Αστραπόβροντα

                                                                       Γράφει ο Τάσος Σεβαστιάδης

Αγαπητέ πρώην Βουλευτή.

Δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό να μη γράψω τούτο το γραπτό,  σε απάντηση της πολεμικής και βροντερής επιστολής σου (κάτι σαν τους κεραυνούς του προγόνου μας Θεού του Ολύμπου κεραυνοφόρου Δία!) που έχει δύο στόχους:

1) Την κυβέρνηση ΣΥΡIΖΑΝΕΛ ή αν θες της δεύτερη φορά αριστεράς που λέει και ο Κουτσούμπας και

2) Τους προσφυγομετανάστες που ενώ αυτά τα ανθρώπινα έρμαια πλάσματα του Θεού (ή δεν είναι;) θέλουν να πάνε στις χώρες που είναι υπεύθυνες του χαμού τους  (άλλωστε γι' αυτό είναι και πιο πλούσιες), είναι οι χώρες που η λαιμαργία για περισσότερο πλούτο, τους έκανε πρόσφυγες με αποτέλεσμα να θαλασσοπνίγονται και να διώχνονται απ' το σπίτι και τον τόπο τους. Τους  προσφυγομετανάστες, λοιπόν, αυτούς τους φόρτωσαν σ'  εμάς οι ωραίοι Ευρωπαίοι.

Δεν σου κρύβω ότι για τον πρώτο σου στόχο σε καταλαβαίνω, φίλε π. Βουλευτή, γιατί ενώ εσείς σαν Σοσιαλαριστεροί (σύντροφοι έλεγε ο Σημίτης),  υπηρετήσατε με τον καλύτερο τρόπο αυτούς τους παλαιοευρωπαίους, αυτοί σας πέταξαν σαν στυμμένες λεμονόκουπες και πήραν την άλλη αριστερά, αυτή την μικρή και την έκαναν μεγάλη. Το νέο ΠΑΣΟΚ που έλεγε από τότε ο Κουτσούμπας.

Καταλαβαίνω την οργή σου, φίλε π. Βουλευτή, που αστράφτεις και βροντάς ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί σας πήρε την πελατεία. Βέβαια είσαι τίμιο παιδί και δεν θέλησες να κάνεις αυτό (δεν είναι σε κανέναν κρυφό) που έκαναν οι περισσότεροί σας, δηλαδή που πήγαν στην «νέα αριστερά». Αυτή που έλυσε με  καλύτερο τρόπο από εσάς, αλλά και τ' άλλα αστικά κόμματα, τα προβλήματα της κρίσης που αντιμετωπίζει ο καπιταλισμός. Φόρτωσαν δηλαδή τα προβλήματα στο λαό που έτσι κι' αλλιώς ζούσε δύσκολα.

Αγαπητέ φίλε πρώην Βουλευτή,

Οι βροντές που ρίχνεις είναι άσφαιρες. Μην κοιτάς που ο λαός είναι σιωπηλός. Θέλω να σου πω κάτι που δεν θα είναι προφητεία, αλλά όταν ξετυλίγεις το κουβάρι με σειρά τότε φαίνεται καθαρά. Θέλω να σου πω ότι η πίστη μου στον αδύναμο είναι ακλόνητη. Είναι αδυναμία να μη βλέπουμε μέσα του κάτι που δεν θ'  αργήσει να κάνει την εμφάνισή του στο φως. Όποιος μεταφράζει αυτή τη σιωπή του σε υποταγή γελιέται. Το αποτέλεσμα αυτών που τον ωθούν να σταματήσει κάθε διεκδίκηση δεν είναι πάντοτε αυτονόητο. Ο αδύναμος γνωρίζει πως πρέπει να ξεπερνά το φτηνό ψέμα των κυβερνήσεων, ότι δήθεν λειτουργούν για λογαριασμό του και να μη φανερώνει τις εξάρσεις του. Και ενώ βρίσκεται στο περιθώριο είναι έτοιμος να ριχτεί και πάλι στη ζωή. Δεν είναι απών.

Αγαπητέ φίλε πρώην Βουλευτή, για το δεύτερο στόχο σου,  να ξεσηκώσεις έναν φιλήσυχο και φιλόξενο λαό (αυτό είδα στο κλειστό που γέμισαν τους πρόσφυγες με τρόφιμα και ρούχα οι ωραίοι μας συμπατριώτες Γρεβενιώτες), τι να πω; Ντρέπομαι που εσύ, γιος πρόσφυγα,  μπορείς  και μπαίνεις στη θέση εκείνων που  προπηλάκιζαν και έβριζαν  τους προγόνους μας. Και όχι μόνο αυτό. Μην ξεχνάς ότι παρόμοιες  ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις, έζησε πρόσφατα και ο τόπος μας. Τις  έζησε το Κηπουρειό, το Μικρολίβαδο, το Κοσμάτι, η Κιβωτός, η Μηλιά, ο Αγιώργης, όλα τα χωριά του νομού μας, με το χειρότερο τρόπο. Τους έκαιγαν ζωντανούς οι (σημερινοί εταίροι μας) ρατσιστές, φασίστες και ναζιστές!

Αγαπητέ φίλε πρώην Βουλευτή, από σένα περίμενα ακριβώς τ' αντίθετα. Να δημιουργούσες όταν δεν ήσουν πρώην, αλλά κυβερνητικός βουλευτής μια ημέρα κατά του φόβου, της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού.

Αλλά δεν το έκανες, γιατί απ' ότι φαίνεται πίστευες άλλα.

                                                Καληνύχτα φίλε πρώην Βουλευτή.