποίες αναδεικνύουν και τις ευθύνες της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων.
Με τη ρύθμιση που ψηφίστηκε «απογειώνεται» η λογική της «ατομικής ευθύνης», που είναι η άλλη όψη της κρατικής ανευθυνότητας. Ετσι η κυβέρνηση επιχειρεί να φορτώσει στον λαό το φταίξιμο για το «μη χτίσιμο» του τείχους ανοσίας, την ίδια στιγμή που εδώ και εφτά μήνες το πρόγραμμα εμβολιασμού υπονομεύεται με κυβερνητική - κρατική ευθύνη. Το όλο «εμβολιαστικό πρόγραμμα» συνοψίζεται απλώς στην έκκληση: «Πάτε εμβολιαστείτε!». Αλήθεια, ποιος ευθύνεται για τα «κανόνια» στις παραδόσεις των εμβολίων, αν όχι μια πολιτική που τα υποτάσσει στο κυνήγι του κέρδους, αφήνοντας ένα πολύτιμο μέσο προστασίας έρμαιο των ανταγωνισμών και επιχειρηματικών αντιπαραθέσεων; Ποιος ευθύνεται για την έλλειψη συστηματικής και οργανωμένης ενημέρωσης του λαού, για το ότι εύλογα ερωτήματα και προβληματισμοί παραμένουν αναπάντητοι τρέφοντας φόβους και ανορθολογικές αντιλήψεις; Ποιος ευθύνεται για το ότι ακόμα και εκεί που θα μπορούσε να προχωρήσει με άμεση ευθύνη του κράτους το εμβολιαστικό πρόγραμμα, π.χ. στα νοσοκομεία, στο στρατό, δεν υπάρχει ουσιαστικά οργάνωση των εμβολιασμών, όπως καταγγέλλουν υγειονομικοί και στρατευμένοι; Ποιος δεν έχει οργανώσει τον κατ' οίκον εμβολιασμό των ανήμπορων να μετακινηθούν, που κατά κανόνα είναι και οι πιο ευάλωτοι; Ποιος ευθύνεται για το ότι δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για τον εμβολιασμό των φιλοξενούμενων προσφύγων στις προσφυγικές δομές, με αποτέλεσμα το 97% μένει ανεμβολίαστο;
Η κυβέρνηση και το κράτος από την αρχή «κρύφτηκαν πίσω από τα εμβόλια» όταν αυτά έγιναν διαθέσιμα. Όπως παλιότερα έκαναν με τις μάσκες ή το λοκντάουν. Προσπαθώντας με στρεβλό και αντιεπιστημονικό τρόπο να εμφανίσουν ένα πολύ σημαντικό όπλο κατά της πανδημίας ως μοναδικό και ως πανάκεια. Έτσι ώστε να τραβήξουν το βλέμμα απ' όλα τα άλλα που είναι αναγκαία να γίνουν, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πανδημία, και τα οποία πολύ απλά «δεν γίνονται» γιατί δεν χωράνε στο πλαίσιο του εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας, της πολιτικής που αντιμετωπίζει την προστασία της υγείας του λαού ως «κόστος που δεν φέρνει κέρδη» για το κεφάλαιο. Έτσι όλα μένουν ίδια και χειρότερα με πριν την πανδημία: Τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα, χωρίς αναγκαίους εξοπλισμούς, έγιναν νοσοκομεία μίας νόσου και το «νέο ΕΣΥ» είναι υπό την απειλή νέων λουκέτων με κριτήριο την χιλιομετρική απόσταση. Θα φουντώσει ο καβγάς για το πιο νοσοκομείο θα μείνει στη Δυτική Μακεδονία, κουβέντα που δε γίνεται για πρώτη φορά. Χωρίς να μπαίνει η ουσία για το ποιες είναι οι ανάγκες των κατοίκων των Γρεβενών αλλά στη λογική του κόστους –οφέλους. Λείπουν βασικές ειδικότητες γιατρών από το νοσοκομείο ενώ το ΚΥ Δεσκάτης έχει τρεις γιατρούς παθολόγους και το ΚΥ Γρεβενών είναι τελείως υποστελεχωμένο. Τα αγροτικά ιατρεία υπάρχουν μόνο για να γράφουν συνταγές μια φορά την εβδομάδα. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην Υγεία θησαυρίζουν αντί να επιταχθούν, οι εργαζόμενοι σαν παστωμένες σαρδέλες στα ΜΜΜ, στους χώρους δουλειάς τα «υγειονομικά πρωτόκολλα» κομμένα και ραμμένα στα κέρδη της εργοδοσίας. Και σε όλα αυτά, όπως και πέρυσι, ήρθαν να ξαναπροστεθούν τα τουριστικά πρωτόκολλα - λάστιχο. Η ραγδαία έξαρση της πανδημίας σε τουριστικές περιοχές μαρτυρά το πρόβλημα.
Η πολιτική αυτή τροφοδοτεί και θέλει ως «βολικό αντίπαλο» τους διάφορους αρνητές, ακροδεξιούς, σκοταδιστές και ψεκασμένους. Επιχειρώντας μάλιστα προκλητικά να ταυτίσει με αυτούς όσους αντιδρούν και αμφισβητούν την κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας, όσους αγωνίζονται εναντίον της.
