Γιατί δεν είναι λύση μια επιστροφή στις «ιδρυτικές αξίες της ΕΕ», όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί δεν είναι λύση μια επιστροφή στις «ιδρυτικές αξίες της ΕΕ», όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Πλησιάζοντας προς τις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις όλο και πιο συχνά λένε ότι αυτά που ζει ο λαός τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια «παρέκκλιση» από τις «ιδρυτικές αρχές και αξίες της ΕΕ», τις αρχές - όπως λένε - της «δημοκρατίας», της «αλληλεγγύης», της «σύγκλισης». Λένε ότι η ΕΕ «ξεστράτισε» από τις αξίες αυτές εξαιτίας της «νεοφιλελεύθερης» διαχείρισης της και ότι μπορεί να αλλάξει, να επιστρέψει σε αυτές, αν ενισχυθούν οι «προοδευτικές» πολιτικές δυνάμεις.

Πρόκειται για ένα ψέμα ολκής, ένα παραμύθι χρεοκοπημένο, που έχουν πει ξανά και ξανά προκειμένου να καλλιεργήσουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, να εξωραΐσουν την ΕΕ, αφού ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει «θαμπώσει» η εικόνα της στα μάτια του λαού.

Η αλήθεια είναι ότι από την ίδρυσή της η ΕΟΚ και μετέπειτα ΕΕ αποτέλεσε μια Ενωση για το συμφέρον των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων, «κοινό σπίτι» του κεφαλαίου. Για λογαριασμό τους χαράζει πολιτική, διαμορφώνει κατευθύνσεις, δίνει Οδηγίες. Ηταν από την αρχή εχθρική απέναντι στους λαούς και τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη, και τότε απέναντι στην ΕΣΣΔ και τα άλλα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κράτη. Στο πλαίσιο της ΕΟΚ και της ΕΕ ισχυροποιήθηκε η θέση των επιχειρηματικών ομίλων, και στο εσωτερικό των κρατών - μελών και στον διεθνή ανταγωνισμό με μονοπώλια άλλων κρατών και ηπείρων, σε βάρος των λαών.

Γι' αυτό άλλωστε το ΚΚΕ από την αρχή εναντιώθηκε στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, θέση που είχε υιοθετήσει και η προδικτατορική ΕΔΑ, και αργότερα, τη δεκαετία του 1990, στη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε ΕΕ.

Οι υποσχέσεις για «χρυσά κουτάλια», για «νέες ευκαιρίες» για τους εργαζόμενους, επαγγελματίες και αγρότες, σήμερα έχουν ξεφτίσει παρ' όλα τα πολλά λεφτά που έχουν διατεθεί από τα ταμεία της ΕΕ για την εξαγορά συνειδήσεων, για την ενεργή υλοποίηση αντιδραστικών κατευθύνσεων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Σήμερα υπάρχουν όλα τα στοιχεία και είναι αποκαλυπτικά. Οι «ελευθερίες» της ΕΕ αποδείχθηκαν ελευθερίες των επιχειρηματικών ομίλων να γιγαντώνουν τα κέρδη τους, εντείνοντας με περισσότερους και πιο ευέλικτους τρόπους την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η περίφημη «κοινωνική συνοχή» συντρίβεται κάτω από την πραγματικότητα των μνημονίων διαρκείας, της δημοσιονομικής επιτήρησης, με 113 εκατομμύρια να ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Η ΕΕ μιλάει για «ευκαιρίες για τους νέους» και την ίδια στιγμή τσακίζει τα δικαιώματα τους στη μόρφωση και τη δουλειά. Διακηρύσσει την «κατάργηση συνόρων» για τη δράση του κεφαλαίου και την ίδια στιγμή υψώνει νέα εμπόδια για την πρόσβαση των εργαζομένων και των νέων στην αξιοπρεπή διαβίωση, σε Υγεία και Πρόνοια, υποτιμά τις σύγχρονες ανάγκες τους. Τα περί «σύγκλισης» αποδείχθηκαν φούμαρα, με τους λαούς να πληρώνουν την ανισομετρία και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών - μελών. Η «δημοκρατία» της σηματοδοτήθηκε από μέτρα γιγάντωσης των μηχανισμών καταστολής και φακελώματος. Συμμετείχε δε, η ΕΕ της «ειρήνης και της ασφάλειας», σε όλα τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας έως τις επεμβάσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, πιο πρόσφατα στην Ουκρανία και τη Συρία, καταστρώνει πολεμικά σχέδια απέναντι σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Αυτές είναι οι βαθιά αντιδραστικές «ιδρυτικές αξίες της ΕΕ», στις οποίες δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε γιατί ήταν και είναι πάντα εδώ...

Εχουμε εξάλλου πείρα από την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, απ' το πώς η ΕΕ στήριξε τους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας μας, συμβάλλοντας να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες του λαού. Εχουμε πείρα απ' το ότι όσες φορές λαοί πίστεψαν πως με δημοψηφίσματα ή εκλογές θα μπορούσαν «να αλλάξουν την ΕΕ από τα μέσα», να τη «βελτιώσουν», έσπασαν τα μούτρα τους. Εχουμε πείρα απ' το ότι η «Ευρώπη που αλλάζει» του ΣΥΡΙΖΑ πράγματι άλλαξε, αλλά προς το χειρότερο για τους λαούς της. Εχουμε πείρα απ' το ότι νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, «συντηρητικοί» και «προοδευτικοί», στη χώρα μας και σε όλα τα κράτη - μέλη, διεξάγουν μια πραγματική σκυταλοδρομία στην υλοποίηση της αντιδραστικής στρατηγικής σε βάρος των λαών. Καθένας παίρνει τη σκυτάλη από τον προηγούμενο και συνεχίζει το αντιλαϊκό έργο από εκεί που σταμάτησε. Εχουμε πείρα απ' το ότι πρωταθλητής σε αυτή τη σκυταλοδρομία εξελίχθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, συνεχίζοντας απαρέγκλιτα την ίδια πολιτική των προηγούμενων, ψηφίζοντας νέα μνημόνια, υλοποιώντας την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ στο Μεταναστευτικό, στηρίζοντας τη δημιουργία νέων μηχανισμών στρατιωτικής δράσης. Ο προβληματισμός για το μέλλον και τις προοπτικές της ΕΕ, για τις διαφορετικές εκδοχές για το μέλλον της, η ανησυχία εξαιτίας των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της, για το πώς θα αποκατασταθεί η συνοχή της, δεν πρέπει να γίνει αγωνία για τους λαούς. Αντίθετα, οι λαοί έχουν συμφέρον να αξιοποιήσουν τις φυγόκεντρες τάσεις της ΕΕ. Να εναντιωθούν στην πολιτική της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων σε κάθε κράτος - μέλος. Να σηκώσουν κεφάλι. Να ξεπεράσουν το φόβο που καλλιεργείται, ότι έξω από τη λυκοσυμμαχία θα είναι χειρότερα για τους λαούς, ιδιαίτερα για τους νέους. Να ξεφύγουν από αυταπάτες ότι μπορούν να περιμένουν τη διέξοδο βαδίζοντας στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο. Οι λαοί όλων των κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν και πρέπει να βαδίσουν στο δρόμο της ανατροπής σε κάθε χώρα, για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές θα κατατεθεί από την επόμενη μέρα σε αυτή την κατεύθυνση, όπως με συνέπεια έκανε και κάνει μέχρι τώρα. Θα αποτελέσει ένα μήνυμα ενίσχυσης αυτής της διεξόδου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.