Το ζήτημα της «υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού», που ανοίγει η κυβέρνηση ακριβώς σε αυτήν τη βάση, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της διασποράς του ιού. Για παράδειγμα, η αναγκαιότητα για γενικό εμβολιασμό των υγειονομικών για τη δικιά τους προστασία αλλά και των ασθενών τους δεν μπορεί να αναιρέσει ότι στα νοσοκομεία συρρέουν αυξητικά κρούσματα που έχουν κολλήσει σε χώρους δουλειάς, ΜΜΜ, που έχουν εντοπιστεί στους δειγματοληπτικούς ελέγχους σε τουρίστες, εκεί δηλαδή που δεν υπάρχουν μέτρα προστασίας.
Στο όνομα της υποχρεωτικότητας η κυβέρνηση δίνει στην εργοδοσία νέα όπλα για απολύσεις, δυσμενείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και κυρίως την ξεφορτώνει από την ευθύνη για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. Ακόμα και ευθύνες που έπρεπε να έχουν οι γιατροί εργασίας, οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην προώθηση του εμβολιαστικού προγράμματος, ανατίθενται στους προϊστάμενους!!
Τελικά, αν κάτι αποδεικνύεται από την όλη πορεία «διαχείρισης της πανδημίας» και των εμβολιασμών είναι ότι το σημερινό εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας, που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, υπονομεύει την υγεία του λαού. Ότι μέσα στα στενά όρια του «κόστους - οφέλους» ο λαός θα μετρά απώλειες ζωών και δικαιωμάτων. Γι' αυτό απαιτείται να δυναμώσει η πάλη για ένα σύγχρονο κρατικό σύστημα Υγείας σε όλες τις βαθμίδες για όλες τις λαϊκές ανάγκες, χωρίς επιχειρηματική δράση. Η διεκδίκηση προγράμματος γενικού εμβολιασμού όλου του πληθυσμού με όλα τα ασφαλή εμβόλια, με συστηματική και ολοκληρωμένη ενημέρωση, παρακολούθηση των εμβολιασμένων. Ο αγώνας για μέτρα προστασίας σε χώρους δουλειάς, σχολεία, ΜΜΜ, ενάντια στα πρωτόκολλα της εργοδοσίας και των τουριστικών ομίλων. Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί «στα ίσα» η πανδημία.
Τα προηγούμενα Σαββατοκύριακα στις 10 και 11 Ιούλη στις 17 και 18 κυκλοφόρησαν με τον «Ριζοσπάστη» η πολιτική απόφαση του 21ου Συνεδρίου. Πραγματοποιήσαμε ένα μεγάλο πολιτικό άνοιγμα σε όλη την Ελλάδα αλλά και στην περιοχή, γνωρίζοντας ότι αποφάσεις του Συνεδρίου δεν αφορούν μόνο τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ.
Μελετάμε και προχωράμε, με πυξίδα και σχέδιο, με πρωτοπόρα δράση για να γίνει υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού, η οργάνωση, η υπεράσπιση και διεκδίκηση δικαιωμάτων, κόντρα σε όλες τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Δεν υπάρχει διέξοδος για τον λαό, περιμένοντας λύσεις από τα πάνω με τον λαό στη γωνία. Αυτό το δοκιμάσαμε κι έχουμε πικρή γεύση. Δεν αποτελεί κάτι διαφορετικό η εναλλαγή των αστικών κυβερνήσεων που υπηρετούν την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Όσο δυναμώνει η εργατική - λαϊκή οργάνωση και πάλη, η κοινωνική συμμαχία, όσο αποκτά πιο μαζικά ενιαία πανελλαδικά χαρακτηριστικά, όσο βαθαίνει ο προσανατολισμός απέναντι στη καπιταλιστική ιδιοκτησία, το αστικό κράτος, τις κυβερνήσεις, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τόσο θα είναι δυνατόν να βάζει εμπόδια, να ξηλώνει τον αρνητικό συσχετισμό, να αποσπά και να μετρά κατακτήσεις.
Όσο δυναμώνει η προοπτική ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα έχει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών κι όχι τη κερδοφορία των λίγων τόσο μεγαλύτερη δυναμική θα αποκτήσει ο αγώνας σήμερα.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα διαμορφώνονται οι όροι για ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων, για υπεράσπιση κατακτήσεων, με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, ανοίγοντας τον δρόμο για μια άλλη οργάνωση της κοινωνία και της οικονομίας, με την εργατική εξουσία.
Δεν συμμορφωνόμαστε «προς τας υποδείξεις» των αστικών κομμάτων και μηχανισμών. Ξέρουμε ότι η εποχή μας κυοφορεί τις μεγάλες και ριζικές ανατροπές.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ «έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει...», τολμάμε, προχωράμε, για την κοινωνική απελευθέρωση, τον σοσιαλισμό.
Αυτός είναι ο δρόμος που αξίζει να βαδίσουν οι νέοι και οι νέες, γιατί το μέλλον τους ανήκει.
Προχωράμε μπροστά... και ανανεώνουμε το ραντεβού μας στους αγώνες που έρχονται και στις εκδηλώσεις του 47ου φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στα Γρεβενά στις 28 Αυγούστου με σύνθημα: «Να ζεις. Να τολμάς. Να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας. Τον σοσιαλισμό.»
Ευχαριστούμε, να περάσετε όμορφα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου